Allemaal vluchtelingen? – gastcolumn Flory Neter

Voorzitter Flory Neter van het Verbond Belangenbehartiging Vervolgingsslachtoffers (VBV) blikt in een gastcolumn terug op een aantal ernstige en heftige laatste weken van het jaar. Alles lijkt te herleiden aan die ene zevende oktober. En dan is de oorlog in Gaza nog lang niet voorbij.

Nu de oorlog voortraast, raakt mijn aloude gevoel voor humanitaire verhoudingen op drift. Mijn gevoelens voor deze dimensies zijn vloeibaar geworden en golven naar de plek waar de steen het water raakt. De eerste steen golft en schokt nog steeds na en ik realiseer mij de impact op het wereldtoneel. Nu zelfs wordt de hele internationale handel op het spel gezet doordat plotseling ook de Houthi-rebellen uit Jemen het op de handelsvaart hebben gemunt uit solidariteit met de Gazanen. 

Netvlies

Mijn gevoel blijft ronddraaien maar komt iedere keer terug op die afschuwelijke zevende oktober. Ik krijg beelden op mijn netvlies die ik niet wil benoemen, maar waarbij ik mij afvraag wanneer die nachtmerrie met gestrekte poten mijn herinnering verlaat. De violist Gidon Kremer zegt, dat hij als tweede generatie de oorlog van zijn vader persoonlijk beleeft alhoewel dat zijn eigen oorlog niet is. De beelden, opgeroepen door de woorden van zijn vader, staan in steen gehouwen in zijn ziel.

De verslagen van die zevende oktober staan ook in steen gehouwen in mijn ziel en zullen deze niet kunnen verlaten voordat ik de balans heb kunnen opmaken. Die arme mensen, waarvan velen vredesactivisten waren, die niets liever wilden dan in vrede leven met hun buren werden misbruikt zodat Hamas zijn misdadige plannen kon uitvoeren. Via de Gazaanse werknemers, die als spionnen fungeerden in de betrokken dorpen en kibboetsiem, verkreeg Hamas de plattegronden van de huizen waardoor hun duivelse plannen tot in detail konden worden uitgevoerd.

Zwalken

Ik zie de beelden van Gaza en ik begin te zwalken. De helft van de bevolking is kind. Je ziet ongelofelijk veel ellende en tegelijkertijd vraag je je af waar al die kinderen vandaan komen. Met wat voor wrede kille precisie  worden de Gazanen geïndoctrineerd om zoveel kinderen te maken die Hamas nodig heeft voor hun propaganda en heilige oorlog. Deze kinderen zijn het hulpeloze slachtoffer van een oorlog tussen twee partijen die allebei gelijk hebben. Het blijft echter wel een wonder van productiviteit als de bevolking in vijftien jaar met acht keer is vermenigvuldigd.

Wat is de rode draad van dit fokprogramma naar de hedendaagse realiteit? De opbouw van een leger van lijfeigenen? De koffers van Hamas zijn gespekt met honderden miljoenen euro’s uit het buitenland. Dat geld is bestemd voor humanitaire hulp aan diezelfde kinderen. Maar waar dit geld werkelijk blijft, kunnen we al raden.

En wat te zeggen van de handel in cryptovaluta, afpersing en smokkel? Hamas heft onofficiële belastingen, houdt zich bezig met onroerend goed, drugshandel. Men vraagt zich dan ook terecht af of het financiële netwerk van de terreurorganisatie niet moet worden afgeknepen. Voorlopig heeft Hamas middelen genoeg om door te vechten tot alle kinderen zijn vermorzeld. Wat een vooruitzicht. Je kijkt door je oogharen en ziet de vergelding van Israël voor die vreselijke dag in oktober. Is Israël in de val getrapt die zo nauwgezet was uitgezet door Hamas? Met mijn mening zal ik een ander niet vervelen.

Vluchtelingenkamp

Ik kijk op Tripadvisor en probeer te uit te vinden hoe toeristisch Gaza zou kunnen zijn in betere tijden. Voor een vluchtelingenkamp valt dat reuze mee. De strook kent het Al Mathaf- hotel met zijn vijf sterren,  het Grand Palace aan zee, het Dera hotel en nog negen andere luxueuze optrekjes voor ontspanning en vermaak. Wat opvalt is dat als uitstapje het Park Ashkelon in Israël wordt aangeboden. Hoe konden deze paleizen ontstaan terwijl de bevolking daar nooit gebruik van kon maken en terwijl het buitenland miljoenen schonk en schenkt ten behoeve van de bevolking.

Je kunt je afvragen of het moderne Israël ook geen vluchtelingen kamp is. Even voorbijgaand aan het feit dat bij de Ottomaanse census van 1878 er 15.000 Joden woonden, die net als het kindeke Jezus daar sinds mensenheugenis huisden. De grote toestroom kwam natuurlijk door de Jodenvervolging in Europa met als ultieme poging tot uitroeiing: de Holocaust. De moslimwoede zegt dat het ‘koloniaal Europa’ en het ‘Europees zionisme’ is dat verantwoordelijk is voor de stichting van de staat Israël. Maar ook in de Arabische wereld was Jodenhaat springlevend.

Vijftig procent

Toen de Joodse staat in zicht kwam verslechterde de situatie van de Joden in de Arabische wereld. Tussen 1948 en 1951 kwamen er uit alle Arabische hoeken 260.000 Joden naar Israël. Tijdens de Suezcrisis steeg het aantal vluchtelingen uit Egypte en andere Afrikaanse landen. Alhoewel er ook Joden uit de moslimwereld in de eerste plaats naar Libanon vluchtten, pakten ook zij in de negentiger jaren hun biezen en staken de grens over. Deze Joden uit de Arabische landen vertegenwoordigen nu vijftig procent van de Joodse bevolking van Israël.

In aanmerking genomen dat deze vluchtelingen uit de Arabische wereld hun land slechts mochten verlaten met achterlating van al hun bezittingen rijst bij mij de gedachte dat ‘vluchteling’ zijn niet alleen een status van zieligheid is. Wat doet een volk met deze status? In je zure bedje kruipen en kinderen maken, of iets moois maken van je leefomgeving. Israël koos voor het laatste.

Rest mij u deelgenoot te maken van mijn persoonlijke en hartstochtelijke wens, dat na dit gelazer Bibi afgaat door de zijdeur.