Rectificatie – gastcolumn Jigal Krant

Deze column verscheen in het jongste nummer van het Nieuw Israëlitisch Weekblad (NIW), één van de partnerorganisaties binnen het samenwerkingsverband van Jonet.nl. Met regelmaat plaatsten wij artikelen en columns uit het NIW. Vandaag de column ‘Rectificatie’ van Jigal Krant.

‘Dat de redactie van dit blad er week in week uit in slaagt het hele blaadje te vullen met Joods nieuws is voor een belangrijk deel te danken aan onze absurdistische inborst. In ieder NIW wordt wel gewag gemaakt van een voorval zo onwaarschijnlijk dat je automatisch even terugbladert naar de cover om te checken of het niet bijna Poeriem is.

Deze week is het zover. Poeriem staat voor de deur en dus heeft de redactie al haar verbeeldingskracht moeten aanspreken om apekool te verzinnen, die de waargebeurde kolder van alledag naar de kroon steekt. Ga er maar aanstaan.

Deze column is géén grap. Althans, daar zijn nog geen bewijzen voor. Het begon een maand geleden. Toen beweerde een dame uit het Drentse dorpje Yde dat er kuikens waren gekropen uit kwarteleitjes die zij had gekocht bij Albert Heijn. Ze had de eitjes bij wijze van experiment in een broedmachine gelegd en warempel scharrelden drie weken later zes supermarktkwartels door haar huis. Haar verslag op Facebook ging viraal en hoewel ingedekt met de nodige disclaimers, sprongen de serieuze media er massaal op.

Zowel Albert Heijn, de importeur als de producent voelde zich geroepen om te reageren. Bij de boer lopen geen haantjes rond, bezwoer de supermarktwoordvoerder. Dit moest een broodje aap zijn. De importeur gaf toe dat het theoretisch mogelijk is dat er ooit een haantje is ontsnapt, maar achtte de kans op bevruchte eitjes even groot als drie keer achter elkaar de loterij winnen. Een goed bedachte hoax dus.

Hoon
Het weerwoord van de Zwitserse producent deed de twijfel toch weer toenemen. Ja, er lopen hier weleens haantjes rond, gaf hij schoorvoetend toe. Maar wat dan nog? Ook bevruchte eitjes worden onmiddellijk geraapt en blijven schoon van binnen. Je proeft er zogezegd niets van en wordt er ook niet ziek van. Maar ja, het kón wel; eitjes laten uitkomen met een broedmachine.

Toen gebeurde er iets onverwachts. Geïnspireerd door de dame uit Yde, sloeg heel Nederland aan het broeden. Van Yde tot Culemborg, van Apeldoorn tot Millingen aan de Rijn: overal kwamen kwarteltjes uit hun supermarkteieren gekropen. Filmpjes op Facebook en YouTube leverden het bewijs.

Dat betekent dat ik moet rectificeren. In de televisieversie van De kosjere hamvraag ging het ooit over eieren. In die episode zei rabbijn Evers dat elk ei voor gebruik moet worden gecontroleerd op bloedvlekjes, want die konden duiden op het prille begin van een kuikentje. Die bewering kwam hem op hoon van de pluimveehouder te staan, die droogjes opmerkte dat hij geen hanen hield. Hij zou wel gek zijn, want ‘die produceren niet en eten alleen maar mee’. Wat waren dan die rode vlekjes, die inderdaad je spiegelei weleens ontsieren? De kwaliteitsmanager van het pakstation hield het op vezeltjes, losgeschoten in het legkanaal van de moederkip. Eindconclusie: alle eieren zijn kosjer en kunnen voortaan ongeschouwd de pan in.

Beste Rabbijn Evers, u had dus toch gelijk. Mijn oprechte excuses, u bent geheel ten onrechte te kakken gezet ten overstaan van zo’n honderdduizend televisiekijkers. Ik vervang mijn potten en pannen en onderwerp voortaan weer ieder ei aan een grondig onderzoek. Bevlekte eieren verdwijnen in de vuilnisbak. Al hoop ik er stiekem op dat we op 1 april te horen krijgen dat het toch een grote grap was.’