Geert Wilders, son of Trump – column Tomer Pawlicki

Tomer Pawlicki
Tomer Pawlicki (beeld: FB).

‘Sinds de inauguratie van president Donald Trump volg ik af en toe zijn befaamde tweets. Los van de onzinnige berichten met een vaak beledigde ondertoon viel mij iets anders op: Het gebruik van de CAPS LOCK. De schreeuwerige president die zijn schreeuwende stem vorm heeft gegeven in zijn tweets.

Onmachtige mensen weten zich vaak onmachtig te uitten. Dat doen ze doormiddel van geschreeuw. Kleuters zijn daar het beste voorbeeld van. Zodra iemand iets doet wat ze niet bevalt is hun reactie over het algemeen primair. Huilerig, schreeuwerig, gewelddadig of verongelijkt. Zo heb ik ooit iemand gebeten omdat hij een lego stukje van mijn tafel afpakte.

Kleuters zijn tirannen. Dat weet iedereen. Trump is hard op weg om een tiran te worden. Het verschil tussen Trump en de kleuters? Zij hebben het vermogen om te leren maar hebben niet de toegang tot de nucleaire codes zoals de president van de Verenigde Staten dat wel heeft. En elke keer als Trump zich onmachtig voelt is er wel een reden om je zorgen te maken. Momenteel is dat elke dag. Onmachtige mensen kunnen nogal eens wild om zichzelf heen slaan.

Dit weekend nog heeft hij een federale rechter een “nep rechter” genoemd vanwege het verbieden van zijn inreisverbod voor de inwoners van zeven islamitische landen. Een week eerder ging hij los op acteur Arnold Schwarzenegger. Dat ging over een spelshow die vroeger door Trump zelf werd gepresenteerd. Het lijkt hem niet uit te maken. Waar hij ruzie kan zoeken, zoekt hij ruzie. Wie hem berispt of bekritiseert, wordt meteen weggezet als een charlatan, dom en/of onecht. Ik bedoel, wie doet er nou zoiets? De man met een “onechte” huidskleur die andere mensen nep noemt. En dat op het hoogste politieke podium ter wereld. Ik moest het niet in mijn hoofd halen mijn moeder een “nep-moeder” te noemen. Dat heb ik weleens gedaan overigens. Daar kreeg ik straf voor, bovenop de straf die ik al had gekregen. Het had effect. Ik heb mijn moeder nooit meer zo genoemd.

Maar wie berispt Trump? En áls Trump berispt wordt, wie wordt er dan werkelijk berispt? Heeft het überhaupt zin om die man te berispen. Je moet een geweten hebben wil dat effect hebben op je gedrag. Misschien ligt het aan de “fake media” waar Trump het zelf de hele tijd over heeft, maar na alles wat ik tot nu toe heb gezien is er bij mij geen twijfel. Trump heeft geen geweten. De mensen die conflicten veroorzaken worden zelden verantwoordelijk gehouden voor hun acties. Uiteindelijk zijn het de mensen die voor hem hebben gekozen die zullen bloeden. Want de gevolgen zullen voor hun zijn. Het is net alsof je een pistool afvuurt met een verbogen loop. Wat je de ander aan zult doen zal altijd weer terugslaan op jezelf. Neem iemands leven af en je neemt ook een stuk af van jezelf.

Kijk eens naar de Duitsers die tot de dag van vandaag worstelen met hun geschiedenis. Derde generatie kinderen die opgroeien zonder trots te mogen zijn op hun land. Trots te zijn op hunzelf (niet op de ongezonde manier waarop Israëli’s tegenwoordig trots zijn overigens). Kinderen die opgroeien als daders. Want ja, in de jaren dertig wilde iemand hun natie ook weer “great” maken. En in Nederland hebben we momenteel copy cat Geert Wilders die letterlijk de tweets van Trump transponeert naar de polder. Deze column is eigenlijk een stemwijzer. Ik probeer heel omslachtig te vragen om niet voor iemand te kiezen die uitsluiting en het “terug veroveren” van je land propageert. Het zal namelijk terugslaan. Onze kinderen zullen er voor moeten boeten. En daar doen we het toch allemaal voor? Voor de kinderen?’

Categorie:

Home » Columns en opinie » Archief Oud-columnisten » Geert Wilders, son of Trump – column Tomer Pawlicki