Dikke doei, persvrijheid! – column Awraham Meijers

Awraham Meijers bekommert zich in zijn column over de persvrijheid in Israël die onder druk staat. Zeker sinds onlangs de linkse kwaliteitskrant Ha’aretz aan banden werd gelegd. De overheid werkt niet meer samen met die krant. Meijers’ toekomstbeeld van Israël is duister.

Zoals bekend is het over een week alweer 31 december. Inderdaad, net wat je zegt; wat gaat de tijd toch snel, hè? We wensen elkaar een ‘goed en voorspoedig 2025’. En drukken drie kussen – links, rechts, links – op de wangen van onze naasten. Wat is dat trouwens een merkwaardig ritueel, die drie kussen. Waarom niet eentje of twee?

Enfin. Wij pinken wellicht een traantje weg vanwege de internationale misère van het afgelopen jaar en hopen stiekem dat onze vijanden van de hoogste categorie zeven maal keer in de hel mogen branden. We nemen nog een oliebol, een slokje bubbeltjeswijn en hopen er het beste van. Dat betekent voor mij in elk geval de wens dat – laat ik het kort houden – Geert Wilders, Donald Trump, Vladimir Poetin en Benjamin Netanyahu van het (politieke) toneel verdwijnen. Geert wordt vrijwilliger bij Vluchtelingenhulp Nederland, of hij trekt bij zijn vrienden Bibi en Sarah in. Trump moet op een bankje in de armste staat van de VS – Mississippi – zitten en z’n waffel de eerste twintig jaar dichthouden. Netanyahu krijgt voor zijn begane politieke geharrewar een werkstraf van tien jaar, die hij als onbezoldigd bouwvakker doorbrengt in Gaza en Beiroet. Daarna zien we wel verder.  

Dagdromen

Terwijl ik verder in stoute overpeinzingen wegdroom over wat te doen met Itamar Ben-Gvir, Israëls uiterst rechts-extremistische minister van Nationale Vrede (!) die vindt dat je rücksichtslos de Palestijnen uit hun steden en dorpen moet verjagen, zodat in Eretz Israël de eeuwige vrede uitbarst en misschien de Messias verschijnt…

Terwijl ik dus eerder hierover zat te dagdromen, kreeg ik het bericht dat de Israëlische regering alle banden met de links-liberale krant Haaretz heeft verbroken. Nee toch? Ja hoor! Het wordt gemeld in de Israëlische media zoals The Times of Israel en Haaretz zelf. Volgens minister van Communicatie, Shlomo Karhi, heeft het kabinet van premier Benjamin Netanyahu dit unaniem besloten.

Nou, je hoeft geen politicoloog te zijn om te beseffen dat hiermee de persvrijheid in de zogeheten enige democratie in het Midden-Oosten verder afbrokkelt richting ravijn. Zo stond Israël het afgelopen jaar op de Wereldwijde Index Persvrijheid op de beschaamde 157ste plek van de 182 landen, Nederland op een mooie vierde.   

Tweederangsburgers

Volgens Amos Schocken, de uitgever van de krant, nam minister Karhi deze beslissing om Haaretz voortaan te boycotten, want Schocken had op een conferentie in Londen gezegd dat Netanyahu cum suis ‘een wreed apartheidsregime oplegt aan de Palestijnse bevolking’. En hij had in Haaretz geschreven over ‘Palestijnse vrijheidsstrijders die Israël terroristen noemt’. Het is trouwen niet voor het eerst dat de krant Israël een apartheidsstaat noemt vanwege de beperkte rechten die Palestijnen in Israël hebben en dus in feite tweederangsburgers zijn.

De vandaag de dag niet meer zo effectieve democratische staat Israël integreert wat dat betreft razendsnel in een miesj Midden-Oostenlandje. Ach, wat riepen wij destijds graag en terecht dat Israël de enige democratisch staat in dat godgeklaagde Midden-Oosten is.

Ontbinding

Extreemrechtse partijen in Israël winden zich al langer op over de berichtgeving van Haaretz. Volgens Khari haalt het blad ‘De legitimiteit en het recht op zelfverdediging van de staat Israël onderuit’. Wat er aan de hand is, is dat de krant kritiekloos moet worden en niet zoals de nieuwsvoorziening in democratieën kritisch mag zijn, maar de officiële Israëlische lijn volgt dat genocide in Gaza, illegale annexatie van de Westelijke Jordaanoever, en de invasie van Libanon, nodig zijn om Israël te beschermen.

De regering zal geen contact meer hebben met de krant en roept andere overheidsinstanties op om ook contacten te verbreken en geen advertenties meer te plaatsen.

Leuk weetje: Het Israëlische leger staat in Gaza geen journalisten toe die daar verslag willen doen van eventuele oorlogsmisdaden. Veel journalisten zijn door het Israëlische leger doodgeschoten. Sinds de aanslag vorig jaar oktober door Hamas zijn dat er tenminste 137. De ontbinding van persvrijheid – ergo, het einde van de democratische rechtstaat Israël – lijkt onomkeerbaar.