‘Israël bashen’ – column Javier Guzman
‘Israël gunt Palestijnen geen snipper van Jeruzalem, is de kop van een artikel in NRC Handelsblad dat bericht over een nieuw aangenomen wet in de Knesset. In rode letters daaronder staat: “analyse nieuwe wet”. De wet vereist een meerderheid van tweederde van de stemmen van het Israëlische parlement om Jeruzalem af te staan of op te delen in een toekomstig vredesoverleg met de Palestijnen.
Goede kop, kerels! Want de “analyse” is al even eenzijdig, bevooroordeeld en suggestief als de dik gedrukte letters erboven. Snipper is in alinea drie al in “snippertje” veranderd. Het vooringenomen verongelijkte ongenoegen druipt van iedere zin in de tekst. Als onwetende lezer zou je bij ieder woord steeds overtuigender aan de kant van de weerloze onderdrukte Palestijnen gaan staan. Volgens het bericht maakt Israël “een toekomstige Palestijnse staat onmogelijk”. Analyse? Nee, opiniestuk.
In de vierde alinea krijg je een klaarblijkelijk aangetoond feit voorgeschoteld: “De Israëlische tactiek is de Palestijnen voor voldongen feiten te stellen. Dit wordt wel vaker beweerd over Israëlische plannen, bijvoorbeeld wanneer de illegale nederzettingen op de bezette Westelijke Jordaanoever weer eens uitgebreid worden.” Door wie wordt dat vaker beweerd? Door dezelfde krant? Door diplomaten? Arabieren? Mensen in de supermarkt? En ik vervang nu dit met dat, maar wat wordt er precies bedoeld? De Israëlische tactiek bij de vredesonderhandelingen? De zogenaamde “voldongen feiten”?
Wil je een feit? Jeruzalem wordt niet één keer genoemd in de Koran.
Volgens mij is het maken van plannen en overleggen wat men onderhandelen noemt. Overleggen. Onderhandelen. En het is een tactiek om tot vrede te komen. En dat is, mij dunkt, nog altijd beter dan de wens van de Arabische wereld: “alle Joden de zee indrijven; klaar!” En de bijpassende strategie: alle Palestijnen in omringende Arabische landen tot eeuwige vluchteling te maken door ze geen staatsburgerschap te geven, en daar Israël vervolgens continu de schuld van te geven. En al zeventig jaar lang op alle mogelijke manieren en tactieken oorlog voeren met het land waar je niet van wilt dat het bestaat.
En “de bezette Westelijke Jordaanoever”? Nee, heroverd grondgebied. Veroverd grondgebied, zo je wilt. Maar hoe dan ook: sinds de Zesdaagse Oorlog in 1967 niet van jou. Klaar. Zoals Friezen tegenwoordig Utrecht ook niet als bezet grondgebied zien van Frisia. Ja, ik weet het: de Friezen van nu stammen niet af van de Frissi uit de oudheid. Maar de Palestijnen van nu zijn ook niet de Filistijnen van vroeger. Nooit geweest ook. Het zijn Arabieren, dat wel. En als de Arabieren zich zo bekommeren om de Palestijnen waarom schenken ze niet een stukje grond aan ze? Dan is Gaza geen strook meer bijvoorbeeld, maar echt Gaza.
Omdat het hen, en de volledige Arabische wereld enkel en alleen gaat om wat zij Al-Quds noemen, en in de rest van de wereld Jeruzalem heet. En Jeruzalem is de hoofdstad van Israël. Daar hoeft Israël geen toestemming voor te vragen. Dat is al zo.’
