‘Had ik dat maar eerder geweten in plaats van nu’ – column Roland Vos

Steeds vaker mag of moet ik naar Lewajes, ofwel Joodse begrafenissen. Niet dat ik belangrijker ben geworden ofzo, maar de kring van bekenden om mij heen lijkt met de jaren alsmaar ouder te worden. Toen ik mijn catering bedrijf nog had, vond ik dat ik het kon maken om soms niet te gaan als een partner of ouder van een goede kennis of relatie overleed. Ik was altijd druk en bezig om ‘de mooie dingen in het leven’ te organiseren: chupot, bar mitswot, jubilea, enzovoorts. Dat komt natuurlijk ook omdat een Joodse begrafenis bij voorkeur binnen 24 uur maar zeker binnen uur 48 moet plaatsvinden. Met een overvolle agenda was dat vaak onmogelijk in te plannen.

Het was ook best wel lastig als ik wel ging, omdat ik dan altijd veel mensen tegenkwam die nog even advies nodig hadden over hun feestje of gewoon botweg een buffetje wilden boeken. Op een begrafenis? Hoe dan? dacht ik vaak. Maar natuurlijk kwam ik de wensen van deze mensen zoveel mogelijk tegemoet. Nu is de situatie echter anders en kan en wil ik mijn planning beter in de hand houden.

Zo gebeurt het dat ik de laatste tijd naar een aantal begrafenissen ben geweest van lieve mensen die ik eigenlijk niet echt goed kende. Ik kreeg dan een uitnodiging omdat ik de partner of de kinderen van de overledene wel kende. Telkens weer valt het mij op dat in toespraken van de rabbijn, de partner, het kind of soms zelfs het kleinkind veel dingen verteld worden over de overledenen die ik niet eens wist. Zoals hoe mooi, lief, belangrijk of maatschappelijk betrokken die persoon bij leven was. Ook komt altijd wel naar voren waar hij of zij geboren is, en hoe hun levensloop eruit zag.

Andere bekende onderwerpen zijn welke hobby’s ze hadden en welke Joodse clubs ze hebben helpen oprichten. Het schokt mij echter dat ik vaak niet weet wat die persoon heeft gedaan en hoe hij of zij werkelijk was. Dat maakt mij ook een beetje extra verdrietig: had ik dat maar geweten bij leven in plaats van op dit moment, nu het te laat is. Wat een eer dat ik deze bijzondere mensen heb mogen kennen, maar had ik maar écht geweten wie zij waren.

Kan dit nu niet anders gaan? zat ik laatst te denken. Bijvoorbeeld als je wordt voorgesteld aan de directeur van weet ik wat, dat je vraagt ‘vertel eens even iets over uw partner en kinderen?’ Of tegen een goede oude vriend zeggen: ‘Hoe hebben jouw ouders elkaar ontmoet? En toen?’ Raar toch om zo weinig te weten van anderen die je dus wel uit je omgeving kent, maar eigenlijk ook weer helemaal niet.

Hebben jullie lezers dat nou ook? Of ben ik zo oppervlakkig of onwetend?

Lees ook:
De Horecava, alsnog een beetje koosjer – column Roland Vos
‘Voor mij als koosjere ondernemer is de Horeca-vakbeurs (Horecava) in de RAI ieder jaar een verplicht en leuk feest. Ik ga er naartoe om met collega’s te spreken en nieuwe producten uit te proberen. Dit jaar ging ik er ook voor Jonet.nl heen, om het eens te bekijken met een ‘Joodse bril’ op. Nou ja, die bril draag ik altijd ook als ik niet Joods loop te doen…’

Deze column is mede mogelijk gemaakt door Stichting Maror.