Joodse vrouwen in March on Washington
Eén van de Joodse groepen die meededen aan de Women’s March on Washington afgelopen zaterdag, zag zijn online donaties verdubbelen sinds Donald Trump tot president werd gekozen. Een andere kreeg twee keer zo veel bezoekers op zijn jaarlijkse conferentie. En weer een andere zag een explosieve groei van zijn contacten via de sociale media.
Een groot aantal progressieve Joodse organisaties nam deel aan de Women’s March, die meer dan drie miljoen mensen op de been bracht in het gehele land om te protesteren tegen de beleidsvoornemen van Trump en om op te komen voor burger- en vrouwenrechten. De vraag die velen zich stellen, is ‘hoe nu verder? Hoe zorgen we ervoor dat dit niet blijft bij een keer stoom afblazen, maar dat het ‘t begin wordt van politiek activisme met een lange adem.
“Er is zo veel om voor te vechten en op dit moment ook zo veel om tegen te vechten,” citeert JTA Lori Weinstein, directeur van Jewish Women’s International dat deel uitmaakt van een coalitie van Joodse groepen die samen optrokken in de demonstratie.
Dergelijke groepen komen al decennia lang op voor doelen als gezondheidszorg en de rechten van immigranten. Voor hen is de mars geen beginpunt maar een bevestiging van hun strijd. Zij vragen zich niet af hoe het nu verder moet, maar hoe zij mensen kunnen blijven betrekken bij hun activisme.
“Dit is niet nieuw,” zegt Rabbijn Jonah Pesner, directeur van het Religious Action Center, de organisatie van de Reform-beweging die zich bezighoudt met sociale rechtvaardigheid. “Wat wij willen, is dat deze beweging doorgaat na zo’n topmoment.”
Een risico is dat de grote variatie aan doelen van de progressieve activisten ervoor kan zorgen dat de beweging versnipperd raakt. Joodse organisaties hebben het al over het bestrijden van de intrekking van Obamacare, het beschermen van de rechten van stemgerechtigden, opkomen voor immigranten, actievoeren tegen vuurwapengeweld en strijden voor betaald ouderschapsverlof.
Rabbijn Jill Jacobs, directeur van T’ruah, een mensenrechtengroep van rabbijnen, denkt echter dat het geen probleem zal zijn om zich met zo veel verschillende onderwerpen bezig te houden: “Al die mensen die in beweging kwamen voor de Women’s March gaan zich niet alleen maar met één onderwerp bezighouden. Zij gaan zich niet allemaal inzetten voor gezondheidszorg of allemaal voor immigranten. Maar als er grote groepen mensen zijn die elk voor één van deze doelen gaan werken, dan is dat al iets enorms.”
Nancy Kaufman, directeur van de National Council of Jewish Women (een organisatie die al actief was in de strijd voor Kiesrecht in het begin van de twintigste eeuw en in de burgerrechtenbeweging van de jaren zestig van de vorige eeuw) benadrukt dat demonstraties geen veranderingen teweeg brengen, hoe groot ze ook zijn: “Het belangrijkste is dat we begrijpen dat wanhoop geen strategie is, dat we niet kunnen opgeven. We moeten gecoördineerd optreden en samenwerken, niet hier en daar kleine succesjes proberen te behalen, want het wordt een lange, moeilijke weg.”
