‘Frans Pollux, een Limburger naar formaat’
‘Als je naam vernoemd is naar een heldere ster of verwijst naar een mythologische figuur, en dan ook nog in verband wordt gebracht met een imposant bergmassief tussen Italië en Zwitserland, dan ben je ‘bigger than life’. En dat is hij ook: Frans Pollux. De man kan alles, weet alles en is grenzeloos getalenteerd. Betere exemplaren heeft God nooit geboetseerd.
Er valt niet aan hem te ontkomen. Wie zo rijk bedeeld is met talenten, steekt dat niet onder stoelen of banken. Hij is even ongrijpbaar als de wind. Pollux waait alle kanten op. De ene keer als carnavalsintellectueel en dan weer als ‘möchte gern’ rocker die liedjes van Bruce Springsteen in het plat Venlo’s zingt of als literator, journalist, chroniqueur, columnist, programmamaker, kunstkenner, historicus, moralist, koningshuispoëet, essayist, betweter, bijbelexegeet, badhuisdeskundige en ontelbare andere kwaliteiten. Net als God gaat Pollux nooit naar de WC. TV-zender L1 loopt met hem weg en Pollux loopt er leeg. In de krant krijgt hij als columnist vijf kolommen. En gelijk hebben ze! Want het moet gezegd: hij is goed in zijn werk en onovertroffen in zijn gebrek aan bescheidenheid. Beste papieren voor een wereldcarrière.
Hij is doortastend en neemt mensen de maat. Hij die zonder fouten is, kan dat ook. Ik vind het een geweldige vent! En ook nog sympathiek, dat zou je bijna vergeten. Hendrik van Veldeke en de Mosasaurus zijn kleine vissen vergeleken met Frans. Die man verdient een standbeeld. Een Limburger van formaat.
Zonder gekheid, Frans Pollux is beslist niet de enige die zo overtuigd is van zijn eigen denkbeelden dat hij doordraaft als een moraalridder te paard. Meer twijfel zou ons goed doen. De beperkte geldigheid van onze denkbeelden inzien, vergt een diep inzicht in onze geest. Dat is niet iedereen gegeven. Ik heb het afgelopen jaar zelf ook als een soort Frans Pollux in zakformaat tegen heel wat schenen geschopt. De meeste mensen begrepen dat ik het in een column ironisch bedoelde. De nieuwe directeur van het Museum aan het Vrijthof had ik weggezet als gewezen circusdirecteur. Hij kwam prompt langs met een aantal ballen om mee te jongleren. Dat is pas humor! Ook de Tempeleers hebben het er van langs gekregen. Die kunnen het hebben. En niet te vergeten Big Benny. Ik heb publiekelijk de “strijdbijl” met hem begraven en heb mijn mening na zijn optreden in Rotterdam bijgesteld. We zijn nu vrienden geworden. Zo kan het ook. We zijn ons bewust van de beperkte reikwijdte van onze opvattingen. Dat inzicht gun ik mijn vriend, de lichtende ster Frans Pollux ook. En nog veel meer dan dat! Ik hoop dat heel Limburg ook in 2015 in de beste gezondheid en alle geluk nog veel van onze vrolijke Frans Pollux mag genieten. Ook voor jou Frans, de beste wensen!’
Benoit Wesly is zakenman, Limburger en voorzitter van de Joodse gemeente in Limburg. Maandelijks schrijft hij voor Dagblad de Limburger een column, waarin hij zijn mening uit over de situatie in zijn streek.
Bron: Limburgs Dagblad / Dagblad de Limburger
