Sasja Martel verlaat Joods Hospice Immanuel

Na achttien jaar aan het roer te hebben gestaan van het enige Joodse hospice van Nederland neemt Sasja Martel afscheid. De directeur stopt per 1 september afscheid en gaat met pensioen. Ze zal worden opgevolgd door Nadia Schoenzwytt. Het unieke ‘hospice met nesjomme’ is niet meer weg te denken in het palet van de terminale palliatieve zorg in Nederland.

Martel verwoordt haar afscheid als volgt. ‘In 2002 kwam ik op het idee, samen met arts Ruben van Coevorden, om een Joods hospice op te zetten voor een specifieke kwetsbare doelgroep. Een groep die het zo hard nodig heeft om een plek van veiligheid, vertrouwen en troost te ervaren in de laatste levensfase; de survivors van de Tweede Wereldoorlog. Daarnaast is iedereen die terminaal ziek is, alle gezindten, in ons unieke hospice welkom’.

Leef!

Nu Martel in het achttiende levensjaar van het hospice afscheid neemt – het getal achttien betekent in het Hebreeuws Leef! – kan ze alleen maar dankbaar en trots zijn dat Joods Hospice Immanuel stevige fundamenten heeft gekregen. ‘Het is niet meer weg te denken in het pallet van de terminale palliatieve zorg. Zowel in Joods Nederland alsook in ziekenhuizen, en bij huisartsen staan we bekend als een hospice waar uitstekende zorg wordt verleend, niet alleen medisch maar ook sociaal en spiritueel’.

Kwaliteit

Het hospice is een warme deken voor iedereen die dit zo hard nodig heeft, aldus Martel. ‘Ik ben het hele team dan ook zeer dankbaar: het bestuur, alle vrijwilligers, de coördinatoren en andere medewerkers, artsen, verpleegkundigen die zich met hart en ziel, dag in dag uit, inzetten om kwaliteit toe te voegen aan het leven van onze bewoners’, schrijft de vertrekkend directeur. ‘Ik wil iedereen bedanken voor de jarenlange samenwerking, gebaseerd op wederzijds vertrouwen en professionaliteit’.

Laatste halte

Sasja Martel bedacht in 2002 samen met Ruben van Coevorden het concept voor een hospice waar mensen met een Joodse achtergrond waardig konden sterven. Natuurlijk staat de instelling, die in 2006 zijn deuren opende, ook open voor niet-Joden, maar de insteek ervan is en blijft Joods. Aan de culturele en religieuze gebruiken van het Jodendom wordt sterk aandacht besteed. Mettertijd is het hospice een begrip geworden en hebben mensen er ‘met nesjomme’ en in vrede hun laatste levensdagen mogen doorbrengen.

Chocoladeletters

Om geld in te zamelen zette Martel zich ook in voor fondsenwerving en andere acties. Een daarvan was de ontwikkeling en verkoop van kosjere chocoladeletters, een project dat jaarlijks op veel bekijks en steun kon rekenen. De chocoladeletters werden vervaardigd door de kosjere cateraar Roland Vos en gingen in wit, melk en puur weg. De opbrengst ging naar het Joods Hospice. Sinds 2023 vindt het project niet meer plaats omdat het bedrijf van Vos is overgedragen en de nieuwe ondernemers het met Martel niet eens konden worden over de opbrengst.

Opvolger

Martel wordt op 1 september opgevolgd door Nadia Schoenzwytt, een Nederlands-Israëlische die alweer enige jaren in Nederland woont en werkt. In haar jeugd ging ze naar het Maimonides om vervolgens in Brussel en Boston communicatie te studeren. Na in Tel Aviv onder meer als directeur van de Nederlandse School Israël te hebben gewerkt, keerde ze in 2014 terug naar Nederland om dichter bij haar familie te zijn. Sindsdien werkte ze als marketingcommunicatie-specialist in Amsterdam.

Liefdevolle zorg

Schoenzwytt is vereerd en enthousiast. Ze schrijft: ‘Met grote dankbaarheid voor het sterke fundament dat Sasja heeft gelegd, waarin “nesjomme” en liefdevolle zorg centraal staan, kijk ik ernaar uit om samen met ons toegewijde team voort te bouwen aan een duurzame toekomst voor Joods Hospice Immanuel, waarin onze bewoners en hun families met liefde en professionaliteit kunnen worden ondersteund’.

Alle vrijheid

Schoenzwytt benadrukt: ‘Ik krijg van het bestuur de vrijheid om mijn eigen invulling te geven. Ik ben van plan om alles wat goed is te behouden en alles wat beter kan aan te pakken, samen met het team van medewerkers, vrijwilligers en het bestuur’.