Twee moedige schrijvers en Babi Jar

Anatoli Koeznetsov (Kiev, 1929 – Londen, 1979) woonde als kind in het door de Duitsers bezette Oekraïne. Hij werd wereldberoemd met zijn documentaire roman Babi Jar, waarin hij zijn ervaringen in Kiev tijdens de Duitse bezetting beschrijft en uitgebreid ingaat op de massamoord op Joden in Babi Jar. Het boek verscheen in 1966 in de Sowjet-Unie in een gecensureerde uitgave. In 1968 vroeg Koeznetsov politiek asiel aan in Engeland. Hij had het oorspronkelijke manuscript van zijn boek weten mee te smokkelen, en in 1970 werd het in zijn geheel gepubliceerd. In de uitgebreide versie wordt ook de Sowjet-Unie medeverantwoordelijk gesteld.

Viktor Nekrasov (Kiev, 1911 – Parijs, 1987)
Tijdens de Tweede Wereldoorlog vocht Nekrasov in het Rode leger en nam deel aan de Slag om Stalingrad. Na de Tweede Wereldoorlog werd hij journalist en schrijver. Nekrasov werd vooral bekend door zijn (in 1963 in het Nederlands vertaalde) klassieker In de loopgraven van Stalingrad (1946).
Na de dood van Stalin in 1953, tijdens de ‘dooi’, schreef Nekrasov een aantal opmerkelijk anti-Stalinistische romans, zoals In mijn thuisstad (1954) en Kira Georgievna (1961). Zijn na een reis naar Italië en later de Verenigde Staten geschreven reisschetsen Aan weerszijden van de oceaan (1962) werd in 1963 echter verboden. Wegens zijn openlijke kritiek op het Sovjetregime werd Nekrasov in 1973 uit de partij gestoten. In 1974 emigreerde hij naar Frankrijk.