Cui bono? – column Paul Damen

Na een turbulente week met bezettingen en rellen op en rond de Universiteit van Amsterdam, maakt Paul Damen de balans op. Hij vraagt zich af: cui bono? Wie had er baat bij, zoals het Romeins recht zich afvroeg bij elk misdrijf. Immers, wie betaalt die bepaalt.

Tegelijk met campussen van Los Angeles en New York werd vorige week de Amsterdamse evenknie, een grasveldje op het Roeterseiland, ontruimd. Hier behaalde de revolte haar hoogtepunt op de hoek Grimburgwal-Oudezijds Achterburgwal.

Twee overeenkomsten: de leuzen, rechtstreeks geïmporteerd uit de Verenigde Staten, zoals eerder de woke-beweging en het diversiteitsdenken, deze kant op kwamen. Alles in het Engels, met soms een vleug Arabisch erdoorheen. Een agent onderhandelde met een actieleider in het Marokkaans. Spreken ze dat in Gaza? Wel in Israël, met een miljoen mensen met wortels in Marokko. Tot zover uw Apartheid.

Hier nog niet, maar in de VS worden universiteiten zwaar gesponsord door Golfstaten zoals Qatar, met een toestroom aan Arabische studenten tot gevolg. Dit beïnvloedt het ‘academisch denken’ tot aan Jodenhaat toe, zoals we dezer dagen in Nederland zagen. Hier kwamen zoveel buitenlandse studenten, dat de UvA zich erin verslikte. Inmiddels is kreupel Amerikaans-Engels de voertaal en kennen de nieuwkomers de stad slechts via TikTok.

De tweede overeenkomst: toen gras en Grimburgwal met de lange lat waren leeggeveegd, bleven er bergen meuk achter. Terwijl de shovel die op de schop nam, vroeg ik mij af: wie betaalt eigenlijk die soms gloednieuwe Quechua-uitwerptentjes met de vouw er nog in? Wie betaalt de enorme aanvoer aan melk, maandverband, broodjes en bronwater? Zo’n tentje kost vlot vijf tientjes. Die kefiyehs, die Pallysjaals, tussen de tien en vijfentwintig piek. De goedkoopste Pallyvlaggen doen bij de Kufiya.nl shop bijna acht euro, en elders groene of rookpotten tegen de twintig.

Welke student, doorgaans overlevend op blikken bonen in saus, kan dat betalen? De tientallen goed geletterde spandoeken en affiches, waar zagen we die eerder? Inderdaad: bij de eeuwige actievoerder Simon V., met kar op de Dam. Was de kar gejat of waren zijn op hoogwaardig canvas gedrukte propagandadoeken in beslag genomen, dan had hij een dag later een hele nieuwe set – betaald door de nu alweer een half jaar in de cel vastzittende Hamas-sponsor Amin Abou Rashed, bijgenaamd ‘Abou Eenarm’ vanwege zijn incompleetheid in deze.

Nu ben ik de laatste om de dappere anti-Israëlstrijdertjes op gras en wal te beschuldigen van Hamas-sponsoring, maar de Joodse studenten op dat Roeterseiland vielen vooral de ‘wat oudere, Noord-Afrikaanse mannen op, die zeer agressief waren tegen ons’, aldus Elsevier. Dat blad constateerde dat de actieleiders nogal vaak Arabisch spraken. Dus, om het eens rechtuit te zeggen: wat hebben halfanalfabete Noord-Afrikanen te zoeken op de campus? Allemaal op inburgeringscursus?

Vroeger hadden de Trotskistische warhoofden van de Internationale Socialisten patent op de Pallyprotesten, al dan niet namens diverse ‘comite’s’, ‘initiatieven’, ‘collectieven tegen racisme’, of hoe die mantelorganisaties ook heetten. Maar die clubs lijken, net zoals BIJ1, in elkaar gezakt door de interne strijd wie het meest divers is: de medemens van kleur, de homo’s, de transgenders, de non-binairen of nog andere activistische eenheden. Het is me wat.

Weekblad Elsevier constateert ook: ‘Op het Roeterseilandcomplex is Samidoun, in Duitsland verboden, prominent aanwezig. In de Verenigde Staten en Canada heeft Samidoun maandenlang activisten getraind en voorbereid op de campusbezettingen aldaar, ontdekte The Wall Street Journal’. Samidoun, opgericht als steunclub voor in Israël gevangen terroristen, timmert inderdaad flink aan de weg onder de geweldloze jongeren die in twee dagen voor anderhalf miljoen schade toebrachten aan de universiteit.

Dus is de aloude vraag: cui bono? Wie had er baat bij, zoals het Romeins recht zich afvroeg bij elk misdrijf. Welnu, zoals je Extinction Rebellion kan inhuren voor elke protestactie, zo is Palestina het verdienmodel geworden van ultra-linksdragend Nederland. Waarbij Samidoun tegen terreurdoelen schuurt. Ach, zo gaat dat. Indertijd werd de nieuwe drukpers van de toen nog radicaal-maoïstische SP contant betaald door de Volksrepubliek China, terwijl de CPN-acties tegen de neutronenbom zwommen in de dollars uit de toenmalige Sovjet-Unie.

Anno 2024 staat pro-Palestina blijkbaar op de payroll, via Eenarm, Samidoun, Hamas of welke suspecte club ook, met daarachter de lange arm van Iran. Niets nieuws onder de zon. Al schijnt die dezer dagen vooral op de portemonnees van het pro-Palestina protest.

Deze column is mede mogelijk gemaakt door Stichting Maror.