Sjolem maken – column Femmetje de Wind
Sorry zeggen, dat zouden we vaker moeten doen, stelt Femmetje de Wind in haar column. Ze vraagt zich af waarom mensen moeite hebben met excuses aanbieden. Je kwetsbaar opstellen en naar de andere luisteren is volgens haar de enige manier.
Maak het goed
Awraham Soetendorp schrijft in zijn column in Joods Nu hoe belangrijk het is sjolem te maken, helemaal in deze dagen van inkeer. Stap over jezelf heen, benader de ander, ook al kijkt de ander weg, praat met elkaar, probeer elkaar te begrijpen en maak het goed. Mooie woorden, maar hoe realistisch is het in praktijk?
Iedereen komt in zijn leven in conflict met anderen. Ruzie maken is niet zo erg, maar het kunnen bijleggen is essentieel voor een wrokvrij leven. Bij mijn eerste baan ging ik weg met een conflict. Mijn salaris werd na mijn zwangerschap zonder overleg gehalveerd. Mijn vervanger nam zonder gêne mijn plaats in. Je kunt daar boos over zijn of je kunt denken: ik heb hier toch ook hele fijne tijden beleefd en daar ben ik dankbaar voor. Toch betrap ik mezelf er nog steeds wel eens op dat ik denk: hij had sorry kunnen zeggen.
Magisch woord
Mijn vader was een echte sjolemmaker. Als we ruzie hadden, kwam hij ‘s avonds altijd op de rand van mijn bed zitten. Dan aaide hij me over mijn hoofd en zei: “Het spijt me snoggeltje, ik wil geen ruzie met je maken.” Wat er ook gebeurd was, het was snel weer goed. Dat magische woord. Sorry. Het haalt de spanning weg en geeft ruimte om naar jezelf te durven kijken. De ander stelt zich immers ook kwetsbaar op.
Maar waarom wordt het dan zo weinig gebezigd? Sorry zeggen doet ook iets met je zelfbeeld. Je hebt immers goede intenties. Dus als je het goed bedoelt, waarom zou je dan excuses moeten maken? Mijn antwoord is dat je vaak helemaal geen idee hebt hoe je overkomt en wat er misgaat in de communicatie. De enige manier om daarachter te komen is om je kwetsbaar op te stellen en naar de ander te luisteren. Niemand is onfeilbaar. En hoe erg is dat nou helemaal? We zijn maar mens, we maken fouten, we doen wat we kunnen en dat is vaak ontoereikend.
Ondanks mijn goede voorbeeld, vind ik het zelf ook niet eenvoudig sorry te zeggen. In mijn eigen relatie bijvoorbeeld blijf ik de fout ingaan. Als ik gekwetst word door mijn partner ben ik vooral boos dat hij me niet heeft aangevoeld en het duurt wel even voordat ik inzie dat ik zelf ook niet goed ben in het aangeven van wat ik nodig heb. Ik verwacht dan een sorry van hem, maar moet er eigenlijk zelf een geven. Still learning, people.
Advies
Soetendorp besluit zijn column met het advies toch tenminste drie keer te proberen vrede te maken als een relatie onder druk is komen te staan. Maar wat als je dat gedaan hebt en het is nog steeds niet goed? Zelfs de grootste sjolemmakers lopen weleens tegen dichte deuren. De ander daarin proberen te begrijpen, levert weinig op. Mensen hebben allerlei beweegredenen waarom ze een relatie niet willen lijmen. Iemand in vrede loslaten kan ook een manier zijn om de rust van binnen te herstellen. En dan is het misschien tijd om sorry te zeggen tegen jezelf, omdat je zo krampachtig hebt vastgehouden aan iets dat niet meer te lijmen viel.
Deze column is mede mogelijk gemaakt door Stichting Maror.
