Een betoog voor Jodenhaat – column Nathan Bouscher
‘In 1879 werd de Liga van Antisemieten (Antisemiten-Liga) opgericht, de eerste Duitse organisatie die de bedreiging van Duitsland door de Joden wilde bestrijden. De werkloze journalist Wilhelm Marr, die vond dat hij zijn baan was kwijtgeraakt door Joods toedoen, was de oprichter van deze organisatie en bedenker van het eufemistische woord antisemitisme. Volgens de zichzelf verklaarde antisemiet waren Duitsers en Joden in een langlopend onoplosbaar conflict verwikkeld waar er maar een winnaar kon zijn. Assimilatie was geen optie, Joden zouden het land gedwongen moeten verlaten.
In dit nationalistische Europa was er een andere journalist, de Hongaars-Joodse Theodor Herzl, die na diverse anti-Joodse incidenten met als hoogtepunt de bekende Dreyfus-affaire evenmin geloofde in assimilatie. In 1896 schreef hij het boek “Der Judenstaat” wat de basis gaf voor het moderne, seculiere zionisme. “Het beloofde land ligt daar waarheen wij het dragen. De Joden die het willen, zullen hun staat hebben, en zij zullen die ook verdienen.”
Na bijna 2.500 jaar geschiedenis van diaspora en continue vervolging leidde het nationalisme en daarmee versterkte antisemitisme tot de wedergeboorte van het zionisme.
In het huidige verstijfde politiek-correcte klimaat, een reactie op de zwarte pagina’s van de Europese geschiedenis van de vorige eeuw, komt het slechts zelden voor dat iemand zich openlijk antisemiet noemt. Laat staan dat antisemieten zich openlijk als zodanig manifesteren. Antisemiet zijn is een groot kwaad, wat niemand op zich af durft te roepen.
Maar ze zijn er natuurlijk wel degelijk. We kunnen ze alleen minder goed herkennen, omdat het dan vaak anti-zionisme wordt genoemd. Anti-zionisten zeggen dat zij geen Joden haten, maar alleen Israël of Israëlische Joden. Het zijn steeds meer genuanceerde antisemitische semieten, die hebben begrepen dat het oké is om op Westerse televisie straffeloos Israel de huid vol te schelden. Maar het zijn net zo goed (s)linkse politici en activisten wiens hart sneller gaat kloppen als Joden tot agressor kunnen worden betiteld.
Temidden van de Tweede Intifada zond de Egyptische staatstelevisie tijdens de Ramadan de 41-delige serie “Ruiter zonder Paard” uit, gebaseerd op de Protocollen van de Wijzen van Zion. Bij de Egyptische ambassadeur in Nederland werd gedemonstreerd wat uiteindelijk resulteerde in een ontvangst in zijn residentie. Volgens deze ambassadeur was er geen sprake van een antisemitische serie, de Egyptenaren zelf waren nota bene semieten, zonen van de Bijbelse Sem.
Lafaards zijn het allemaal! Antisemieten in schaapskleren. Bang dat het beestje bij de naam wordt genoemd. Respect heb ik voor iemand die eerlijk voor zijn (verderfelijke) Jodenhaat uit durft te komen. Het is hoog tijd om de bewust gekozen verzachtende term antisemitisme terug te veranderen in Jodenhaat. Het woord antisemitisme is daarnaast uitgehold, misleidend en te moeilijk. Misschien dat er dan weer trotse Jodenhaters opstaan. Benieuwd of de redactie van Zomergasten ze wil uitnodigen.’
