L’histoire se répète – column Max Moszkowicz

Max Moszkowicz was afgelopen woensdag voor Jonet.nl te gast bij de vertoning van ‘October 8’, een documentairefilm die gaat over de anti-Israëlische sfeer die jongeren en studenten sinds 7 oktober 2023 in zijn greep houdt, wat ook vaak verzandt in antisemitisme. Moszkowicz: ‘We zien hoe een hele jonge generatie, zonder dat die het weet, verandert in de Duitsers uit het nazi-Duitsland van de jaren dertig en veertig’.

BREAKING! Greta Thunberg is met de hele bemanning van haar hulpgoederen­vloot ontvoerd door Israëlische soldaten! Tenminste, dat zegt zij zelf, met een mond vol broodje kaas die ze van een soldaat kreeg tijdens haar Insta Live — die ze gek genoeg zomaar mag maken van haar ‘beestachtige gijzelaars’.

Dit intense nieuws overschaduwt een beetje dat er vorige week, onder luid protest van een handjevol anti-Israël-demonstranten, de screening van de documentaire October 8 van de Amerikaanse filmmaker Wendy Sachs plaatsvond.

De film werd in het fabelachtige Tuschinski Theater in Amsterdam vertoont, een bioscoop met een Joodse geschiedenis en dus toepasselijk. Ik was erbij. De documentairefilm behandelt de pro‑Palestijnse protesten op universiteitscampussen na de Hamas-aanval op Israël op 7 oktober 2023. Er wordt beschreven hoe het anti‑Israëlische sentiment een hoogtepunt bereikte direct na het bloedbad, en er wordt aangetoond dat dit sentiment veranderde in rauw antisemitisme.

Studenten

Er wordt ook blootgelegd dat organisaties als Students for Justice in Palestine (SJP), antizionisme én antisemitisme op campussen heeft aangewakkerd. Verder draait de film om de rol van sociale media bij het vermeend aanjagen van Jodenhaat onder jongeren. De film richt zich op de razendsnelle aaneenschakeling van reacties wereldwijd na de massale slachting door Hamas op 7 oktober en toont aan dat de mondiale goegemeente oorverdovend stil bleef na deze ondenkbaar barbaarse slachting.

Groomingproces

Sachs heeft een ongelofelijk dappere en knap in elkaar gezette documentaire gemaakt waarin ze demonstreert hoe de gebeurtenissen na 7 oktober jaren van tevoren waren voorbereid en georkestreerd door geraffineerde manipulatie van Hamas. Ze toont hoe er een decennialang groomingproces heeft plaatsgevonden op plekken waar de toekomstige intelligentsia en leiders worden opgeleid, vooral op westerse universiteiten.

Schuldgevoel

Men infiltreerde langzaam universiteiten, verving studentenleiders en docenten door types die van binnenuit steeds meer invloed wisten te verwerven, en elimineerde kritische denkers. Ze werden vervangen door zwakke, passief‑agressieve linkse ja-knikkers, die na 7 oktober letterlijk zelf agressief werden. Op deze manier werd er op zeer slinkse wijze gebruikgemaakt van westers neokoloniaal schuldgevoel, en zo wordt een er tot vandaag de dag een hele jongere generatie geconditioneerd met Jodenhaat.

TikTok

Ook de minder hoogopgeleide lagen van de westerse wereld zijn inmiddels volledig geïndoctrineerd door het eenzijdige, valse narratief. Sachs toont hoe sociale mediaplatforms als TikTok en Instagram het meest bijdragen aan de indoctrinatie van een hele jonge generatie om Joden te haten. Zodra Hamas een aanval uitvoert, voedselhulp afpakt van Palestijnen of een eigen ziekenhuis opblaast, treedt er een mechanisme in werking.

