‘Scud Season’ – commentaar Esther Voet

‘Het was 1991. Saddam Hoessein bedacht dat het leuk zou zijn als Israël in zijn oorlog zou worden betrokken. Want iedereen in het Midden-Oosten, soennieten of sjiieten, heeft maar één echte vijand, en dat is het mes in de Arabische wereld, Israël, toch?

Deze week is het 25 jaar geleden dat de eerste scudraket op Israël viel. Amerika reageerde met de legendarische woorden op CNN: “The skies over Bagdad have been illuminated”. Ik zag het op tv en raakte verlamd. 24/7 zat ik aan de buis gekluisterd om te zien of een scud daadwerkelijk doel zou raken. Ik hou niet van nutteloosheid, dus nog geen week later zat ik via Sar-El in Beth Appel, een kindertehuis in Gan Yavne. Er was een noodmaatregel uitgevaardigd: als kinderen naar school konden blijven gaan, moest daar per vijf kinderen ten minste één volwassene bij zijn die kon helpen met de gasmaskers. Ik was zo’n volwassene, en kon zo ook weer eens als juf voor de klas staan (oude passie), als teacher English. Ik zat zes weken in Beth Appel en in retrospect was het een van de indrukwekkendste periodes van mijn leven. Iedere dag vlogen er getergde F-16’s over, die zichzelf moesten inhouden en zich voorál niet met het conflict mochten bemoeien. Het inhouden van de adem, want ieder moment kon het alarm afgaan.

De eerste keer dat dat gebeurde, zat er een meisje op mijn schoot. We keken tv. Zij, nog geen vier jaar oud, schoot weg, richting schuilkelder. Ik zat daar een paar seconden verdwaasd, totdat ik me realiseerde dat ook ik de benen moest nemen. Terwijl ik rende, scheen de maan door de bomen. Hoe dichter bij de dood, hoe levender je je voelt.
En dan de verlamming van kinderen in de schuilkelder die wisten dat zij veilig waren, maar hoe zat het met hun vaak drugsverslaafde ouders? In Israël zit je niet voor niets in een kinderhuis en wat oorlog doet met een kind… Het zijn Marco Borsato’s woorden: ‘Gaat de oorlog ooit uit jou?’
Die Eerste Golfoorlog, of Scud Season zoals de Israëli’s het cynisch noemen, is inmiddels weggezakt in het collectief onbewuste. Maar die oorlog is wel degelijk bepalend geweest voor wat er nu in die regio gebeurt. Hoe? Lees de analyse van Bart Schut op pagina 10.’

Dit artikel verscheen als hoofdredactioneel commentaar in het Nieuw Israelietisch Weekblad. Het NIW is een partner van Jonet en publiceert artikelen op deze site.