SoHo House – column Femmetje de Wind
Femmetje de Wind verbaast zich over het gebrek aan historische kennis, het verdraaiien van feiten en het niet hebben van inzicht bij collega-schrijfster Karin Amatmoekrim. Die schreef een column over Gaza en Israël. De Wind leert haar feiten en geschiedenis bij.
Palestina
Mijn oudtante is geboren in Palestina, ze heeft op haar geboortebewijs staan dat ze Palestijnse is, toch is ze ook Joods. Dat kan, omdat vóór de stichting van de staat Israël Joden en Arabieren met elkaar samenleefden in een gebied dat toen Palestina heette.
Veel mensen weten dat niet. Ook schrijfster Karin Amatmoekrim heeft zich daar kennelijk niet in verdiept, voordat ze besloot een column te schrijven in NRC waarin ze zich onder meer afvraagt hoe het kan dat je in SoHo house Tel Aviv cocktails drinkt zonder dat je eraan herinnerd wordt dat je op gestolen grond zit.
Dat kan omdat wat zij beweert niet klopt. Even een geheugensteuntje: De Verenigde Naties hebben in 1947 gestemd over een verdelingsplan. Het verdelingsplan zag erop toe dat Palestina werd verdeeld in een gebied voor Joodse Palestijnen en een gebied voor Arabische Palestijnen. Je zou het een tweestatenoplossing kunnen noemen.
Daags nadat Israël de onafhankelijkheid uitriep (mei 1948) vielen de Arabische buurlanden Israël binnen. In die oorlog zijn delen van gebieden die bestemd waren voor de Arabische Palestijnen, bezet door Israël. Daar is Israël nooit gelukkig mee geweest, sterker nog: het was en is een blok aan hun been. Er zijn in het verleden meerdere pogingen gedaan land te ruilen voor vrede, maar dat is door de Palestijnse leiders altijd afgewezen. Hamas heeft in zijn handvest staan dat ze niet zal rusten tot al het land van Israël veroverd is, from the river to the sea. Geen enkele hoop op vrede dus. Tot zover de feiten.
‘Concentratiekamp’
Amatmoekrim zegt in haar column ook dat Gaza op een “concentratiekamp” lijkt. Ze legt daarmee de analogie naar de Tweede Wereldoorlog. Een smakeloze en onjuiste vergelijking. Israël heeft zijn grondtroepen in 2005 teruggetrokken uit Gaza. Vervolgens heeft Gaza verkiezingen gehouden en toen kwam Hamas aan de macht. Meer dan dertig miljard euro aan hulpgeld stroomde naar de Palestijnse Autoriteiten, die daar wapens van kochten en zichzelf verrijkten. Daar hoor ik Amatmoekrim niet over.
Mevrouw Amatmoekrim uit wel haar afgrijzen over het feit dat Israël de Gazanen gewaarschuwd heeft te vluchten naar het zuiden van de Gazastrook, in verband met de bombardementen. Wat moeten ze daar? vraagt ze zich af. De grens met Egypte zit potdicht. Tsja. Hoezo eigenlijk? Het zou toch van solidariteit getuigen als Egypte zijn Arabische broeders in nood te hulp schiet? Misschien zijn de Egyptenaren ook wel bang voor radicale moslim-onderstromen? Het blijft bij gissen. En dat wil ik nu juist niet doen.
Feit is wel dat de Palestijnen als ratten in de val zitten. Onschuldige Palestijnen die dachten dat ze stemden op een partij die een beter leven beloofde. Onschuldige Palestijnen die gewoon in vrede willen leven, die hun kinderen veilig naar school willen sturen en een baantje willen. Zij kwamen er mettertijd achter dat dat betere leven zich niet hier maar in het hiernamaals afspeelt. De trieste waarheid is dat de gewone Palestijnen zich daarover niet kunnen uitspreken. Als ze verzet tonen, worden ze gearresteerd of doodgeschoten. Dat is de realiteit van alledag. Gaza is inderdaad bezet, bezet door Hamas.
NRC: waarom?
Nu Israël een oorlog voert om Hamas te verdrijven, is er misschien ook hoop voor de Palestijnen. Als zij bevrijd worden van een corrupt en terroristisch regime, biedt dat mogelijk ruimte voor dialoog.
Tot slot vraag ik me af wat NRC met deze column beoogt? Het stuk informeert niet juist, geeft geen troost en biedt geen correcte historische context. Het enige wat het doet is woede, verdriet en haat oproepen. Maar daar hebben we nu al genoeg van.
