De Horecava, alsnog een beetje koosjer – column Roland Vos
Voor mij als koosjere ondernemer is de Horeca-vakbeurs (Horecava) in de RAI ieder jaar een verplicht en leuk feest. Ik ga er naartoe om met collega’s te spreken en nieuwe producten uit te proberen. Dit jaar ging ik er ook voor Jonet.nl heen, om het eens te bekijken met een ‘Joodse bril’ op. Nou ja, die bril draag ik altijd ook als ik niet Joods loop te doen.
Je zou verwachten dat de grootste horecabeurs, gehouden in de grootste stad van Nederland, met de meeste Joodse inwoners en vele Joodse horecaondernemers, een beetje rekening zou houden met die Joodse inwoners. Maar nee. Je zou toch wel aansluiting bij het Joodse verwachten. Diëten zoals vegan, vega, lactose- en glutenvrij, zijn in de huidige tijd immers normaal. Hetzelfde kun je zeggen over ingrediënten en allergenen, die staan verplicht en nauwkeurig beschreven op bijna alle menukaarten.
Doet de vaderlandse horecabranche dan niets voor de koosjer etende medemens? En kan ik hier net zo veel ongegeneerd snaaien als al die anderen die hier rondlopen? vroeg ik me af, toen ik deze week door de RAI wandelde. Als ik dat zou willen kon dat natuurlijk, maar ik oefen namelijk al jaren in het ‘nee’ zeggen op dit soort beurzen. “Wilt u dit proeven?” “NEE, dank u.” De verkoper kijkt mij dan geschrokken aan: help, hij zegt nee! Je ziet hem of haar dan denken: wat moet ik hier nu mee?
Ik bleef scherp: hoe gaat men hier en elders dan om met koosjer etende- of de gewoon behoudende Joodse gast? Is er iets nieuws of noemenswaardigs voor de (koosjere) markt? Voorafgaand aan mijn dagje had ik me inhoudelijk voorbereid. De Horecava: acht hallen met meer dan zeshonderd stands met eten, drinken, horecamaterialen en ander spul. Bij het doornemen van de stapels folders, brochures en tijdschriften (ja ze weten me te vinden) vreesde ik al het ergste: veel van hetzelfde en veel producten die op het oog niet interessant lijken. Bij aankoop van een product waar ik niets aan had, stond in de folders vaak ‘2e gratis’, ‘extra lekker’, ‘suikerarm’, ‘speciaal’, ‘alleen bij ons’ en ga zo maar door. Het zijn al jaren vaak geziene kreten die mij tot aankoop zouden moeten verleiden. Tevergeefs. Wel was er veel aanbod van alcoholvrije producten zoals wijnen en cocktails, maar daar heb ik al een goede Joodse leverancier voor.
Terug naar de beursvloer, waar de geur van frituur en bitterballen mij tegemoet kwam. Bij diverse standjes vroeg ik naar de ingrediënten en meestal kreeg ik dan verbaasde reacties. Vreemd, want die moeten toch verplicht vermeld worden, zou je denken. Onderweg trof ik veel bekenden uit het horecavak: chefs, ondernemers, vertegenwoordigers, verkopers en oude vrienden. Een leuk weer zien. Fijn dat de RAI zo een nieuwjaarsreceptie organiseert.
Bij een kraam met prachtig en heerlijk Turks fruit bleek algauw dat alles natuurlijk halal en vegan is. Prachtig, maar is het ook koosjer? vroeg ik. De onderneemster keek mij verbaasd aan. Vervolgens wees ze op de cadeauboxen die ze heeft, gevuld met haar producten en een flesje bubbels. Ik vroeg of die alcoholvrij was – moslims drinken toch geen alcohol? – maar krijg als antwoord “nee”. Ik zei verbaasd te zijn en kreeg als antwoord, wijzend op het lekkers: “Dit is voor ons” [de moslims, RV], wijzend op de fles “En dat is voor jullie“, wijzend op het gewone alcohol drinkende volk of misschien wel doelend op de Joden die wel alcohol drinken. “Meestal, is jullie Joden volk,” zei mijn oma altijd.
Net nadat ik het opgaf, kwam het toch nog goed: Kiesjeliesj. Jaaa, KIESJELIESJ. Je weet wel: die flinterdunne gefrituurde deeglapjes die we met Poerim eten. Hoe dan? In hal acht stond een Duits bedrijf dat is gespecialiseerd in Flamkuchen-deeg en aanverwante producten. Zij verkopen onder de naam Flamm Fritz ‘het edelfrietje’ Kiesjeliesj, in zakken van 2,5 kilo voor 8,95 euro bij de horecagroothandel. Mijn gesprek met de heren van die stand was supergrappig: ze hadden echt géén idee waar ik het over had. Ik denk zelfs dat ze nog nooit een Jood gezien hadden.
En wat bleek: het rabbinaat van Amsterdam heeft dit product inmiddels koosjer verklaard. Het kwam dus toch nog allemaal goed met de Joodse bril op die Horecava.
Lees ook:
Oekraïners gidsen door Joods Amsterdam – column Roland Vos
‘Wandelen door de Joodse buurt, ik doe het regelmatig en graag. In veel gevallen leid ik mensen rond door het gebied waar honderden jaren Joden hebben gewoond, en waar zij in de Sjoa zijn weggehaald om te worden vermoord. Zondag was ik er weer eens voor een toer, maar dit keer had ik wel heel bijzondere gasten bij me. U zult er misschien niet zo gauw meer aan denken omdat ze het nieuws niet echt meer halen, maar ze zijn er nog steeds en blijven ook nog wel een poosje…’
Deze column is mede mogelijk gemaakt door Stichting Maror.
