‘Het Joods zijn bepaalt je denken en doen’ (deel twee interview John Levie)
Zoals dinsdag al in deel een van dit interview duidelijk werd, heeft Levie een Joodse achtergrond. Maar hij is ongebonden. “Ik heb als wethouder niet in het bijzonder iets willen betekenen voor de Joodse Amstelveners, want ik ben er geweest voor alle godsdiensten en stromingen. Van te voren heb ik ook nooit geroepen dat ik er specifiek voor de Joden zou zijn. Verder ben ik niet van het cliëntelisme. Je kunt niet nadrukkelijk bepaalde groepen bedienen voor anderen omdat ze toevallig bij jouw achtergrond horen. Als bestuurder ben je er voor iedereen”.
Toch wordt ook Levie in zijn besluiten beïnvloed door zijn Joodse achtergrond. “Het bepaalt je denken en doen. In de praktijk heb ik nooit bewust het contact met Joods Amstelveen gezocht. Wel is het zo dat er Joodse inwoners naar mij kwamen met vragen zoals: hoe moet ik mezelf wegwijs maken in het gemeentehuis? En kunt u meedenken over de beveiliging van Joodse instellingen? Uiteraard heb ik toen mijn medewerking verleend, maar andere burgers hadden ook met soortgelijke vragen bij me kunnen komen.” Met een achternaam als Levie wordt je sneller gevonden, zegt hij. “Veiligheid was een issue voor de gemeenschap, waarbij ik wel eens een bemiddelende rol heb gespeeld. Het dossier viel onder onze burgemeester. De gesprekken die we met de Joodse gemeenschap hebben gevoerd over veiligheid speelden voor het grootste deel dus bij hem af.”
Goed. De burgemeester was verantwoordelijk, maar Levie was wel aardig op de hoogte. “Incidenteel heb ik bijvoorbeeld bij de gesprekken tussen Ronnie Eisenmann van de NIHS en toenmalig burgemeester Jan van Zanen gezeten. Soms werd er vanuit de Joodse gemeenschap om gevraagd of ik erbij wilde zijn. Natuurlijk heb ik dat toen gedaan”, legt hij uit. Levie weet ook wel waarom hij erbij was. “Ik vermoed dat de Joodse inwoners dachten dat ik hun belang nadrukkelijker kon verdedigen binnen het gemeentebestuur. Misschien kon ik juist vanwege mijn objectiviteit een goede rol spelen in het dossier. Maar toch ben ik geen bekende Joodse Amstelvener. Men kent mij niet uit een sjoel of een Joodse omgeving. Kijk bijvoorbeeld naar Harry van den Bergh, die dit jaar voor de PvdA op de derde plek van de lijst staat. Hij is juist veel actiever en kan een Joodse voortrekkersrol nemen”.
Levie is niet gelovig. Hij vindt zichzelf een sentimentalist. “Het komt erop neer dat ik pas Jood ben op het moment dat er tegenaan geschopt wordt. Als er anti-Joodse opmerkingen worden gemaakt, dan gaan er bij mij allerlei radars af. Mijn Joodse gevoel en besef komt dan wel degelijk naar buiten. Gelukkig hebben we in Amstelveen binnen onze gemeentepolitiek geen antisemitische incidenten gehad.” Een paar jaar terug was er een lokale blog (welke?), waarop een Amstelvener, in een reactie op het raadslid, de reactie plaatste ‘in het Nieuwe Testament waren er getuigen en in het Oude Testament niet. Levie: “Toen ging mijn alarm af en begon ik boos te worden. Ik heb het betrokken raadslid toen een-op-een benaderd over de context van die reactie. Het raadslid heeft daarna nog een keer iets geschreven waardoor de zaak gestopt is”. Zelf trekt hij geen antisemitisme aan. “Ondanks mijn naam gebeurt dat kennelijk niet. Er zijn mensen die er altijd mee geconfronteerd worden. Dat lot is mij gelukkig bespaard gebleven.”
“Mijn Joodse gevoel is er ook wel hoor. Als de nuance weer eens weg is in het conflict tussen Israel en de Palestijnen, dan kan ik me daar erg boos om maken. Ik ben dan meer gespitst dan bij andere internationale problemen. Op de een of andere manier zie ik mezelf als onderdeel van het Joodse volk en van de Joodse historie”, legt hij uit. Na de gemeenteraadsverkiezingen van vandaag wacht hij de formatie van een nieuw gemeentebestuur af. “Ik sta als lijstduwer op de lijst van Burgerbelangen Amstelveen, op plaats achttien, helemaal onderaan. Dat is niet voor niets, want ik ben niet van plan om in de raad terug te keren en ik heb niet de ambitie om weer wethouder te worden. Het is tijd voor een andere generatie die het op zijn manier moet doen. Maar mocht de partij echt een klemmend beroep op me doen voor een wethouderschap en er is niemand anders beschikbaar, dan ben ik bereid om mijn burgerplicht opnieuw te vervullen”.
