Ezra Furman: topplaat van een outsider

Afbeelding met tekst: Om dubieuze claims te voorkomen is deze afbeelding verwijderd.

They’ll never pin me down in pages/ like a bug or a bumblebee,” zingt Ezra Furman. “Never classify me, don’t try.” Het valt inderdaad niet mee de 28-jarige singer-songwriter uit Chicago in een hokje te plaatsen. Op zijn derde album, Perpetual Motion People, dat deze week verscheen, combineert hij makkelijk in het gehoor liggende popliedjes met folk en rauwe punk, af en toe met een vleugje gospel of Weense wals.
Furman is om meerdere redenen een buitenbeentje: praktiserend Joods, biseksueel, travestiet, ex-dakloos en verslaafd, met een hele reeks depressies achter de rug. Een dergelijke combinatie levert nogal eens  navelstaarderige huilmuziek op. Zo niet bij Ezra Furman, integendeel. Perpetual Motion People barst van de energie en humor, je zou bijna zeggen van levenslust. Aan alles hoor je dat er met plezier aan dit album gewerkt is.

Verraderlijk jolig
Maar laat je niet misleiden door de jaren ‘50 doowop-koortjes en de verrassende hobo-solo’s. Achter die verraderlijk jolige façade gaan de zieleroerselen van een gepijnigde bard schuil. Zo is het album te zien als zijn coming-out als travestiet, met nummers als ‘Body was made’, ‘Wobbly’, en de videoclip van ‘Restless Year’. Even verderop zingt hij schijnbaar achteloos over zijn zelfmoordgedachten en alcoholisme. In het carnavaleske feestnummer ‘Pot Holes’ kaart hij de rassenongelijkheid in de Amerikaanse grootstad aan: “There’s black men sleeping on your white concrete (…) There’s always at least two cities in your town“. Dat hij op deze manier de luisteraar constant op het verkeerde been zet is leuk, maar het sterkst is Furman toch in serieuze ballads als het breekbare, ontroerende ‘Watch you go by’.

Religieus
Ook laat Furman zich van zijn gelovige kant zien. Zo zingt hij in het punkrock-achtige ‘Hark! to the Music’: “Get aware and stare into the face of God”. In ‘Haunted Head’ toont hij zich nederig, met de nodige zelfspot: “My arms around the toilet like a long-lost chum, I’m kneeling at the throne, I’m stricken deaf and dumb. I’m learning what it means to really pray.”
Al eerder toonde Furman zijn Joods-religieuze inslag. Zo heet zijn internetblog ‘A Guide for the perplexed’, naar Maimonides’ gelijknamige standaardwerk uit de twaalfde eeuw. Ook gaf hij in een interview met The Guardian te kennen dat hij probeert vooral als een ‘goede Jood’ te leven. Zo treedt hij nooit op sjabbat op. “Een groot dilemma voor een muzikant: zowel mijn muzikale als mijn spirituele leven zijn afhankelijk van vrijdagavond.”

Boodschap
In het tekstboekje bij Perpetual Motion People legt Furman zijn visie nog eens uit, in een brief aan de luisteraar: Het is oké om depressief, biseksueel, travestiet of wat dan ook te zijn. Want, zo heeft hij uit de Joodse traditie geleerd: iedereen is gelijkwaardig en geschapen naar het evenbeeld van God. Een mooie boodschap. Verpakt in catchy, hoogwaardige popmuziek [bl].

Categorie:

Home » Cultuur » Media » Ezra Furman: topplaat van een outsider