Bijtanken in Tel Aviv – column Bart Vink

Vink
Bart Vink

‘Deze zomer was ik met mijn oudste dochter in Tel Aviv. We bezochten plekken waar we al eerder waren, maar ademden ook nieuwe lucht in. Bij het voormalige treinstation in het zuiden van de stad, de oude haven in het noorden, maar natuurlijk ook de Dizengoff Boulevard en de kust. Anders dan voorheen, voelde de stad niet alleen bruisend en dynamisch, maar ook ontspannen. Voelde dit nu zo doordat ik er voor het eerst met mijn dochter was? Ben ik zelf meer ontspannen geworden en laat ik me minder verrassen? Of verandert de stad?

Eerlijk gezegd ben ik er niet uit. Zeker, met het steeds groter aantal terrassen, restaurants en bars is de stad voor velen een echte vakantiebestemming geworden. De verschillende theaters, musea en het strand horen daarbij. Maar er lijkt meer veranderd. Met zijn Afrikaanse migranten en winkeltjes, Aziatische eettentjes, Europese zakenmensen en malls waarin Joodse, Arabische en andere dagjesmensen shoppen, voelt de stad meer en meer als een echte metropool. En logisch dat ik dat, als liefhebber van wereldsteden, fijn vind. Maar had ik dat zonder dochter net zo fijn gevonden? Misschien niet. Samen met haar bij bandjes op een podium zijn, was voor mij natuurlijk extra bijzonder. En dat geldt ook voor de bars die ik met haar bezocht, de winkels, en tal van andere plekken. Ook trots natuurlijk op de aandacht die zij krijgt als ik op enige afstand ben :). Tel Aviv voelde heerlijk deze zomer.

Maar hoe had het gevoeld als er nog steeds dagelijks aanslagen in de stad plaats zouden vinden in bussen en op markten, zoals een jaar of tien geleden? En hoe zou het voelen als ik ook een bezoek had gebracht aan plekken in Syrië of Irak, waar mensen zijn weggevlucht voor het geweld? Of aan de Tempelberg in Jeruzalem waar twee Druzische politieagenten het leven lieten als gevolg van een Palestijnse aanslag? Of plekken op de westelijke Jordaanoever waar het uitblijven van vrede tussen Israël en de Palestijnen permanent zorgt voor voelbare spanning. Ik weet het niet. Net zo min als ik weet hoe Parijs voelt als je ook hangplekken van werkloze jongeren in de banlieue bezoekt. Of ‘the jungle’ met vluchtelingen in Calais. Of achterstandsbuurten in Brussel en Antwerpen. Of hoe Istanboel is als je vlak daarvoor Koerdische gebieden hebt bezocht. Het kosmopolitische karakter van Parijs, Istanboel en Tel Aviv maakt vrij en geeft ruimte. En deze steden hebben een positieve vibe. Dat beeld heeft Tel Aviv mij deze zomer in elk geval gegeven.

Tegelijk zijn er genoeg grote en kleine opgaven en problemen die vragen om oplossingen. Nu de zomer op zijn einde loopt, kan daarop weer alle aandacht worden gericht. Mijn dochter start haar studie aan de universiteit en voor mij staan er dit najaar diverse onderwerpen op de agenda. Ik heb daarvoor nieuwe energie bijgetankt.’

Categorie: |

Home » Columns en opinie » Archief Oud-columnisten » Bijtanken in Tel Aviv – column Bart Vink