Magere jaren – column Harry Polak

Harry Polak is nieuws als columnist bij Jonet.nl. In zijn allereerste column staat hij stil bij zijn beleving van leven in Israël sinds 7 oktober vorig jaar. In 2016 verhuisde hij naar Israël, waar hij zeven goede jaren meemaakte. Nu heeft het het idee in zeven magere jaren te zijn aanbeland.

Na onze verhuizing van Amsterdam naar Israël begin 2016 hebben we zeven vette jaren gekend. Daar kwam een abrupt einde aan op zeven oktober vorig jaar. Steeds meer krijg ik het onbehaaglijke gevoel dat we vanaf die datum aan de magere jaren zijn begonnen. De Bijbelse droom van de farao over zeven vette en zeven magere koeien heeft wel wat weg van het scenario waarin Israël is beland.

Niet dat het voor ons persoonlijk altijd meezat in de afgelopen jaren. De euro daalde van 4,20 naar ongeveer 3,20 sjekel. Dus kregen we voor onze pensioeneuro’s zowat een kwart minder aan sjekels binnen. Verder gingen we door een moeilijke periode toen we een ander huis zochten. Het lukte alsmaar niet om iets beters te vinden. We leken tot ons huis in Herzliya veroordeeld. Het kwam toch goed. We wonen nu in een vrij geriefelijk huis in Ra’anana, met onze eigen beveiligde kamer. Die kwam in 2021 goed van pas omdat de raketten van Hamas ook onze woonplaats bereikten. Sinds 7 oktober hebben we daar heel wat keren het luchtalarm uitgezeten.

Triest

Komt het nog goed met Israël na de ongekende aanval van Hamas op het gebied rond de Gazastrook? De lange oorlog met die terreurorganisatie nadert zijn afronding. Militair gezien is het aantal gesneuvelde Israëlische soldaten laag te noemen. Iedere omgekomen militair is er echter één te veel en betekent onpeilbaar verdriet voor de achterblijvers. Het aantal (zwaar)gewonden is een veelvoud en ook dat betekent ellende.

Het aantal doden aan Gazaanse kant is onduidelijk, maar wel vele, vele malen hoger. En dat is triest, zeker als het burgers betreft. Of het werkelijk zo hoog is als Hamas ons wil doen geloven, daar plaatst zelfs de VN inmiddels kanttekeningen bij. En dat terwijl de wereldgemeenschap het Joodse land niet goed gezind is.

Het imago van de Joodse staat is naar een nog verder dieptepunt gedaald. Het gaat niet meer alleen om ‘kolonialistisch’ of ‘apartheid’, het is nu ‘genocide’ wat de klok slaat. Er valt van alles tegenin te brengen, doch alle argumenten om Israël enigszins, laat staan grotendeels vrij te pleiten van zulke bizarre beschuldigingen komen niet meer aan. Barbertje moet hangen!

In Israël zelf gaat al lang niet meer louter om Gaza. Na de oorlog met Hamas staat de volgende, veel ergere voor de deur. Hezbollah schiet steeds meer drones en raketten af op het noorden, en Israël slaat hard terug. Hun dreigementen richting Israël en andersom worden steeds serieuzer. Het lijkt wel of de kans op díe oorlog minder losmaakt in de wereld dan de huidige in Gaza. Libanezen of preciezer de sjiitische Hezbollah, dat zijn geen Palestijnen. Is dat de reden voor minder protesten? Of komt dat nog?

Don’t!

Na zeven oktober gaf president Joe Biden opdracht aan een Amerikaanse oorlogsvloot om op te stomen richting Haifa. Hij bezwoer andere partijen in het Midden-Oosten om zich buiten de strijd tussen Hamas en Israël te houden. “Don’t!” zei hij. Hezbollah trok zich daar weinig van aan. En ook Iran schoot – vooralsnog eenmalig – honderden projectielen op Israël af.

Er vindt momenteel diplomatiek overleg plaats om een grootschalige oorlog tussen Israël en Libanon te voorkomen. Want wie is er gebaat bij een regionale vuurzee? Of erger, want Hezbollah heeft onlangs Cyprus bedreigd. NAVO-lid Griekenland was daar niet blij mee.

Is de afschrikkende werking van de veronderstelde duizenden raketten van Hezbollah gericht op heel Israël voldoende om de Israëlische regering tegen te houden? De oorlogsplannen liggen echter al klaar. Beseffen de terroristen op hun beurt niet dat het antwoord van Israël minstens zo desastreus zal zijn ze hun volledige rakettenarsenaal afvuren in het geval van een Israëlische invasie?   

Wat kan Israël doen tegen al die raketten, drones en antitankgranaten, die momenteel het leven in het noorden van Israël nagenoeg onmogelijk maken? Stopt Hezbollah daarmee na het einde van de oorlog in Gaza? Of pas na een verwoestende grondoorlog?  Ondertussen maken wij ons als gewone stervelingen op voor de complete hel waarin we binnenkort misschien terechtkomen.