Damkaper – column Paul Damen

Damen

‘Eigenlijk zou de BKR weer ingevoerd moeten worden. De Beeldende Kunstenaars Regeling, waarbij armlastige, vaak volslagen talentloze kunstenaars bij hun gemeente hun kunstuitingen inleverden in ruil voor een uitkering. Het hield de schilders van de straat en hun laag-kwalitatieve kunst in de kelder. Iedereen blij. Maar eind jaren tachtig kon de gemeente de de opslag van al die meuk niet meer aan – de regeling verviel, de kunstenaars zwierven weer op straat.

Het sterkste argument voor herinvoering van de BKR vormt niettemin de Purmerendse werkloze en pro-Palestijnse “kunstenaar” Simon V. (1946), die sinds hij in in 1972 de Rietveld Academie verliet, altijd bereid bleek om op straat wat bij te verdienen naast zijn uitkering. Zijn verdienmodel was veelbelovend: elke week op de Dam met een aanhangertje vol grote fotoplaten, om met het beschuldigen van Israël en het beledigen van Jo… eeeh sorry zionísten wat bij te beunen. De internationaal erkende staat Israël bleek een koloniale uitvinding, de regering ervan fascisten en die arme Hamassers in Gaza allesbehalve de miesgazzers die het zijn. Bordjes verwezen naar een grote groene collectebus: “voor het Essalaam ziekenhuis in Gaza”.

Om deze geldklopperij heen zwermden hele roedels Marokkaantjes, niet te beroerd voor het bedreigen van omstanders met een meer genuanceerder mening over het Midden-Oosten. Ook pro-Palestijnse proleten als de zich per rolstoel voortbewegende Robert-Willem van N. waren vaak van de partij. Die N. hééft iets met de Oorlog: de Israëli’s noemt hij “Übermenschen” en hij beweert dat Israël in 1948 maar liefst “zes miljoen Palestijnen verjaagde”. U en ik weten wel waar die “zes miljoen” vandaan komt.

Simon zélf lustte trouwens ook wel pap van Jodenhaat. Ondanks zijn duidelijke dyslexie haalde hij zijn haatagenda wel met wat hulp. Zo werd hij in augustus 2014 voor de rechter gedaagd wegens een bordje “The Zionists are the Nazi’s of the Middle East”. Vorig jaar mei getuigde ene Sjoukje Dijkstra, what’s in a name, op een evangelische website dat ze in een gesprek met Simon hem de Holocaust had horen bagatelliseren. “Hij ontkent het gebeuren ervan niet, maar meent wel dat de cijfers niet kloppen. De Holocaust was dramatisch, maar het waren er nooit zes miljoen.”

Deze heldere boodschap, zo bleek, bracht goed geld op. Zelfs zóveel, dat toen er steeds meer tégendemonstranten (met name de eenmansdemo Michael J.) opdoken, Simon V. eind februari 2016 op Facebook klaagde dat die protesten hem pijn deden in zijn Palestijnse portemonnee: “Hij heeft wel zijn zin door mijn demonstraties te destabiliseren, ik 25 procent minder inkomsten.”

V.’s boodschap werd ook steeds brutaler, en de ruimte die hij als Damkaper met zijn borden bezette steeds groter. Dan moet je ook wat bieden: een gruwelkabinet van foto’s “uit Gaza”. Terwijl vrijwel alle opnamen uit Syrië kwamen, kreeg zelfs de aardbeving op Haïti het onderschrift “Gaza” mee. V. wist goed wat hij deed: want zodra bijvoorbeeld verbijsterde Israëlische toeristen hem erop wezen dat dat vliegtuig “boven Gaza” toch écht een Frans toestel boven Syrië was, bleek enkele maanden later V. juist dit toestel met lak te hebben overgespoten op zijn propagandaplaat. Wat bleef was de de tronie van terrorist en Hamas-oprichter “sjeik” Ahmed Yassin. Steeds vaker werd V. geëscorteerd door aanhangers van Hamas, met de vijf “rabaa”-vingers van de Moslimbroederschap prominent op hun gele Hezbollah-hemd.