Geen fact-check

Er wordt dan een barrage van tienduizenden korte clips de wereld ingestuurd met dode Palestijnse baby’s, huilende moeders en totale verwoesting. En guess what? Die piepjonge TikTok-generatie fact-checkt dus helemaal niets. De waarheid wordt daarom onmiddellijk verdraaid en essentiële informatie wordt opzettelijk weggelaten. En als je kritisch durft te denken, wordt je door de massa uitgekotst als zionist. Het werkt fantastisch: maak gebruik van domheid, luiheid en narcisme.

Ik haal dit aan omdat Sachs de vinger legt op ongetwijfeld de grootste pijn die de Joodse gemeenschap wereldwijd na 7 oktober voelt. Niet alleen was er een totaal gebrek aan compassie vanuit de wereld, ook was er de oorverdovende stilte van onze kennissen, collega’s, bestuurders, buren. We ontdekten als Joden dat we er echt helemaal alleen voor stonden.

Niemand helpt je, niemand wil je pijn horen. Zelfs toen naar buiten kwam dat Israëlische meisjes en kinderen massaal bruut waren verkracht, bleef het stil. Voor het eerst was het niet ‘believe women’ maar was er een onuitgesproken disclaimer dat wanneer het om Joodse vrouwen gaat, er eerst bewijs moet zijn. NÓÓIT hebben ‘Me Too’-activisten slachtoffers van seksueel geweld in twijfel getrokken, maar bij Joodse slachtoffers wel.

Oorverdovend stil

Wauw. Amnesty International, de Verenigde Naties en vele andere mensenrechtenorganisaties die normaal gesproken direct op de barricades springen, bleven na 7 oktober oorverdovend stil. Het duurde maanden voordat ze met een laf anti‑Israël-ondertekend verklaringkje naar buiten kwamen, na deze massale verkrachting. October 8 legt dit alles pijnlijk bloot.

In de film staan er gelukkig echte Joodse helden op. Neem Tessa Veksler, studentenleider, die zich niet liet wegpesten en zich staande hield tegen de bloedagressieve anti‑campagne tegen haar op haar universiteit. Of de half‑Joodse, half‑Afghaanse Amit, die zag hoe haat en agressie tegen Joden op haar campus totaal normaal werd, en bovendien de slachting tegen Joden tijdens protesten goedpraatten.

Of de zwarte Joodse Noa Fay, die zag hoe Joden weggezet werden met een wit-kolonialistisch label op school, ook al zijn we nooit wit of westers-koloniaal geweest. Het werd zo erg dat Joodse studenten simpelweg vanwege hun achtergrond werden lastiggevallen: ‘Piggy, piggy, piggy!’ werd ze nageroepen. Ze werden zelfs fysiek aangevallen zonder dat ze een politiek statement hadden gemaakt.

Ze zijn Joods, that’s it.

De film laat zien dat aan het begrip ‘zionisme’ een andere betekenis wordt toegekend dan de oorspronkelijke. We zien hoe een hele jonge generatie, zonder dat die het weet, verandert in de Duitsers uit het nazi-Duitsland van de jaren dertig en veertig. Ook zij dachten dat ze de waarheid hoorden, dat ze goede mensen waren, en door blind mee te marcheren met de massa het goede deden. Ze waren niet kritisch, keken niet naar feiten en kenden de geschiedenis niet.

Ogen openen

Je kunt op deze universiteiten propagandateksten als ‘zionist’ of ‘zionisme’ makkelijk vervangen door ‘Jood’, waarna je ziet wat er zich tegenwoordig manifesteert. Net als in de nationaalsocialistische tijd liet de wereld het gebeuren. De massa zwijgt terwijl hun Joodse kennissen, collega’s en vrienden schaamteloos worden gediscrimineerd, lastiggevallen en, zoals de geschiedenis leert, uiteindelijk vermoord.

Wanneer jij, buurman, collega, sportvriend of kennis, je ogen opent, zul je zien dat we maar een paar stappen verwijderd zijn van de hel. Opnieuw zijn het dezelfde mensen die toekijken en niets doen, uit angst, lafheid; bang dat de schreeuwenlelijken zich tegen hen richten. Want men mag niet denken dat je geen Gutmensch bent, toch?

L’histoire se répète