Nieuw synagogeplein voor Venlo
Venlo krijgt een plein dat verwijst naar een voormalige synagoge, zo meldt het NIK. Tot in Tweede Wereldoorlog stond op deze plek in de binnenstad een sjoel, die in bij een bombardement werd getroffen en na de oorlog nooit meer is herbouwd. Het nieuwe plein wordt ingericht door landschapsarchitect Buro Lubbers en krijgt een kunstwerk van kunstenaar Ton Slits. Het werk zal verwijzen naar de keuze tussen ‘het goede en het slechte in de mens en de keuze die iedereen daartussen moet maken’. Dit dilemma wordt straks verbeeld door rasters van natuursteen en led-verlichting in de bestrating.
Na de oplevering is het Synagogeplein ook geschikt voor herdenkingen en andere bijeenkomsten. Daarbinnen zal dan aandacht zijn voor de geschiedenis van de Joodse gemeenschap in Venlo. De sjoel van Venlo werd in 1865 gebouwd en kende tevens een schoolgebouw en diverse woonhuizen. Boven de ingang stond de profeten-spreuk ‘Want Mijn huis zal een huis van gebed zijn voor alle volkeren’. Het mikwe in het voorportaal was opmerkelijk genoeg geschonken door de niet-Joodse koperslager W. Wullen uit Venlo.
De eerste Joodse families in Venlo waren de gezinnen Coppel-Schwarz, Wolff-Kaufmann en Wiener-Baruch. Zij vestigden zich in 1815 en 1817 in de stad. De sjoel werd ingewijd op sjabbat Chanoeka in het jaar 1865. De grond was destijds geschonken door Menno Marcus Cats en voor de bouw kwamen bijdragen van het Rijk, de stad Venlo en de provincie Limburg. Toen de Joodse Gemeente Venlo in 1902 uit veertien families bestond, vond er op dezelfde dag een brit mila (Otto Goudsmit), een chassene (Frank-de Vries) en een lewaje (mevrouw Wolff-Pasman) plaats. In de oorlog werden 64 Joodse Venlonaren vermoord. Zeker 44 leden van de gemeenschap overleefden, waarvan drie terugkeerden uit de kampen. Twee mannen overleden in hun onderduiktijd.
