Een vrouw kan alles, zelfs het land leiden, toch? – column Awraham Meijers

Awraham Meijers
Facebook

Israël is de enige democratie in het Midden-Oosten. Vooral aanhangers van de premier – de echtgenoot van Sara Netanyahu dus – roepen dat graag. Zowel extreem-nationalisten als zeer rechtse (politieke) avonturiers en ultra-orthodoxen doen hun stinkende best om al dan niet weloverwogen, democratisch verworvenheden te vernietigen. Dat ondanks deze strijd Israël (nog) een democratie is, klopt wel, maar…
Maar we moeten constateren dat die rechtsstaat sinds jaren onder steeds zwaarder vuur is komen liggen. Ik ben zo pessimistisch dat ik mij daar zorgen over maak. Een dergelijke ontwikkeling met een achteloos gebaar wegwimpelen en beweren ‘dat het wel goed komt’, is irreëel en bijgevolg onverantwoordelijk.

Neem de Minister van Cultuur en Sport, Miri Regev (Likud) en haar rol in de komende parlementsverkiezingen, 17 september aanstaande. Zoals bekend konden de electorale resultaten van april niet tot een coalitie worden gesmeed. Minister Miri Regev beweerde onlangs tijdens de verkiezingscampagne dat God, dus niet mensen, zal beslissen wie de volgende premier van Israël wordt. God is volgens haar degene die zal beslissen wie dat zal zijn. Regev: ‘Ik weet niet of mensen beslissen wie premier zal zijn’.
Dus ik heb voor-de-kat-z’n-kont op de partij van Marianne Thieme gestemd. Want onze Schepper had al hoogstpersoonlijk beslist dat Mark Rutte premier zou worden. En – in het verlengde van de Bijbelse nonsens die Regev uitkraamt – is het logisch dat bijvoorbeeld Adolf Hitler, diens collega-massamoordenaar Jozef Stalin, de Turkse journalistenhater Recep Erdogan en de hersenloze Braziliaanse treiterkop Jair Bolsonaro, de uiteindelijke keuze waren van God. Of bemoeit Hij zich enkel en alleen met de staat Israël?

Nou ja, ik begrijp wel dat die Miri Regev met God op verkiezingspad gaat; bij de laatste verkiezingen kon de man van Sara Netanyahu geen coalitie vormen omdat rechtse en ultra-orthodoxe partijen samen een meerderheid van zetels hadden en onoverbrugbare voorwaarden stelden. Dus probeert Likud alles om een coalitie met de ultra’s niet bij voorbaat te laten stranden.
Leuk volk trouwens die ultra-orthodoxe Joden. Lachen! Een steun voor de economie, het prestige en moraal van de staat. Neem bijvoorbeeld de menslievende uitspraak van Shlomo Amar, invloedrijk opperrabbijn van Jeruzalem: ‘Homoseksualiteit is een wilde lust die moet worden overwonnen. Het zou beter zijn als ze hun keppel en de naleving van de Sabbat afwerpen en hun ware gezicht tonen’. Omijn. Ik zou bijna zeggen; Godverhoede dat dergelijke figuren en hun klapvee zetels in de Knesset krijgen.

Maar Regev heeft meer ijzers in het vuur. Want wij mogen Avigdor Lieberman, partijleider van Yisraël Beitenu, niet vergeten. Hij eist dat ultra-orthodoxe jongemannen (over jonge meiden wordt in dit kader niet gerept) evenals andere (Joodse) Israëliërs in de krijgsmacht moeten dienen – dat zijn de meeste Israëliërs met hem eens. Of zou de Schepper ook in dit geval beslissen wie oorlogen en veldslagen wint? Malle gedachtekronkel van mij? Nou ja, tijdens de uittocht uit Egypte en de daaropvolgende woestijn-oorlogjes waren het toch maar mooi de voormalige Joodse slaven die hele stammen uitmoordden. Mozes hoefde zijn armen maar hemelwaarts te strekken en God zorgde ervoor dat Zijn volk de Midjanieten kon uitroeien. En wat denk je van de tengere David en de beresterke Goliath? Nou dan.
Avigdor Lieberman dus. Welaan, om hem kun je niet heen voor het vormen van een coalitie. Dus wordt hij door die slimme Cultuurminister vriendelijk en inspirerend bejegend door hem ‘Een fraudeur en een boef’ te noemen.

