Joden, zweer Trump en zijn vrienden af – column Guy Muller

Guy Muller (JBF)

Het Capitool bestormen, de bewakers omverwerpen, ramen inbreken van het huis van de democratie – het Amerikaanse parlement – om eenmaal binnen vervolgens keurig tussen de rode touwen van de aangegeven route te blijven. Met grote verbazing, afschuw en enige fascinatie keek ik naar de beelden van de duizenden demonstrerende Amerikanen bij het Capitool in Washington DC. Ik zag een president die zijn volgers opriep om ‘de diefstal te stoppen’. Vlaggenzwaaiers en spandoekdragers met de meest rare combinatie van teksten kwamen in beeld; van vrij wapenbezit-leuzen tot de Jezus red-vlag, en zelfs een idioot met een ‘Camp Auschwitz’-trui met op de achterkant te tekst ‘crew’.

Nieuws of Netflix
Ik zat die avond aan de buis gekluisterd en zag daar de bestormers. Gewapende bewakers met geheven pistolen. Traangas. En later een oproep vanuit het Democratische kamp aan vicepresident Mike Pence om het 25ste amendement in werking te laten gaan dat de president handelingsonbekwaam maakt. De gebeurtenissen van die dag leken zo ontzettend veel op scenes uit een Netflixserie, dat je bijna niet kon wachten tot die ene politieagent alle senatoren in zijn eentje zou redden… Maar het waren echte mensen, echte politieagenten, senatoren van beide partijen die samenwerkten in tijden van crisis om elkaar te beschermen. Zij aan zij.  

Burgeroorlog
Terug naar 6 januari. Om precies te zijn, toen de ‘hagelwitte’ meute door de opgeworpen barrières heen brak, sommigen bewapend. Toen brak er ook meer. Hoe ogenschijnlijk klein het aantal stappen van de trappen van het Capitool naar de rotunda in werkelijkheid ook mag zijn, des te groter is de politieke impact van deze inbreuk. Sommigen nieuwscommentatoren zagen in de bestorming van het Capitool de eerste tekenen van een nieuwe Amerikaanse burgeroorlog.

Zo ver heen
Hoe heeft het zo ver kunnen komen? Vier jaar Trump? Nepniews en algoritmes? Rassenscheiding en segregatie? Ja, toen donkere Amerikanen deze zomer in Washington demonstreerden was het Capitool een onneembaar fort met ontelbaar veel bewakers. Dit keer waren de veiligheidsmensen in heinde noch verre te bekennen. Complottheorieën en journalisten beschimpen? Het is een combinatie van al dat, met in de hoofdrol een narcistische clown.

Joden, zweer Trump af
Bij het zien van die beelden rees bij mij de volgende vraag: zou dit voor Joodse Trumpaanhangers dan eindelijk de druppel zijn die de emmer met water doet overlopen? Zou de bestorming door Trumpianen, gehuld in 6MWE-shirts (Six million wasn’t enough – Zes miljoen was niet genoeg), de ogen openen van Joden – in de VS, maar ook in Nederland, die zich zo openlijk voor Trump uitspreken? Zou dit eindelijk de aanleiding zijn voor deze Joden om, op zijn minst aan zichzelf, toe te geven: ‘Ik zat er naast’. Ikzelf hoop het zo. En ook dat ze daarvoor uit zullen komen.

Pro-Israël zou niet genoeg moeten zijn
Ik begrijp het sentiment en de daar bijhorende steun voor Trump. Israël is belangrijk voor onze gemeenschap. Behalve dat we er familie en vrienden hebben wonen, als we er in de rest van de wereld er niet meer bij horen, is er altijd nog Israël. Dus een beetje steun voor onze troef is zeker geen overbodige luxe.

Maar er is een morele grens. Een president of partij die racistische en antisemitische  groeperingen ‘goede mensen’ noemt en deze groeperingen vraagt klaar te staan om in te grijpen, is geen stem waard. Joods of niet. Wanneer zo iemand mensen oproept een democratisch proces te saboteren, dan is dat grensoverschrijdend. Zo erg, dat je je daarvan alleen maar kan distantiëren. Want een president die zich niet uitspreekt tegen racisme, die zich openlijk laat steunen door antisemieten en die het democratische proces ondermijnt, zou niet moeten kunnen rekenen op een enkele stem. Ongeacht die Joodse schoonzoon en die Joodse kleinkinderen. Daden spreken luider dan woorden.

Meer dan Israël alleen
Het bovenstaande geldt ook in Nederland, zij het in veel mindere mate. Ja, ook ik vind het beleid van Nederland en de EU ten opzichte van Israël (vrede in het Midden-Oosten) erg belangrijk. Ik wil geen coalitie aan de macht die eenduidig één partij affakkelt. Een fatsoenlijk Midden-Oostenbeleid is erop gericht om vrede en veiligheid te garanderen tussen Israël en de Palestijnen, en tussen Israël en de rest van de Arabische wereld.

Maar weegt de Israël-factor dan zo zwaar dat geen enkele andere zaak nog van belang is bij het uitbrengen van je stem? Nee, dat zou het in mijn optiek niet moeten doen. Zo heftig als het er in Amerika aan toe gaat is dat in Nederland ook niet het geval. Er zijn hier geen bestormingen, maar wel figuren die zich inlaten met extremistische personen, organisaties en ideeën. Die hoop ik hier niet aan de macht te zien. Op 17 maart gaan in heel het land de stembussen weer open. Uw stem is waardevol, gebruik hem dus verantwoordelijk.

Lees ook:
Biden aan de beurt – column Guy Muller

Na een lange tijd van onzekerheid over de uitslag van de Amerikaanse presidentsverkiezingen kon ik eindelijk opgelucht ademhalen, wantJoe Biden heeft de Amerikaanse presidentsverkiezingen gewonnen. Daarmee eindigen, voor ten minste twee jaar, de nachtelijke escapades in huize Muller.

Logo Maror.

Deze column is mede mogelijk gemaakt door Stichting Maror.

Categorie: |

Home » Nieuws » Joden, zweer Trump en zijn vrienden af – column Guy Muller