Donatieharker’s brief – column Natasha Gerson

‘Alle aandacht is goede aandacht’, was altijd een adagium voor kunstenaars. Je kon er bijvoorbeeld een schrijver mee troosten bij een slechte recensie: ‘Ah joh, die recensent is zo’n kwal, zoveel mensen hebben zo’n hekel aan die man, als hij het niks vindt rénnen ze ervoor naar de boekwinkel, alle aandacht is goede aandacht’.

Maar, vooral sinds de coronacrisis is een semi-nieuw creatuur aan het firmament verschenen die bij álle aandacht gebaat is: De Donatieharker. Het verdienmodel van de Donatieharker is eigenlijk verrassend eenvoudig: Hij creëert verwarring en dan reuring over die verwarring, en vraagt vervolgens mensen om hem geld te geven om nog meer reuring en ophef te maken om nog meer donaties te krijgen, enzovoorts. Dat levert meer op dan werken, naar verluid verdiende Nederlands meest vooraanstaande Donatieharker al genoeg om een stuk grond in Spanje te kopen, ook al was dat niet precies waar je volgers voor hadden gedoneerd, maar een kniesoor die daar op let.

Hierbij erg vervelend: Er is werkelijk geen onderwerp, behalve straling, gender en immigratie, dat gegarandeerd zoveel stennis oplevert als zaken die met de de Sjoa te maken hebben. En laten corona-gerelateerde onderwerpen, zoals daar zijn zaken als lichamelijke autonomie versus autoriteiten, farmaceutische integriteit of het ontbreken daarvan, daar nou makkelijk aan te knopen zijn. Dus gebeurt dat ook met overgave door Donatieharkers en volgelingen in allerlei onverkwikkelijke vormen, inclusief sterren, verkleedpartijen en de annexatie van Anne Frank.  

Holocaustoverlevenden in het protestkamp rond corona zijn er. Ik schreef onlangs een column over Irene S-T, dochter van een in Sobibor vergaste componist die de overheidsmaatregelen tegen corona ‘erger dan de Holocaust’ noemde, een filmpje dat mondiaal de socials overging. Je hebt al Vera Scharav, die als meisje uit Roemenië ontkwam, die al voor de coronatijd een anti-Big Pharma activiste was. En er is Donatieharkers eigen strijdmaat van wie de familieclaims ook onverwacht bleken te kloppen.

Het hangt er wel een beetje vanaf welke definitie je aan het predicaat ‘overlevende’ ophangt. Maar indien breed genomen bestaan ze dus, in elk geval niet-vermoordden die dergelijke vergelijkingen maken, en hun nazaten. In principe is het dus mogelijk dat er ook Nederlandse overlevenden of nabestaanden zijn die zo gruwen van de coronamaatregelen en van de druk op vaccinaties, dat ze daarom vinden dat zij best kunnen verwijzen naar de Sjoa. Nee, u kent er hoogstwaarschijnlijk ook geen. Maar het kán.

De Donatieharker, van wie ik de naam ik niet meer noem omdat ik hem eigenlijk geen aandacht waard vind, presenteert nu zelfs een lange, tamelijk larmoyante brief, naar bewering van Holocaust-overlevenden en ‘Holocaust nabestaanden’. Hij beweert dat de ondertekenaars ‘om veiligheidsredenen’ anoniem blijven, maar dat er een lijst verstrekt kan worden op aanvraag. Vervolgens, bij aanvragen, blijkt hij die verzoeken en alle overige vragen te negeren, en reageert hij eenvoudig niet meer.

De in het Engels gestelde brief wordt op een filmpje voorgelezen door een oudere mevrouw. Maar die blijkt een bestuurslid van de Donatieharkstichting .  De opvallendste zinsnede direct aan het begin: “We (…)  know. We remember the name Josef Mengele. Some of us have personal memories. We experience a déjà vu that is so horrifying that we rise to shield our poor fellow humans”. Ja, maar dat wordt wel erg boud.

Pretendeert de anonieme schrijver nu dat er onder de ondertekenaars zelfs meerdere (‘some of us’) slachtoffers van Mengele zitten? Maar wie zouden dat dan moeten zijn?  Deze formuleringen, zoals die gesteld zijn en met wat er in elk geval gesuggereerd wordt – herinneringen aan Mengele – zouden niet door nabestaanden kunnen worden gedaan.

Joods.nl herpubliceerde die dag  bij snedig antwoord het In Memorium van Leny Adelaar-Polak, die blok 10 had moeten meemaken, en geen experimenten van Mengele, maar wel van Carl Clauberg had doorstaan. Naast dat mevrouw Adelaar niet iemand was aan wie Donatieharker zou appelleren, overleed ze al in 2018. Wie zouden, in meervoud deze zinsnede dan nog werkelijk nog kunnen onderschrijven, in Nederland en daarbuiten? Nou, CJO en CIDI geloven er, hoogstwaarschijnlijk mede vanwege deze zin, niet in, want die hebben de brief direct als verwerpelijke nonsens bestempeld.

Voorstellen zijn hem inmiddels gedaan, zoals om een neutrale partij het een en ander te laten verifiëren. Het vervelende is, dat zolang hij dit soort verzoeken eenvoudigweg naast zich neerlegt, er geen tegendeel bewezen is. En zo blijft er dus een brief circuleren waarin in elk geval kampoverlevenden hun ontberingen vergelijken met vaccinatie.

Wordt er besloten om hem juridisch aan te pakken en te dwingen met de lijst te komen, dan geldt toch ook weer het adagium ‘Alle aandacht is goeie aandacht’. Zal hij heus wel met iemand op de proppen komen. Een konijn uit de hoge hoed dat weliswaar geen Holocaust- en geen Mengeleslachtoffer is, maar wel een of ander oorlogsverhaal heeft. Of hij neemt daar weer een nabestaande van, bijvoorbeeld eerdergenoemde kameraad, en dan wordt het weer allemaal semantisch. Dan poogt hij wellicht een van zijn hopeloze wederprocessen wegens aantasting van zijn naam.

Hoe dan ook, aandacht is geoorloofd voor donaties van domoren. Het enige dat je hiermee kunt doen is, zoals ik hier beoogd heb te doen, schetsen hoe ontzettend onaannemelijk deze claim in al zijn zwaarte, en daarmee deze hele brief is.

Lees ook:
Het mysterie van Irene – column Natasha Gerson
‘Mijn dochter appte me het filmpje als eerste: ‘Mam, wat denk je hiervan? Dit kan toch niet echt een Sjoa-overlevende zijn?’ Wat nu weer? dacht ik. Een hoogbejaarde vrouw verklaart op het podium van een anti-lockdowndemonstratie, in het Engels met een Duits accent dat ze de ‘Hooloocauzt’ had ‘zeurfaifed’ en dat het huidige coronabeleid ‘mutch worze’ was. Ze was in haar jeugd beschimpt geweest om de gele ster die ze moest dragen, maar mondkapjes waren pas echt ‘inziduous’…’

Deze column is mede mogelijk gemaakt door Stichting Maror.