‘Israël op het Songfestival: een finaleplek zou dik verdiend zijn’ – Joris van de Sande

De Israëlische inzending naar het Eurovisie Songfestival in Rotterdam is bijzonder, maar gooit helaas nog geen hoge ogen in de peilingen. Toch kan zangeres Alene Eden voor een verrassing zorgen. Na het verplaatsen van het festival van vorig jaar naar 2021, hebben veel landen ervoor gekozen om dezelfde artiest te sturen. Maar dan wel met een nieuw liedje, zoals de regels van de European Broadcasting Union (EBU) voorschrijven. En dus stuurt Israël opnieuw Alene naar Nederland, waar zij vanavond als twaalfde deelnemer haar opwachting zal maken tijdens de eerste halve finale van het Eurovisie Songfestival. 

Fakkelceremonie
Eden werd op 7 mei 2000 geboren in Katomon Jeruzalem, is van Ethiopisch-Joodse afkomst en is geen onbekende in de Israëlische muziekscene. In 2018 won ze de Israëlische versie van X Factor en in datzelfde jaar bracht ze haar debuutsingle uit. Vervolgens trad ze op tijdens de fakkelceremonie bij de viering van de 70ste verjaardag van de oprichting van de staat Israël. Ze werd in oktober 2018 aangeworven als soldaat van het leger (IDF) en diende in de militaire muziekband van het Education and Youth Corps. Arlene speelde in musicals en bracht in 2019 een cover uit van de Eurovisie-evergreen ‘Save Your Kisses for Me’ van de Britse formatie Brotherhood of Man, dat het festival won in 1976.

Betere song dan vorig jaar
Dat is een mooi bruggetje naar dit jaar, waar Eden de song ‘Set Me Free’ in Rotterdam Ahoy ten gehore zal brengen – nadat haar oorspronkelijke nummer ‘Feker Libi’ uit 2020 dus vervangen moest worden. Enerzijds is dat jammer, aangezien in haar liedje van vorig jaar duidelijk gebruik werd gemaakt van haar Ethiopische roots, door de afro-popinvloeden die in de song terug te horen waren. Het is vergelijkbaar met onze eigen Jeangu Macrooy, die met zijn Bird Of A New Age in zijn nummer van dit jaar ook gebruik maakt van zijn Surinaamse wortels. Anderzijds komt Alene nu met een, naar mijn mening, veel sterkere song met een eigentijdse sound met R&B-invloeden en een drumbeat. Het is een lied dat een aantal jaren geleden moeiteloos de finale had gehaald.

The big five
Echter, er iets dit jaar met de bookmakers iets vreemds aan de hand. Hele goede liedjes blijven ergens in het midden hangen van de ranking en dat lot treft ook Israël dit jaar. Arlene staat bij het schrijven van dit stuk op een negentiende plek bij de bookmakers, wat in theorie krap een finaleplaats zou betekenen. Maar die ranking gaat uit van het totaalklassement, zonder rekening te houden met direct geplaatste landen voor de finale: The big five (Groot-Brittannië, Duitsland, Frankrijk, Spanje en Italië) en het organiserende gastland Nederland. 

Voor Israël, dat vanavond in de eerste halve finale mag aantreden, is dus de ranking voor de eerste tv-avond het belangrijkste. Voor de eerste halve finale wordt nu voorspelt dat Israël een elfde plaats zal behalen en dat is net één plek te weinig voor een finale kwalificatie! Jammer, want Israël zou dan de boot missen voor de finale van zaterdag en Alene kan dan haar koffers pakken om naar huis te gaan.

Niet te begrijpen!
Of dat ook daadwerkelijk gaat gebeuren, is koffiedik kijken. Uiteindelijk hangt het af van zowel de punten van de vakjury’s (die gisteravond al gegeven zijn) en de punten van het publiek die vanavond mogen gaan stemmen. Beide tellen voor vijftig procent mee voor de daadwerkelijke uitslag. En laat het een troost zijn: Er zijn echt veel slechtere inzendingen zoals bijvoorbeeld Noorwegen nu getipt als finalisten; iets wat muzikaal gezien ten opzichte van Israël niet te begrijpen valt.

Maar ja, het publiek is nu eenmaal onvoorspelbaar in haar stemgedrag. Kijkers gaan af op wat ze straks live op tv zien en dan kunnen songs die als audioversie fantastisch klinken ineens heel erg tegenvallen. Of het kan ook zijn dat het podiumoptreden tegenvalt ten opzichte van het liedje an sich. Al deze elementen, daar houden de bookmakers rekening mee. En daarom kan het dus zomaar gebeuren dat een liedje wat kwalitatief slechter is dan anderen door de bookmakers toch hoger wordt geplaatst.

Oorlogseffect
Tot slot zijn er nog de huidige spanningen in het conflict rond de Gazastrook. De overmatige beelden van Palestijnse slachtoffers in de Europese media kunnen mogelijk een negatieve rol spelen in het stemgedrag van de kijkers. Het is niet helemaal terecht, maar ‘politiek stemmen’ gebeurt helaas al sinds jaar en dag op het festival. Vandaar dat op een gegeven moment door de EBU besloten is om de vakjury’s weer van stal te halen. Ze bestaan uit muziekprofessionals uit alle deelnemende landen die louter op de act en de muziek beoordelen om zo het mogelijke emotionele en politieke stemgedrag van het publiek terug in balans te brengen.   

Finaleplek Israël
Als jarenlange fan en watcher voor Jonet.nl kan ik inderdaad zeggen dat er geen festival ter wereld zo onvoorspelbaar als het Eurovosie Songfestival. En dat is ook tevens de kracht en de fun van het festival. Alle denkbare genres komen voorbij en dat vanuit 39 landen met allen hun eigen cultuur en muzikale invloeden. Maar uitgaande van de muziek , toch het belangrijkste element van een liedjeswedstrijd, verdient Israël wel degelijk een finaleplek. Het wordt dus ouderwets duimendraaien voor Israël vanavond. Aan Set Me Free en de charismatische Alene Eden zal het niet liggen. Een Israëlische finaleplek zou wat mij betreft dik verdiend zijn. En ja, zelfs als de finale niet gehaald wordt, dan kan Israël met opgeheven hoofd terug huiswaarts keren.

Lees ook:
Israël is Eurovisie en Eurovisie is Israël – blog Joris van de Sande
Sinds zangeres Maribelle met strik in 1984 het Eurovisiepodium betrad, Sandra Kim in 1986 de enige overwinning voor België binnenhaalde ten koste van Frizzle Sizzle met hun blote voeten act en Marga Bult met schoudervullingen in 1987 Rechtop in de Wind scandeerde ben ik in de ban van het Songfestival. In die jaren werd er met het hele gezin naar gekeken. Sindsdien heeft het Songfestival mij nooit meer losgelaten.