En er is ook een superslimme dame die een gooi naar de macht doet – nee, ik heb het niet over Sara Netanyahu, die is al machtiger dan haar man en president Reuven Rivlin samen. Ik zag trouwens de beelden van La Sara in Oekraïne, begin augustus. Aan haar en Benjamin wordt brood aangeboden, een Oekraïense traditie van verwelkoming. Ze trekt een stukje van het brood af en gooit dit op de grond! Woede alom. Een gotspe van de eerste categorie.

Ik heb het niet over deze zelfbenoemde Keizerin van Israël, maar over de oerconservatieve Ayelet Shaked, Minister van Justitie en lid van de rechtse partij met de prozaïsche naam ‘Het Joodse Huis’. Shaked is de enige binnen haar partij met een seculiere achtergrond. Maar laten we daarom nog geen Hosanna roepen. Want deze dame is wel heel erg ambitieus en is bereid door roeien en ruiten te gaan om haar positie te versterken.
In een interview met het Amerikaans literair-culturele tijdschrift ‘The Atlantic’ zei ze dat Israël 100.000 Palestijnen van de 300.000 die woonachtig zijn op de Westelijke Jordaanoever kan absorberen. Zij zouden het Israëlisch staatsburgerschap kunnen krijgen. Enige tijd later In een interview met de Israëlische journalist Yonit Levi gaf dezelfde Shaked uiting van haar steun voor annexatie van het zogenoemde C- gebied, dat zestig procent van de Westbank beslaat, en onder zowel militaire als civiele controle van Israël staat. Shaked: “De publieke opinie zal bij een dergelijk plan geleidelijk veranderen als men ziet wat er in het Midden Oosten gebeurt”.

Ook spreekt ze steun uit voor haar partijleider Naftali Bennett als nieuwe premier. Maar ze ‘sluit niets uit’. Met andere woorden; ze streeft er naar zelf die post te bekleden. Samen met Bennett zou zij graag alle systemen van het land veranderen, zoals onder meer de rechterlijke macht en de media. In de visie van de uiterst conservatieve politica (dis)functioneren deze nog steeds zoals in die verdomde socialistische tijden en zijn door rechts praktisch intact gelaten. In die lijn sprak zij een paar dagen later door te stellen dat haar partij mee wil doen aan een volgende regering op voorwaarde dat de Knesset vetomacht krijgt over beslissingen van het Hooggerechtshof van Israël. Shakeds streven is een alliantie vormen met kleinere en nog extremere partijen zoals Zehut en Otzma Yehudit. Haar droom is naar Amerikaans voorbeeld: ‘Een groot feest zoals de Republikeinse partij te bouwen’.

Als die droom wordt verzilverd, zal dit betekenen dat vijf religieuze partijen – uiteraard onder leiding van orthodoxe mannen – achter een seculiere vrouw gaan staan. Dit besluit viel enkele weken nadat de prominente rechtse rabbi Shlomo Aviner verklaarde dat ‘De gecompliceerde wervelwind van politiek niet voor vrouwen is’. Vrouwvijandige Shlomo was een van de vele rabbijnen die een petitie ondertekende waarin zij erop aandrongen dat Shaked vanwege haar secularisme niet tot de leider van het religieuze blok kon worden gekroond. Tenzij….
Shaked werd gedwongen uit te leggen dat ‘Een vrouw alles kan doen. Zelfs het land leiden’.

Ik hoop van harte dat de Israëli’s zich er bewust van zijn dat de komende verkiezingen cruciaal zijn voor het voortbestaan van de democratische grondslag van de staat Israël.

Logo Maror.

Deze column is mede mogelijk gemaakt door Stichting Maror.

Categorie: |

Home » Nieuws » Een vrouw kan alles, zelfs het land leiden, toch? – column Awraham Meijers