Gescheiden bidden bij de Klaagmuur: over de deal

Afbeelding met tekst: Om dubieuze claims te voorkomen is deze afbeelding verwijderd.

Na drie jaar onderhandelen werd vorige week een afspraak gemaakt over de gebedsgebieden bij de Westelijke Tempelmuur. Een historische deal vindt de een, een knieval voor de fundamentalisten volgens de ander.

Een uniek historisch moment en een eerste stap naar volledige gelijkwaardigheid voor andere denominaties, jubelden de persberichten uit Reform en Conservative-hoek, zowel in Israël als in Amerika. Vorige week zondag kwam na jarenlang onderhandelen de deal over de gebedsgebieden bij de Westelijke Tempelmuur rond. ‘Baanbrekend’, aldus Anat Hofman, voorvrouw van Women of the Wall (WoW), die al 27 jaar lang strijd voert voor het recht om te bidden zoals ze wil. De deal zou het einde betekenen van het monopolie van de orthodoxen op religieuze kwesties en een bevestiging zijn van het idee dat er meer dan één manier is om je te verbinden aan de Joodse traditie. Zélfs in Israël.

Hoe ziet het eruit?
Dit is er afgesproken: het niet-orthodoxe gebedsgedeelte bij de muur wordt in oppervlakte bijna verdubbeld tot ruim negenhonderd vierkante meter (ongeveer de helft van het oppervlak van het orthodoxe deel). Een comité van regeringsambtenaren, leiders van de Reform en Conservative-bewegingen, de Jewish Agency en Women of the Wall zal het gebied managen. De Western Wall Heritage Foundation (WWHF) onder leiding van rabbijn Shmuel Rabinowitz blijft de baas over het orthodoxe deel. De toegang tot de gebedsgedeelten zal voor iedereen gelijkwaardig zijn. Heikel puntje is dat de WWHF nog steeds de scepter zal zwaaien over het plein achter de gebedsgedeelten. Dit is waar officiële gelegenheden worden gehouden, zoals het herdenken van gevallen soldaten. In het verleden werd vrouwelijke soldaten verboden te zingen bij dergelijke staatsceremonies door de WWHF. Wanneer de afspraken ingaan is onduidelijk. Om het gemengde deel toegankelijk te maken zal onder meer om een archeologische opgraving heen gewerkt moeten worden en niemand weet hoelang dat precies zal duren.

Clowns
Aan de andere zijde van de onderhandelingstafel waren de reacties minder enthousiast. Rabbijn Rabinowitz zei dat hij hoorde over de beslissing ‘met een bezwaard hart en een zucht van verlichting’. “De blasfemie die deze groep en zijn supporters [WoW, red.] hebben veroorzaakt is verschrikkelijk. We moeten er alles aan doen om dit achter ons te laten.”
Ook volksvertegenwoordigers, zoals Knessetlid Moshe Gafni, lieten van zich horen. Gafni noemde Reform-Joden ‘een groep clowns’. Natuurlijk werd ook aan Arabische zijde gemopperd. Sheik Muhammad Hussein, grootmoefti van Jeruzalem noemde de deal een ‘een poging tot verdere judaïsering van Jeruzalem’.
Maar niet alleen de usual suspects plaatsen kanttekeningen bij de overeenkomst. Orthodoxe feministen, bijvoorbeeld, zullen vanaf het moment dat de afspraken ingaan, bij het orthodoxe deel geen tallitot en tefilien meer mogen dragen, maar omdat ze orthodox zijn willen ze niet samen met de mannen bidden. “We worden gedwongen ons recht om te bidden zoals wij dat willen, op te geven,” aldus Hannah Kerat. Als oplossing voor de vrouwen die mee willen bidden met de maandelijkse rosj chodesj-bijeenkomst van WoW zal er een draagbare mechietze in het gemengde deel geplaatst worden. Tja…
Haaretz-columnist Anshel Pfeffer schrijft onomwonden: ‘de fundamentalisten hebben gewonnen’ en noemt het afgescheiden gebied ‘weinig meer dan een troostprijs’. Dat deze overeenkomst een ‘historische erkenning’ van niet-orthodoxe stromingen door de staat zou zijn is volgens hem belachelijk. De meeste leiders hebben de andere stromingen altijd erkend. ‘Die erkenning heeft alleen geen enkele betekenis in het publieke leven in Israël’, vindt Pfeffer. ‘Het ultraorthodoxe rabbinaat gaat nog steeds over alle huwelijksaangelegenheden, beheerst het gioer-proces en krijgt nagenoeg al het geld dat voor religieuze instituten is geoormerkt. Met een klein hoekje aan de voet van de Tempelmuur is hun status in het establishment niet verbeterd’. Ook al mag iedereen straks op zijn eigen manier bidden bij de Kotel, op het religieuze front is nog niet alles koek en ei in het Heilige Land.

Bron: NIW

Categorie:

Home » Achtergrond » Gescheiden bidden bij de Klaagmuur: over de deal