Selectieve verontwaardiging – column Michel Kotek

In zijn allereerste column voor Jonet.nl zet Michel Kotek vanuit België nog een keer de puntjes op de ‘i’, waar het om selectieve verontwaardiging over Israël gaat. In Vlaanderen, waar hij actief is, merkt hij dat de dubbele standaard ook aanwezig is. Kotek haalt de massamoorden en vervolgingen in China, Turkije, Syrië en Congo aan. Wanneer worden daar vragen in het Belgische parlement over gesteld?

Abba Eban stelde ooit: “Palestijnen laten nooit een kans liggen, om een ​​kans te missen.” Toch gloort er na het aangenomen vredesplan van Donald Trump een sprankje hoop op echte vrede tussen ‘Hamas’ en ‘Israël’. Hoe reëel is het om te veronderstellen dat echte vrede niet langer utopie is en wat betekent dat voor de dubbele standaard waaraan Israël wordt onderworpen?

Paria

Selectieve verontwaardiging is het meten met twee maten. De morele en ethische standaard waaraan Israël wordt onderworpen geldt voor geen enkel ander land. Oorlog of vrede, Israël wordt beschouwd als de Jood en de internationale paria onder de landen. Daarnaast wordt deze verschrikkelijke oorlog, disproportioneel vaak en volledig eenzijdig belicht.

In het geval van deze ‘Zeven Frontenoorlog’ zijn het de media, politici en gezaghebbenden in het onderwijs en de kunstsector die, dag in dag uit, minuut in minuut uit, de haat richting Israël opzwepen. Ik zwijg dan nog maar over de met ‘uw belastinggeld’ gefinancierde ngo’s die alles in het werk stellen om Israël ‘en uitsluitend Israël’ te isoleren en economisch kapot te maken. Is het vreemd dat in zo’n sfeer van haat jegens de enige Joodse staat, antisemitisme opnieuw explodeert en Joden zich nergens meer veilig voelen? Antizionisme is niets meer dan verkapt antisemitisme.

Oeigoeren

Graag belicht ik een viertal internationale conflicten. Vraag daarbij is hoeveel tijd Belgische en Nederlandse media hebben gespendeerd aan deze andere bloedige conflicten, waarbij ook nog eens sprake is van een ‘echte’ genocide? Zo houdt de Volksrepubliek China sinds 2017 ongeveer twee miljoen Oeigoeren gevangen in maar liefst 380 heropvoedingskampen. Deze mensen worden gemarteld en hen wordt elke kans op een gelukkig leven ontnomen.

Koerden

In Turkije werden sinds de jaren negentig tenminste 40.000 Koerden gedood. En vanaf 2015 zijn ze opnieuw de pineut. Sindsdien ontvluchtten ruim een half miljoen Koerden Zuidoost-Turkije en werden primaire levensbehoeften als water, elektriciteit, en verstrekkingen van medicijnen stopgezet. Ook zijn Koerden dagelijks het slachtoffer van geweld, indoctrinatie, intimidatie en martelpraktijken.

Congo en Belgen

Ik schakel door naar de voormalige Belgische kolonie Congo, een bijzonder gevoelig onderwerp vanwege het enorme leed dat nog niet lang geleden door Belgen werd aangericht. Nu gaat het echter over de Genocide in Oost-Congo, waarbij in de afgelopen 27 jaar ruim zes miljoen – vrijwel uitsluitend burgerschachtoffers – vielen. De M23-rebellen zijn onder meer door Rwanda gesteunde Congolese Tutsi’s die uit zijn op de dood en verdrijving van de Hutu’s.

Druzen

En waarom horen wij niets over het enorme leed dat de Druzen vandaag overkomt in Syrië. Moordpartijen, verkrachtingen, verhongering en het ontbreken van enige internationale hulp is voor de Druzen in dat land aan de orde van de dag. En welk leger greep keihard in om aan deze verschrikkingen een einde te maken? Juist: het Israëlische leger.

Aan de hand van de bovenstaande voorbeelden vraag ik u: Hoeveel vragen hebben ‘de helden op sokken’ en zogenaamde ‘vrijheidsstrijders’ van voornamelijk links georiënteerde politieke partijen over deze kwestie in de Belgische Kamer en Nederlandse Tweede Kamer gesteld? Wanneer gaan Belgische en Nederlandse parlementen en stadsbesturen de bovengenoemde landen boycotten?

Koning Filip

Waarom loopt er geen internationaal arrestatiebevel tegen de dictators, heersers en despoten die voor de bovengenoemde situaties verantwoordelijk zijn? En waarom heeft de Belgische Koning Filip dit jaar geen publiek statement gemaakt over de verschrikkingen die nu in Congo plaatsvinden. Sinds begin 2025 verhongeren daar ruim een half miljoen mensen en een meervoud daarvan is op de vlucht.

Sharaa in Moskou

Dan is er nog de nieuwe Syrische president ‘Ahmed Hussein al-Sharaa’, die bijzonder veel bloed aan zijn eigen handen heeft, maar door alle internationale regeringsleiders hartelijk wordt verwelkomd en op het schild wordt gehesen. Waarom? Het is dezelfde regeringsleider die als IS-leider medeverantwoordelijk was voor de massaslachting op tienduizenden onschuldige Syriërs en – vandaag de dag – Druzen. Zijn gang naar Moskou van deze week zou in het westen toch ook alarmbellen moeten doen afgaan?

Kop van jut

Zowel in de media als in de politiek en bij de VN is Israël daarentegen de kop van jut. Laten wij niet wegkijken, maar laten we de feiten benoemen. Laten we samen optrekken en onze boodschap versterken. Laten wij samen de internationale samenzwering tegen Israël ontdoen van haar leugens en lasterpraktijken. Laten wij ook na de vrijlating van onze gegijzelden samen blijven strijden voor het bestaansrecht van Israël. De geschiedenis leert ons dat we deze strijd nooit mogen verliezen.

Nieuwe stok

Ik spreek de hoop uit dat na de vrijlating van de Israëlische gegijzelden, Hamas en andere haatzaaiende partijen voorgoed van het toneel zullen verdwijnen. Alleen dan komt echte vrede een stap dichterbij! Maar realiseer u dat -wat er ook gebeurt- er altijd een nieuwe stok gevonden zal worden om Joden en Israël mee te slaan. Wees voorbereid. Am Yisrael Chai.