Tv-maker en -chroniqueur Han Peekel (75) overleden na hartfalen

Op zijn vakantieadres in Bali is Han Peekel op 75-jarige leeftijd overleden. De televisiemaker en omroepchroniqueur stierf ter plekke aan accuut hartfalen. Bij het grote publiek was hij vooral bekend van het Avro-stripmagazine ‘Wordt Vervolgd’, dat in de jaren tachtig miljoenen kijkers trok. Peekel, die eveneens bekend was vanwege zijn omvangrijke postuur, had echter veel meer in zijn mars. Zo was hij een van de initiatiefnemers van het Instituut voor Beeld en Geluid in Hilversum, schreef hij boeken over onder meer Louis Davids en was hij actief als zanger, radiomaker en tv-producent. Peekel was Ridder in de Orde van Oranje-Nassau en maakte in zijn latere jaren het programma ‘TV-monument’.

Joods gezin
Han Peekel werd op 6 oktober 1947 geboren in Rotterdam, waar hij opgroeide in een Joods gezin. Voor de oorlog had zijn vader de winkel Klankstudio Peekel aan de Mathenesserlaan, waar mensen grammofoonplaten konden laten maken. “Klanten namen hun pianospel op, of een boodschap voor familie in Indië. Vanaf 1931 sprak mijn grootvader op Oudejaarsdag kleine familiekronieken in, verslagen van het voorbije jaar,” zo biechtte Peekel in 2011 op aan dagblad Trouw. Al op jonge leeftijd begon hij zijn loopbaan als zanger van Nederlandse chansons. Als zestienjarige begon hij als presentator op Radio Veronica, dat toen nog als piratenzender vanaf een schip in de Noordzee uitzond.

Kleinkunst en tv
Algauw stapte Peekel over op de televisie, een medium waarvan de presentatoren volgens hem ‘door het glazen scherm heen kwamen, zo je hart in’. Hij produceerde bij elkaar meer dan vierduizend verschillende tv-programma’s, voor alle publieke omroepen met uitzondering van de VPRO. In 1977 ontving hij een Edison voor het programma Wie in Nederland wil zingen, een kroniek van de Nederlandse kleinkunst. Peekel hield van kleinkunstenaars en schreef later onder meer boeken over cabaretiers Louis Davids, Lou Bandy en Wim Sonneveld. Ook had hij een grote voorliefde voor Koninklijk Theater Carré, waarover hij eveneens een boekwerk maakte.

Wordt Vervolgd
Bij het grote publiek raakte Peekel bekend in de jaren tachtig met de tv-rubriek AVRO’s Wordt Vervolgd, waarin hij wekelijks zou spreken over strips en tekenfilms. In het eerste seizoen (1983-1984) had Peekel nog een baard en ging hij gekleed in een spencer met overhemd. Later paste hij zich aan aan de mode van de jaren tachtig en droeg hij steevast een felgekleurde colbert met overhemd, vergezeld van een vlinderstrikje. Wekelijks keken drie tot vijf miljoen mensen naar het programma. Ruim honderdduizend kinderen waren lid van de Wordt Vervolgd-club en op theaterdagen stripfiguren na. De beste immitaties werden uitgezonden.

Veroordeeld
Nadat Peekel werd veroordeeld tot een taakstraf en een boete wegens belastingfraude, stopte de AVRO met Wordt Vervolgd. Hierna zette hij het programma nog eens vijf jaar voort op Kindernet. Ook presenteerde hij een Duitse variant van de show. Eind jaren negentig was de rek er qua presenteren uit en ging Peekel zich weer richten op het zingen. In 1997 nam hij bij platenlabel Red Bullet de cd Hartverwarrend op met vijftien nummers. Later maakte hij de cd ‘Jij droeg mijn naam’. Dit was een eerbetoon aan zijn overleden vrouw Theya Peekel-Schilt. Weer daarna kwam zijn derde cd uit, met wederom autobiografische liedjes onder de titel ‘De gelaatstrek van het gevoel’.

Gouden jaren
Rond en na de eeuwwisseling ging Peekel zich richten op de geschiedenis van de publieke omroep. Zo was hij een van de initiatiefnemers voor het Instituut voor Beeld en Geluid in Hilversum, waar middels exposities de Nederlandse omroepgeschiedenis tot leven komt en iedereen de archieven in kan duiken. De komst van het centrum vergde voorbereidingen: reeds eind jaren tachtig wist Peekel minister Eelco Brinkman (CDA) van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur (WVC) te overtuigen van de archivering van uitzendingen. Ook was hij betrokken bij de oprichting van het NPO themakanaal Hilversum Best en verbonden aan MediaGeheugen. Dit was een project waarvoor achthonderd ooggetuigen over de geboorte en de gouden jaren van de televisie werden geïnterviewd.

Terecht lintje
Peekel kreeg in 2012 door de Hilversumse burgemeester Pieter Broertjes (PvdA) een koninklijke onderscheiding. Hij werd benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau voor het redden van de originele opnamen van de eerste 35 jaar televisie en voor zijn activiteiten rond het tot stand komen van Beeld en Geluid. Volgens De Telegraaf had Peekel geen lintje mogen krijgen vanwege zijn veroordeling wegens belastingfraude, maar Broertjes verdedigde hem in de Hilversumse gemeenteraad. Volgens Kapittel voor de Civiele Orden had de gemeente correct gehandeld.

Hartfalen en dood
Met zijn oudere zus Mireille reisde Peekel onlangs naar het Indonesische eiland Bali om zijn daar woonachtige dochter Jojanneke op te zoeken. Zij belde dinsdagavond naar Nederland om te vertellen dat haar vader hartproblemen had gekregen in de badplaats Sanur. Mensen probeerden hem ter plekke te reanimeren. Voordat een ambulance Peekel naar het ziekenhuis in de hoofdstad Denpasar kon brengen, overleed Peekel, aldus zijn andere dochter Cato-Margo tegen De Telegraaf. De tv-man is 75 jaar oud geworden. Volgens de familie had hij graag de feestdagen op Bali gevierd met hen. “Het komt allemaal erg onverwacht. Er was geen enkel voorteken dat dit zou gebeuren,” verklaart zijn dochter.

“Ik heb geen lui leven achter de rug,” zei Peekel in 2011 tegen Trouw. “Mijn talenten zijn beperkt, maar ik heb genoeg overmoed en geldingsdrang om alles eruit te halen. Ik zeg altijd: de weg naar de toekomst is geplaveid met verhalen uit heden en verleden.”

Lees ook:
Koninklijke onderscheiding voor Peekel
Peekel kreeg de onderscheiding deze week omgehangen door niemand minder dan Pieter Broertjes; vroeger hoofdredaceteur van De Volkskrant en thans burgemeester van Hilversum. Hij roemde de producent om zijn verdiensten op het gebied van kleinkunst en de productie van radio- en tv-programma’s. Ook benadrukte hij dat Peekel al jaren een pleitbezorger is voor het behoud van de omroepgeschiedenis.