‘We zijn er klaar voor!’ – Jacobs’ Chanoeka-toer (dag 1, Zutphen en Den Haag)

We zijn er klaar voor! Met ‘we’ bedoel ik mijn Blouma en ik. Ik moet even denken aan die discussie tussen een predikant, een pater en een rabbijn over de vraag wanneer het leven begint. De predikant oordeelt vanaf conceptie, de pater is van mening vanaf geboorte en de rabbijn zegt: vanaf het moment dat de kinderen het huis uit zijn! En hoewel onze kinderen al langer het huis uit zijn, hebben wij onze agenda’s dit jaar zo ingericht dat we met de Chanoeka-toer iedere dag samen optrekken en beleven. Want de ervaring heeft geleerd dat er altijd iets valt te beleven, speciaal in de ver-weg plaatsen; waar soms de kwantiteit iets minder indrukwekkend kan zijn, maar waar de waardering omgekeerd evenredig is aan het aantal afgelegde kilometers! En als we dan met z’n tweeën zijn is er dus twee keer zoveel aandacht voor de enkeling die deze bijeenkomst dankbaar aangrijpt om iets ‘Joods’ te bespreken of gewoon even ‘een rabbinale praatpaal’ wil hebben.

De auto staat voor de deur. We gaan richting Zutphen voor het eerste kaarsje en daarna van Zutphen naar Den Haag waar we om uiterlijk 19.15 uur verwacht worden in de ambtswoning van ‘onze’ ambassadeur. Mijn tank is vol met benzine en mijn hoofd vol met Chanoeka gedachten die ik wil uitstralen….

Ik heb vandaag voor het eerst uitgevonden waarom ieder jaar na Chanoeka mijn overjas zoveel olievlekken heeft. Het blijkt dat er in de sjammasj, de stok met daarop een reservoirtje waarin olie zit en dat gebruikt worden om de andere lichtjes te ontsteken, een gleufje zit. En uit dat gleufje, als je de stok verkeerd vasthoudt, lekt olie. Fijn dat dat vandaag voor het eerst, na jaren, aan mij werd onthuld… omdat de persoon die mij de stok aanreikte bevreesd was dat ik de gleuf dusdanig zou vasthouden dat hij met de olievlekken gezegend zou worden

Geen kip te bekennen toen we om 16.10 uur aankwamen, maar om 16.30 uur, bomvol! En enige minuten later zingt de hele steeg het ma’oz tsoer, geweldig!  Maar ik zat een beetje in de zenuwen want we moeten op tijd in Den Haag zijn!  En omdat er een meningsverschil van een kwartier was tussen waves op mijn telefoon en de GPS van mijn auto, voelde ik mij redelijk onder tijdsdruk. Ik moest strak om 17.00 uur weg om op tijd te komen, volgens mijn GPS. Maar de spanning wordt doorbroken. Want na tien minuten van mijn toespraak begint het te regenen. En dus moet ik mijn toespraak inkorten. Zorgen dat de boodschap nog wel gehoord wordt, maar de verpakking er omheen verwijderen, want regen en luisteren gaan niet samen. En dus gaan we tien minuten eerder weg.

De bekende VIP’s uit Joods Nederland. Ambassadeurs, politici van velerlei pluimage, collega’s rabbijnen, moslims, christenen, ongelovigen. Het is een interessant gezelschap dat de nieuwe ambassadeur bijeen heeft gepropt in zijn ambtswoning.

Ik steek de menora aan samen met de Commissaris van de Koning in Zuid-Holland. Maar eerst op verzoek van de ambassadeur een korte toespraak. Kans dat de weergoden mij te hulp zouden komen om mijn speech kort te houden, is erbinnen niet. En dus.. maar leest u zelf:

Normaliter spreek ik uit het hoofd. De reden dat ik hier toch met een papiertje, waarop mijn toespraak, voor u sta: De ambassadeur heeft mij nadrukkelijk verzocht om niet langer dan 3 minuten te spreken. En dat is lastig voor mij. Ik ben niet zo goed in korte toespraken. Urenlang heb ik met een kookwekker gepoogd een toespraak van precies 3 minuten te fabriceren.  

…….

De korte, universele en doordringende oproep van Chanoeka luidt:

Sluit je ogen niet voor duisternis, heb oog voor het leed en de problemen van ieder medemens,
En breng warmte, licht en vooral sjalom.

……..

Mister Ambassador. My speech took two minutes and 56 seconds. I left four seconds for applause.

Blouma en ik zitten om 22.30 uur, en na 319 kilometer, gevloerd bij onze vredige menora thuis te kijken naar het eerste lichtje dat bemoedigend en vredig zijn boodschap uitstraalt. Dag één van de Chanoeka-Toer 5780 zit erop.

Opperrabbijn Binyomin Jacobs (IPOR en voorzitter van het Nederlandse College voor Rabbinale Zaken) maakt ook dit jaar weer een ronde langs verschillende menorot in heel Nederland, om deze in het openbaar aan te steken. Net als in voorgaande jaren schrijft hij een dagboekverslag voor Jonet.nl. Het is de zevende keer op rij dat Jacobs voor Jonet in de pen kruipt en zijn ‘Jacobs’ Chanoeka-toer’ maakt.