Jetty Paerl is niet meer

Het ging al een paar maanden niet goed meer met Pearl, die eigenlijk Paërl heette. Haar gezondheid ging achteruit en vorige week brak ze haar heup. De zangeres, die in de oorlogsjaren en in de jaren vijftig ongekend populair was, begon broosheid te vertonen. Na een lang leven vol werk vond ze donderdag de dood. 

Jetty Paerl groeide op in een Joodse familie en woonde voor de oorlog met haar familieleden in Brussel. Omdat het gezin Paërl daar tijdens het uitbreken van de oorlog verbleef, kon het via Frankrijk naar Groot-Brittannië ontsnappen. Alleen haar broers waren nog in Nederland. In Londen werd ze bij toeval ontdekt als zangers toen ze een door haar vader geschreven liedje zong, een vertaling van de hit We’ll Meet Again van zangeres Vera Lynn. Ze ging als ‘Jetje van Oranje’ werken voor Radio Oranje en zong voor de landgenoten in bezet Nederland. Het lied Op de hoek van de straat staat een NSB’er was een van haar bekendste songs. Dit was door haar vader Jo Paërl was geschreven.

Toen de bezetting grimmiger werd, schrapte Radio Oranje het cabaret De Watergeus, waar Paerl deel van uitmaakte. Naast haar werk in het entertainment was ze lid van het Vrouwen Hulpkorps en reed ze rond in drietonners. Als vrachtwagenchauffeur kon ze aan het einde van de oorlog met Radio Herrijzend Nederland de Prinses Irenebrigade volgen. Zo kwam ze weer terug in Nederland. Na de oorlog bleek een groot deel van haar Joodse familie te zijn vermoord. Haar broers leefden nog wel.

In 1956 deed Paerl als eerste Nederlandse ooit mee aan het Eurovisie Songfestival met het lied ‘De vogels van Holland’. Het lied won niet, maar met haar optreden herbevestigde Paerl haar status als zangeres. In de jaren daarna maakte ze deel uit van de Swinging Nightingales en deed ze een seizoen mee met de revue van Snip en Snap. Ze was bescheiden en vond het minstens zo belangrijk dat ze de vrouw was achter schilder en tekenaar Cees Bantzinger.