Fake news – column Nathan Bouscher
‘Als je geen krant leest, ben je onvoldoende geïnformeerd. Als je de krant wel leest, ben je verkeerd geïnformeerd.
Ik heb vaker in de krant gestaan dan ik een krant heb gelezen. Vroeger keek ik veel naar het nieuws, praatprogramma’s en onderzoekstelevisie, maar tegelijk met de aanschaf van een grotere televisie zegde ik vorig jaar mijn tv-abonnement op. Los van het feit dat ik weinig tijd had om op het juiste moment voor de buis te gaan zitten, vind ik het vooral ruis. De vooringenomen journalistiek ben ik zat: te gekleurd, te voorspelbaar en nietszeggend. Ik berust mij nu meer op geselecteerde (online) bronnen en berichten op social media. Af en toe mis ik een gebeurtenis, maar dan zijn er nog de familie, vrienden en collega’s. Ik denk dat ik minstens zoveel tijd kwijt ben aan deze voorlichting als voorheen, maar kies nu zelf mijn bronnen, thema’s en diepgang.
Het lijkt erop dat veel journalisten zich te comfortabel wanen in hun bubbels, terwijl een goede journalist er constant op uit is op zoek naar een nieuw verhaal en een luis in de pels is van een politicus, bankdirecteur of louche zakenman. Drie praatprogramma’s op een avond die alle verslag doen over hetzelfde item dat tien minuten ervoor in het nieuws voorbij kwam, is nauwelijks journalistiek te noemen.
Dat terwijl vrije, onafhankelijke en vooral kritische media van levensbelang zijn voor een samenleving. De media worden wel de vierde macht genoemd naast de uitvoerende, wetgevende en rechtsprekende macht en fungeren in die hoedanigheid als een extra controle op de machten. Als in perscentrum Nieuwspoort het journaille, politici en lobbyisten gezellig samen borrelen na iedere werkdag, ontstaan er andere verhalen dan wanneer er echte onderzoeksjournalistiek plaatsvindt.
Met de komst van het internet is het nieuws veel horizontaler geworden. Nieuwe media, bloggers, vloggers en de camera’s van onze mobieltjes zorgen ervoor dat er meer invalshoeken zijn voor gebeurtenissen en andere berichten het volk bereiken. Voor je het weet zorgen social media er voor dat een hilarische Nederlandse parodie op president Trump’s America First binnen no-time viraal gaan of een Duitse cabaretier aangeklaagd wordt door de Turkse staat. We leven in bijzondere tijden.
De grootste dichtheid van journalisten in de wereld vind je in een van de kleinste landen in de wereld: Israël. Tijdens de Tweede Intifada in het begin van het nieuwe millennium zat deze concentratie vooral in de lobby van het King David hotel in Jeruzalem. Daar was het voor journalisten het meest veilig en comfortabel en de ene na de andere zielige Palestijn diende zich aan om het Westen te informeren over de zionistische vijand. Even pennen, e-mailen naar de redactie en weer een cocktail.
Kijkt u weleens Arabische televisie? MEMRI.org helpt u daarbij. Op wat vurige verlichte geesten na, die u zeker moet bewonderen, is het regelmatig een orgie van haat jegens alles wat niet strookt met de radicale interpretatie van de Koran. Vrouwen, homo’s, Joden, Amerikanen, het Westen, zionisten, kruisvaarders allen worden ze vervloekt. Nauwelijks halen dergelijke abjecte denkbeelden onze mainstream media, terwijl ze ondertussen via de schotelantennes wel degelijk vele huiskamers binnentreden. In een tijd waarin de islam zo nadrukkelijk zijn stempel drukt op de wereld, moeten wij in het Westen meer doen om de psyche van de islamitische wereld te vatten. Ik doe daarom een oproep om meer berichtgeving te delen op social media. Bijvoorbeeld deze recente clip van de Egyptische televisie (klik op deze link indien u de beelden hieronder niet kunt zien):
Want zeg nou zelf, is dit geen nieuws?’
