Klaar voor de burgeroorlog – column Awraham Meijers

Awraham Meijers noemt in zijn column man en paard. Vele fans van Israël beschuldigen critici op dat land ervan ‘antisemiet’ of ‘extreem-links’ te zijn. Dat is volgens hem een misopvatting. Dezelfde tendensen ziet Meijers in Israël, waar de persvrijheid onder druk staat. Mogelijk zal de situatie daar uitdraaien op een burgeroorlog, aldus de columnist.

Welja, laat ik het maar weer eens over de toestand in Israël in relatie met Gaza en de rest van de wereld hebben. En niet te vergeten het mondiaal toenemend antisemitisme. Want kennelijk gaat het Jodendom daaronder gebukt. Laat ik het vooral ook eens hebben over mijn verwarring bij het tot mij nemen van berichtgeving via zowel de schrijvende pers als radio en televisie.

Ik raadpleeg (inter)nationale tv-zenders en kranten. En als ik bepaalde Joodse en orthodox-christelijke publicaties begrijp, dan staan de nazi’s alweer in de startblokken. En dan zijn er nog de onverwoestbare Joodse en niet-Joodse – veelal zeer rechtse – fans van Israël. Zij staan 24/7 paraat om alles wat in hun visie niet positief uitpakt voor Israël met ‘tegenbewijzen’ te pareren aan de hand van beelden.

‘Extreem-links’

Niet onvoorwaardelijk achter Netanyahu en zijn ultra-religieuze coalitiepartners staan, betekent voor hen dat die bepaalde nieuwsbron ‘antisemitisch’ en ‘extreem-links’ is. Wordt er gemeld dat in Gaza hongersnood is, geen probleem, want dat zijn allemaal leugens, waarna er beelden op onder andere Facebook verschijnen van bijvoorbeeld een restaurant met rijkelijk gedekte tafels waar schransende Gazanen zich een slag in de rondte vreten, bij wijze van spreken.

Uitgehongerde kinderen? Dan op Facebook kerngezonde kindjes die van een ijsje genieten. Mensen die met karren, auto’s en te voet op weg zijn naar – wat Israël ze heeft aangeraden – een veilige plek elders op deze circa zestig kilometerlange landstrip. Onmenselijk? Welnee, even later een filmpje waarop een stel jonge mannen fris en vrolijk achter een bal aanrennen, of lekker liggen te zonnen op een Gazaans strand.

Dat er in ons land virulent antisemitisme heerst wordt onder meer door de Joodse columniste Natascha van Weezel gepropageerd. Ze hoeft haar neus maar buiten de voordeur te steken, jammert ze, of een golf van antisemitisme overspoelt haar. Zelfs haar kindje ontkomt er niet aan. ’t Is me wat. Netanyahu en zijn coalitieboeven hebben de leiding in de bewust verdraaide feiten. Ben je het niet met hen eens, welaan, dan ben je een antisemiet.

Aanslag

In de VS zijn onlangs een jonge vrouw en man, medewerkers op de Israëlische ambassade in Washington DC, doodgeschoten door een dertigjarige man. Vreselijk! Onmiddellijk na zijn arrestatie werd vanuit Israël geroeptoeterd dat dit weer zo’n typisch voorbeeld van antisemitisme is. Uhh.. Hoe weten ze dat zo zeker? Want normaliter wordt bij misdaden in democratische landen door justitie uitgezocht wie de eventuele dader is, en wat zijn achtergrond en motief zouden kunnen zijn. Zo hoort het. Toch?

Maar niet voor Israël, dat zo graag laat weten de enige democratie in het Nabije Oosten te zijn. Democratie? Ieder jaar wordt door journalisten uit 180 landen een lijst opgesteld over persvrijheid in hun land. Nederland staat op de derde plaats. Israël komt op de niet al te eervolle 112de plek, net boven het politiek instabiele Oost-Afrikaanse Madagaskar.  

Vrienden                                                                                                                           

Netanyahu beweert dat de Amerikaanse president Donald Trump zijn grote vriend is. Deze beweert op zijn beurt dat superdespoot Vladimir Poetin zijn grote vriend is, waarop de wat kleinere antidemocraat, de uiterst rechtse Hongaarse leider Viktor Orbán, ook zijn politieke liefde voor Poetin en Netanyahu verklaart. PVV-leider Geert Wilders steekt graag een veer in de togus van die Orbán. Kortom, een leuk kwartet deze extreemrechtse politici, die dus ook Netanyahu als één van de hunnen beschouwen.     

Verwarring                                  

Ik leefde altijd met de illusie dat de Joden hun lesje hadden geleerd van dat soort repressieve regimes. Dus niet. Ik word alsmaar verwarder. Die confusie is deze week wéér gegroeid. Het was namelijk een zwarte dag in Jeruzalem toen massa’s in het wit geklede reli-gekkies maandag Palestijnse burgers vervolgden, mishandelden en en passant ook rücksichtslos Joodse burgers mishandelden die de Palestijnen verdedigden.

Dit alles gebeurde onder het toeziend oog van veiligheidsminister Itamar Ben-Gvir, de godsvruchtige man die vorig jaar de kolonisten op de West Bank de honderdduizendste wapenvergunning uitreikte. Je hoeft geen politicoloog te zijn om te weten dat al dat gedonder ooit op een burgeroorlog zal uitdraaien.