‘Ons boek is klaar, en we zijn er wat blij mee’ (adv.)

Klompen en Kamelen
K&K

Kamelen op klompen

Ons boek is klaar, en we zijn er wat blij mee. ‘We’, dat zijn Jim Hasenaar, Robert Barzelay en ikzelf, Ya’akov Almor.
Ons boek – dat is Klompen en Kamelen, een boek met 48 verhalen, geschreven door dertig auteurs. Allemaal verschillende Nederlanders en Vlamingen die in Israël wonen of die ‘iets met Israël hebben’.

De ondertitel van dit verhaal is geen vergissing. Tijdens het maken van dit boek, van begin tot het eind, voelden we ons soms net als kamelen op klompen. Strompelend en struikelend legden wij onze weg af. Dit relaas gaat over hoe het boek uiteindelijk toch tot stand is gekomen.

“Ik ben nu in Rechovot,” meldde Jim onlangs in onze Klompen en Kamelen Whatsapp-groep
“Ik sta naast een pallet met duizend boeken. Lijkt me een beetje weinig voor zo’n bestseller!”
Jim werkt in Petach Tikwa maar had, door zich met zijn 250cc scooter door het onmogelijke Israëlische verkeer te wringen, het distributiecentrum in Rechovot binnen een half uurtje weten te bereiken.
“Okay, kun je aan medewerkers vragen wat foto’s te maken?” vraag ik.
’Beseder” (ok, red.), antwoordt Jim. “Maar m’n schoenen zijn niet gepoetst…”

Het boekproject was Jim’s idee. Hij had jaren geleden al eens een soortgelijke bundel met verhalen uitgegeven met de titel Vleermuizen en Fietstassen. Toen ik het bij Jim thuis eens inzag, zei hij het nog wel eens te willen doen, maar dan niet meer in zijn eentje.

Dat was een kleine twee jaar geleden. Het eerste jaar ging voorbij met het verzamelen van de verhalen, en in juli 2018 hebben we die deur dicht gegooid. Robert Barzelay bleek een van meest vruchtbare auteurs. Ik had inmiddels een aantal rondjes geredigeerd en op een bepaald moment Robert voorgesteld om als eindredacteur aan te treden. Vanaf nu, dacht ik toen, gaat het verder allemaal van een leien dakje. Het tegendeel was waar, want toen begon het gedonder pas echt.

Een boek in eigen beheer uitgeven klinkt leuk, vooral als je je niet eerst bezint en er gewoon aan begint.
Waarom in eigen beheer, vraagt u zich af? Er zijn toch meer dan genoeg uitgeverijen of bedrijven die je boek voor je kunnen uitgeven?
Zeker, maar ons uitgangspunt en onze beweegreden waren anders. We wilden namelijk graag na de kostendekking ook wat geld overhouden om aan een goed doel te schenken. Wanneer je met een uitgever in de boot stapt, blijft er aan het eind van de vaart nagenoeg niks of gewoon helemaal niks over. Maakt niet uit wat voor constructie je kiest. Je loopt zelfs een redelijke kans er nog geld op toe te moeten leggen. En ook wij zijn met de calvinistische ethos opgegroeid. We gooien toch geen geld over de balk?

Na Robert’s monnikenwerk wat betreft de eindredactie kwam de productie aan de orde. Het was nog een flinke job, die door de grafische ontwerpster Mirte Aalbers (in Amersfoort) mooi werd uitgevoerd. Het drukken was een makkie. Drukkerij Hauser in Givatayim is een oude bekende waar ik al jaren mee kan lezen en schrijven. Toch duurde het nog een klein drie weken voor er de drukproef bekeken kon worden en nog een dikke twee weken tot we bericht kregen dat het boek gedrukt was en bij de binder lag.

Intussen was Robert met mijn webmaster Alessandro, die in Udine, Italië, woont en werkt, begonnen de website www.klompenenkamelen.com op te zetten en in te richten. Qua teksten hadden we geen problemen, die hadden we al. Maar het opzetten van een webshop bleek een ware nachtmerrie. De gebruikersvriendelijkheid van WordPress, de beroemde web- en blog-site-building service, bleek, ook voor ons digitaal handige lui, een lat die wel veel te hoog lag. Ik heb Robert geloof ik nog nooit zo vaak en veel digitaal horen vloeken… ’t Is uiteindelijk met de hulp van twee andere experts toch in orde gekomen.

Vervolgens kwamen de installatie van de webshop en de functies van de Nederlandse grootbank ING aan de orde. We zijn alle drie al decennia weg uit het Nederlandse en werden knettergek van regelneverigheid van dit proces. Het heeft lange weken en tientallen emails geduurd voor alles echt werkte en goedgekeurd werd door de onzichtbare maar oppermachtige bureaucraten. We kregen het bewijs dat de bureaucratie weliswaar gedigitaliseerd is, maar dat wanneer je van het ene digitale kastje naar het andere digitale kastje gestuurd wordt het net zo voelt als in het ‘echt’ en de muur waartegen je dan aanloopt net zo onvermurwbaar en hard is.

Alles sal reg kom, zei mijn grootvader ooit. En zo is het.

Ons boek is klaar, en we zijn er wat blij mee.
We hopen dat zoveel mogelijk mensen het gaan lezen en er plezier van zullen hebben. Zo kunnen ze (opnieuw) ontdekken dat Israël ook een land is met dagelijkse beslommeringen en avonturen.

Categorie: |

Home » Nieuws » ‘Ons boek is klaar, en we zijn er wat blij mee’ (adv.)