Aan Natascha van Weezel. Van je vader

Foto:(c)IngriddeGroot'14

‘Lieve Tasch,

Het ziet er gelukkig naar uit dat 2015 een vreedzamer jaar wordt dan 2014. Wat was dat in persoonlijk en politiek opzicht toch een rot jaar! Wat ik ook probeer, ik kan me nog steeds niet los maken van de herinnering aan 17 juli, toen mama en ik op een zorgeloze tuinparty in Wassenaar waren en het ene na het andere rampspoedbericht binnenkwam. Een groot deel van het feestvierend genootschap moest zich naar de telefoon snellen, want er waren nogal wat mensen die werkten bij het ministerie van Buitenlandse Zaken of voor het Koninklijk Huis. Boven Oost-Oekraïne was een vliegtuig met vakantiegangers naar Australië en Bali verongelukt. Het toestel bleek vertrokken te zijn van Schiphol. Aanvankelijk dacht Buitenlandse Zaken nog dat er vooral Maleisiërs aan boord waren maar dat bleek al snel een misrekening. Er moesten honderden Nederlanders zijn verongelukt. Tot overmaat van ramp besloot premier Netanyahu die zelfde avond zijn grondtroepen de Gazastrook in te sturen. Er maakte zich lichte paniek meester van de diplomaten in die Wassenaarse achtertuin. Teneergeslagen reden mama en ik naar huis terug. De radio was op rouwmuziek overgegaan. Het leek een beetje alsof het einde van de wereld nabij was.

Tasch, je weet hoe ik onder die zomer van 2014 geleden heb. Want het einde van de ellende was nog lang niet in zicht: de Islamitische Staat die de Jezidi’s de berg Senjar opjoeg, de moslimradicalen die op de Haagse Hoefkade ‘Dood aan de joden!’ scandeerden, de Palestinademonstraties waar rapper Appa de suggestie wekte dat de Nederlandse politiek aan de leiband liep van zionistische bankiers en mediamagnaten. De rapper was slim genoeg om geen discriminerende opmerkingen over joden te maken maar hij riep wel: ‘Fuck the Talmoed’. Dan was er nog ambtenaar Yasmina Haifi, nota bene een PvdA-lid, die rondbazuinde dat de Islamitische Staat wel door Israël en de zionisten moest zijn uitgevonden. Ongelooflijk hoe veel hoog opgeleide moslims het voor haar opnamen. Het werd me allemaal een beetje te veel, zoals je weet. Ik vond het geweld waarvan het Israëlische leger zich in Gaza bediende afschuwelijk. Maar wat konden de joden en de opstellers van de Talmoed daaraan doen? Waarom werden Netanyahu, de staat Israël, het zionisme en het joodse volk voortdurend met elkaar verward? Ik voelde me opeens niet meer veilig in Nederland. Voor het eerst heb ik op het punt gestaan om mijn koffers te pakken: naar Zuid-Californië, Florida of Australië. In elk geval ver weg.

Jij bent die zomer een grote troost geweest voor mama en mij. Geweldig dat je het aandurfde om op tv in debat te gaan met verstokte Netanyahu-fans én aanhangers van de Palestijnen. Ik vond het indrukwekkend hoe je er bij Cees Grimbergen in slaagde een even onafhankelijk als genuanceerd standpunt in te nemen: ja, ik ben joods. Nee, daar schaam ik me geen moment voor. Ja, ik ben voor het bestaansrecht van Israël. Nee, ik ben niet voor de bombardementen op Gaza. Het deed je veel verdriet dat een Marokkaanse studente je na afloop van de uitzending voor ‘fascist’ uitmaakte. Ik was erbij toen je in huilen uitbarstte. Maar wat sloeg je goed van je af!

Lieve Taschenjoe, het valt niet met zekerheid te zeggen of het ergste nu voorbij is. 2015 begon slecht, met de aanslag op Charlie Hedo en de gijzelingsactie in de joodse supermarkt in Parijs. We moeten er maar het beste van hopen. Ik ben blij dat ook jouw generatie zelfbewuste maar toch kritische en onafhankelijk denkende joden kent. Laten we de correspondentie vooral voortzetten.

Liefs van papa.’

Categorie: |

Home » Columns en opinie » Aan Natascha van Weezel. Van je vader