Samengevat: een fanclub van Hamas, door het hele Westen beschouwd als terroristische Jodenhaters, pal naast het Nationaal Monument op de Dam. De gemeente zag het met lede ogen aan. Het demonstratierecht op de Dam is immers heilig, zoals wijlen burgemeester Van der Laan meermaals bevestigde. Diverse malen werden demonstranten en tegenstanders uit elkaar gehaald. Ze mochten slechts om de beurt en in de weekends opdraven, of werden voor de rechter gesleept – niets hielp. Afgelopen week zag Justitie eindelijk het licht. Immers: wie collecteert moet een vergunning hebben. En die had V. niet. Sterker nog: als eenmansdemonstratie, geen rechtspersoon, werd hem die vergunning geweigerd. En dus, na diverse procesverbalen en wettelijke waarschuwingen, werden fiets en plakkaten in beslag genomen, en V. beschuldigd van zelfverrijking via frauduleus handelen. Artikel 326 Wetboek van Strafrecht. Zijn collectebus, zo’n mooie bijverdienste, deed hem de das om. Dat is, op het eerste gezicht, een galante omweg van Justitie. V. is van de straat zonder inbreuk op de vrijheid van meningsuiting. Niet vanwege wat hij vindt, maar voor zijn illegaal collecteren is hij aangepakt. Vreemd – want er liggen nog tientallen aangiften tegen hem wegens Jodenhaat (“groepsbelediging”) bij Justitie, waarvan onduidelijk is of ze ooit bekeken zijn.

Zijn fiets, de platen, alles is nu in beslag genomen bewijsmateriaal, nu hij cf. art 326 Wetboek van Strafrecht wegens zelfverrijking voor de rechter komt. V’s bakfiets is nu vergelijkbaar met de in beslag genomen Maserati van een maffiabaas. Dat steekt, en zijn medestanders reageerden dan ook niet mals. De agent die hem aanhield werd met naam en toenaam op V.’s Facebookpagina vermeld, want “GING NAAR DE JOODSE SCHOLENGEMEENSCHAP!” Ene “Mighty Mo”, achter wie zich de in de Uithoornse Al-irchad-moskee actieve Mohamed Achamlal verschuilt, omschreef de agent als een “onrein zionistische c***cer zwijn!” O ja, en Israël bestónd helemaal niet, “vuile K***er Zionist jews.” Volgens ene Musicxpert was het “jammer dat een holocaust niet voldoende [was] om mensen die tegen het fascisme’ (Israël dus) ‘strijden, respect bij te brengen.”

En Simon zelf? Die gaat gewoon door, natuurlijk. In zijn onnavolgbaar jargon: “Je denk toch niet dat ik er mee stop! Ha ha en Joden zijn welkom maar zionisten bestrijden we. ook Joden met oogkleppen voor.” Dit weekend stond hij weer op het Leidseplein met blijkbaar overgebleven propagandaplaten. En alwéér vraagt hij op zijn Facebookpagina om geld voor een zielig meisje “uit Gaza”, dat volgens een toch allesbehalve Joodsvriendelijke Turkse krant uit Syrië komt. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. De Nederlandse baas van Hamas en de moslimbroeders, Amin Abou Rashed, vanwege zijn handicap doorgaans “Abou Eenarm” gedoopt, bood al aan het verlies van al V.’s “spullen” te vergoeden. Die propagandaplaten noemt de oud-kunstenaar V. inmiddels, vooruitlopend op zijn verdediging, een “installatie”. Maar als dát kunst was, was de guillotine een Gesamtkunstwerk.

De afkorting BKR staat inmiddels voor “Bureau Krediet Registratie”, dat alle schulden bijhoudt. Dat zal V. wel nodig hebben met de boete die hem boven het hoofd hangt. Of de mogelijk vier jaar cel wegens, zoals art. 326 WvS zo subtiel omschrijft, het wederrechtelijk zichzelf bevoordelen “hetzij door listige kunstgrepen, hetzij door een samenweefsel van verdichtsels”. Ik had V.’s jarenlange pro-Palestijnse propaganda persoonlijk niet beter kunnen beschrijven.’

Categorie:

Home » Columns en opinie » Damkaper – column Paul Damen