De challe-droom van Daphna – column Shoshanna de Goede

In haar column vertelt Shoshanna de Goede over haar bijzondere vriendin die zich heeft gestort op challe bakken. ‘Onlangs stond Daphna live op een podium te bakken op Emounah Frankrijk, een Joods evenement in Parijs, waar zij de hoofdattractie was. In de zaal bereidden 550 aanwezige vrouwen hun challes volgens haar aanwijzingen’.

Als ik ergens een zwak voor heb, dan is het voor mensen die hun dromen najagen. Die tegen de klippen op en zonder te weten wat het oplevert van het gangbare pad afwijken. Zelf heb ik jarenlang op mijn zolderkamer aan De Grote Roman zitten schrijven maar moest dat in de ijskast zetten toen ik er thuis alleen voor kwam te staan. Maar ik wil het nu niet over mijn dromen hebben, maar over die van mijn vriendin Daphna Benarroch. 

Daphna en ik zijn Haboniem-vriendinnen. We zagen elkaar als kind op kampen en weekenden, waarvoor ik uit Brabant kwam en zij helemaal vanuit Frankrijk. Na haar studie in Amsterdam verhuisde ze terug naar Frankrijk voor de liefde en zette met haar Patrick drie prachtige kinderen op de wereld, van wie de jongste een beperking heeft.  Als een leeuwin stortte ze zich op het verbeteren van zijn gezondheid en ontwikkeling. Vrijdagavonden met de grote sefardische familie waren belangrijk en Daphna verzorgde uitgebreide sjabbesmaaltijden, inclusief zelfgebakken challes. 

Challe bakken had ze altijd al gedaan. Haar eerste herinneringen waren dat ze als klein meisje met het deeg speelde en ze het met haar moeder mocht vlechten. Haar moeder zei toen ‘als ze straks mooi en lekker zijn komt dat door jou, als ze dat niet zijn komt het door mij’. Toen ze zelf moeder werd, pakte ze het weer op. Toen haar zoontje ziek bleek, werd ze fanatieker. Iemand zei haar: “Doe iets met je Jodendom dat makkelijk voor jou is. Doe het consequent. En als je het doet, denk aan alles dat je voor de gezondheid van je zoon wil zien veranderen.”

Daphna zag zichzelf als traditioneel Joods en niet echt religieus maar besloot ervoor te gaan. Bij het bakken van challes wordt een gebed gezegd, hafrasjat challa, en men zegt dat als je dat gebed zegt je gebeden verhoord worden. Als je het gebed zegt in een groep met meerdere vrouwen heb je meer kans om gehoord te worden door God. 

In de week na het overlijden van mijn man Sidney, in de zomer van 2020, paste Daphna een avond op mijn jongste kinderen. En toen die in bed lagen, vroeg ze mijn oudste zoon Jonah – destijds veertien jaar – waar hij mee bezig was. Hij vertelde enthousiast over de mogelijkheden van Instagram en zij was onder de indruk van zijn kennis. Jonah had meerdere accounts en had veel volgers. Hij stelde voor om ook voor haar een account aan te maken. Waar moest het over gaan? Waar lag haar interesse? Dit was de geboorte van @challah_lover. 

Ze begon voorzichtig met posten en inmiddels zijn we bijna vierhonderd challe posts en drieduizend volgers verder. Ze wil het account laten leven, ook om Sidney te eren, die feitelijk zonder het te weten aan de wieg van het account stond. Daphna zag Sidney als de vriend op wie je altijd kon rekenen dat hij er voor je zou zijn als je hem nodig had. 

Onlangs stond Daphna live op een podium te bakken op Emounah Frankrijk, een Joods evenement in Parijs, waar zij de hoofdattractie was. In de zaal bereidden 550 aanwezige vrouwen hun challes volgens haar aanwijzingen. Twee weken lang had ze elke avond in haar keuken staan bakken om de receptuur goed te krijgen om perfecte challes te bakken in deze hoeveelheid. Mind you: zonder bakkersopleiding maar met een enorme passie en doorzettingsvermogen. 

Daphna’s droom is om een boek te maken met al haar challe recepten en dat uit te geven in het Frans, Nederlands en Engels. Ze heeft een enorme drang om haar opgedane kennis, tradities en enthousiasme over te dragen aan anderen. Het enige dat nog mist is een uitgever. 

En mocht je je afvragen of haar gebed verhoord is: met de gezondheid van haar zoon gaat het inmiddels een heel stuk beter! 

Deze column is mede mogelijk gemaakt door Stichting Maror.