Een wonder met Pesach – column Brigitte Wielheesen
‘Mijn dochter is naar een cursus, haar vriend ligt op de bank te slapen. Ik ben bezig met de Pesach-schoonmaak en de voorbereiding van sjabbat. In de stilte zoek ik mijn computer op om ook nog mijn column te schrijven. Het is niet rustig in mijn hoofd. Dit heeft te maken met Syrië en de machteloosheid die ik voel. Ik wil er ook niet over schrijven. Hoeveel mensen hopen daar op een wonder dat misschien nooit zal plaatsvinden? In Syrië zijn alleen maar verliezers. Ik besluit me nu voor dit onrecht in de wereld af te sluiten, want ik heb nog zoveel te doen. Sjabbat staat immers voor de deur en Pesach volgt.
Wonderen bestaan. Het bestaan van het Joodse volk is volledig onlogisch. De Uittocht uit Egypte, een groot wonder met slechts een doel: het ontvangen van Thora en traditie op de berg Sinai. Een wonder.
Tijdens Pesach viert men de bevrijding, in de eerste plaats van de slavernij. Het symboliseert ook een nieuw begin, maar vooral: vrijheid. Aan de vooravond van Pesach vindt thuis de seideravond plaats. Familie en vrienden komen samen om het verhaal van de uittocht uit Egypte en de reis van slavernij naar vrijheid na te vertellen. De boodschap is elk jaar weer hetzelfde: we mogen onze vrijheid niet als vanzelfsprekend aannemen!
Dit jaar vieren we de seideravond bij de Iraakse grootouders van mijn dochter’s vriend. Begin jaren vijftig werden zijn grootouders verdreven uit Irak. Tussen mei 1950 en augustus 1951 slaagde de Israëlische regering er in een luchtbrug in te leggen tussen Irak en Israël en vlogen ongeveer 110.000 Joden naar Israël in Operatie Ezra & Nehemia. Het Iraakse regime stond dit toe, daar alle bankrekening bevroren waren en de bezittingen geconfisqueerd. Door het bestaan van de staat Israël vonden de grootouders hun thuis. Een wonder.
Onze seideravond zal bijzonder zijn. Omdat Sefardische Joden wel peulvruchten en rijst eten tijdens Pesach maar dit voor de Asjkenazische Joden niet is toegestaan, maak ik de gerechten zonder peulvruchten. Daarnaast komen er ook nog gasten die alleen vegetarisch eten. Zij op hun beurt maken hun eigen gerechten.
Niet alleen in Israël maar in de hele wereld komen de Joden bij elkaar om de seideravond te vieren. Allen eten zij de matses en drinken de vier bekers wijn leunend op hun zij. Ook voelen allen zich verenigd door de bittere kruiden, het symbool van de vele bittere vervolgingen. Aan het eind van de Hagada zingen we, hopende op het volgende wonder:
Lesjana haba’a biroesjalajim – het komende jaar in Jeroesjalajim!
Nog vele jaren en eet de matses in gezondheid!’
