Wrevel in België over erkennen ‘Palestina’ niet voorbij

De spanning in de Belgische regering omdat coalitiepartij CD&V stelt dat het land een onafhankelijke Palestijnse staat moet erkennen, is nog niet voorbij. Het voorstel van de Vlaamse christendemocraten kon deze week worden besproken, omdat andere regeringspartijen wegbleven uit een parlementsvergadering. Daarvoor ligt het te gevoelig. Tegelijkertijd roert het Joods Informatie- en Documentatiecentrum (JID) zich nu.

Sammy Mahdi, de leider van CD&V, lanceerde vorige week het idee om een Frans plan te steunen waarin een onafhankelijke Palestijnse staat snel wordt erkend. Hij stak eerder niet onder stoelen of banken dat het lot van de Palestijnen voor hem persoonlijk belangrijk is. Mahdi ging onderhandelen in de coalitie maar overtuigde de Vlaams-nationalistische N-VA en de Franstalig liberale MR, zijn grootste coalitiepartners, niet.

Gamechanger

N-VA en MR willen zich liever aan de lijn van de EU houden, die een onafhankelijke Palestijnse staat ziet als het eindresultaat van een allesomvattend vredesproces. Spanning is er echter wel, omdat Mahdi rechtlijnig blijft. “Of dit een regeringscrisis waard is? Daar ga ik niet op antwoorden,” zei hij tegen de VRT. “Dit gaat voorbij de politiek voor mij. Dit raakt me als mens. En het leeft ook bij vele andere mensen.”

Weggebleven

Oppositiepartijen dienden in de de vaste Kamercommissie voor Buitenlandse Betrekkingen voorstellen in voor erkenning van ‘Palestina’. Maar de vergadering en stemming vonden woensdag niet plaats, omdat er geen meerderheid aanwezig was. De partijen in de federale regering besloten namelijk om weg te blijven. Achteraf schreeuwden linkse oppositiepartijen moord en brand.

‘Schandalig’

“Dit is een soort manoeuvre die het parlement verhindert zijn werk te doen,” zei Kamerlid Nabil Boukili vande ultra-linkse PVDA-PTB. “Daardoor worden alle wetgevende initiatieven hier stilgelegd. Dit is onaanvaardbaar en schandalig.” De groene partijen noemen het ‘betreurenswaardig’ en ‘minachting voor het parlement’. Ook Kamerlid Hugues Bayet (PS) was boos. “Ons verhinderen ons te uiten als parlementslid vind ik degoutant en schandalig.”

CD&V schikt zich

Schandalig of niet, de aanstichter van de brand, CD&V, leek zich te schikken. De partij kwam immers ook niet opdagen. ‘Wat voorlopig op tafel ligt, is onvoldoende voor CD&V, waardoor het weinig zin heeft om openlijk van mening te verschillen in de commissie’, schreef Mahdi op Instagram. ‘Wat vandaag in Gaza en de Westelijke Jordaanoever gebeurt, verdient beter dan een soft en vrijblijvend antwoord’.

Pot en ketel

Zijn partijgenote Els Van Hoof is voorzitter van de Kamercommissie. Zij zit op dezelfde lijn, aldus VRT Nieuws. “Ik was niet bereid om voorstellen weg te stemmen zonder alternatief vanuit de meerderheid. Dat zou een verkeerd signaal zijn geweest.” Van Hoof stelt vast dat partijen die nu kritiek hebben, vroeger zelf vergelijkbare tactieken in de commissie hebben gebruikt. “Het is de pot die de ketel verwijt.”

Niet buigen

Met de uitkomst in het federale parlement van deze week, is de discussie nog niet voorbij. Mahdi blijft bij zijn standpunt en wil blijven vechten voor de Palestijnen, terwijl hij in een rechts-georiënteerde regeringscoalitie zit met partijen die gaan voor de status quo. MR-leider Georges Louis Bouchez uit zich als pro-Israël. Hij en Mahdi staan zo recht tegenover elkaar. De MR is groter dan CD&V en is niet van plan te buigen.

Welke richting?

Thans roeren belangengroepen zich ook. De Vlaams-Joodse belangenorganisatie JID richt haar pijlen op Mahdhi. ‘Indien zijn uitspraken de officiële lijn van zijn partij weerspiegelen, rijst een fundamentele vraag: welke richting kiest CD&V, en op welke morele fundamenten rust die koers?’ schrijft voorman Michel Kotek. ‘De voorzitter van CD&V draagt een grote verantwoordelijkheid, niet alleen tegenover zijn kiezers, maar tegenover de samenleving als geheel’.

Goedpraten

Kotek vind dat Mahdi terreur niet veroordeelt. ‘Het verloochenen en goedpraten van terrorisme roept ernstige zorgen op. In een samenleving waarin we jarenlang consensus hebben opgebouwd over de absolute onaanvaardbaarheid van geweld tegen burgers, lijkt deze terughoudendheid een gevaarlijk precedent. Verschuift het maatschappelijke standpunt over terrorisme stilaan van actieve veroordeling naar passieve tolerantie?’

Palestijnse druk

Mahdi krijgt tegelijkertijd steun van de vertegenwoordiger van de Palestijnse Autoriteit (PA) in België. Amal Jadou vindt dat het land zo snel mogelijk een onafhankelijke Palestijnse staat moet erkennen. “In de Belgische straten zie ik veel empathie voor Palestina. Het is ook ons recht op zelfbeschikking. We zijn gelijk geboren en elke mens heeft recht op zelfbeschikking. Het zou heel logisch zijn moest België de Palestijnse staat erkennen.”