‘Ode aan de christenen voor Israel en het Joodse volk!’
‘De gemiddelde houding van veel Joden ten aanzien van christenen die Israël of Joden steunen, is mij altijd erg ambivalent gebleken. “Ze willen ons (uiteindelijk) allemaal bekeren”, heb ik regelmatig vooral jonge Joden horen uitspreken. Voor deze christenen met een hart voor Israël en het Joodse volk breek ik hier graag een lans.
Als vervolgde en gedecimeerde gemeenschap zijn wij collectief bang voor en sceptisch over onze omgeving. Dit is een instinctieve respons op onze geschiedenis die wij niet moeten willen onderdrukken. Het is een natuurlijk beschermingsmechanisme dat wij een plaats dienen te geven. Enerzijds houdt dit ons alert, anderzijds zou het ons niet nóg geslotener moeten maken.
Er wordt weleens gegrapt dat je als Jood meer hebt aan een antisemiet dan aan een filosemiet: Van een antisemiet weet je tenminste wat hij van je moet. Deze moraal staat ver af van de mijne, omdat deze volkswijsheid uitgaat van slechte of zelfzuchtige intenties van de jodenlover. Een rare en onware stellingname. In mijn ideale wereld hebben we meer onvoorwaardelijke liefde en minder haat nodig.
Het paradoxale in onze gemeenschap is dat er een kloof is tussen de bestuurders en de achterban. In deze kwestie schaar ik mij bij wijze van uitzondering aan de zijde van de bestuurders. Joodse organisaties en bestuurders trekken met enige regelmaat samen op met hun christelijke bondgenoten: Bij solidariteits- of herdenkingsbijeenkomsten voor Israël, bij het opkomen tegen antisemitisme, het opknappen van Joodse begraafplaatsen of bij het oplichten van de grootste menora in de wereld door de stichting Christenen voor Israel. Israëlische ambassadeurs trekken altijd van oudsher veel op met christenen die ons volk goedgezind zijn en veel Kamervragen over Joodse belangen zijn door christelijke partijen gesteld mede door toedoen van het CIDI.
Anderzijds als je kijkt naar de Joodse en christelijke achterbannen, is de interactie daartussen minimaal, zelfs wanneer ze een avond bijeen zijn om hun steun aan Israël te betuigen. Wanneer er door niet-Joden een pro-Israël manifestatie op de Dam wordt georganiseerd, blijven de Joden in grote getale thuis, terwijl ze enkele maanden ervoor nog massaal op diezelfde locatie eenzelfde steunbetuiging uitten. Zij zijn de kamervullers op menig groot Israël-event, maar het is altijd eenrichtingsverkeer en wij zitten aan de ontvangende zijde.
Mijn grootvader en zijn broers dankten hun leven aan een altruïstisch gereformeerd boerengezin. Bij de lewaja (begrafenis) van mijn oma jaren geleden sprak ik een van de kinderen van die onderduikfamilie, een zestiger, en besefte mij juist daar als nooit tevoren dat mij slechts het leven geschonken was door toedoen van hun dappere ouders. Yad Vashem heeft hen net als zo veel anderen geëerd.
Vorig jaar was ik samen met Jechiël Evers, zoon van rabbijn Raphael Evers, gevraagd mee te doen aan een persoonlijk vraaggesprek met een christelijke leeftijdgenoot op een OJEC weekend. Jechiël’s grootmoeder Bloeme Evers-Emden is één van de grondleggers en dragers van deze stichting. Weinigen kennen dit nobele Overlegorgaan van Joden en Christenen en dat is (een) zonde! Toegegeven, het was voor een Jiddische jongen af en toe een aparte gewaarwording om christenen hun geloof te zien en horen belijden, maar daar moet je doorheen kunnen kijken. De sfeer was oprecht, bijzonder en ik keek werkelijk mijn ogen uit toen tientallen christelijke deelnemers uit verschillende denominaties na de sjabbatmaaltijd het Birkat Hamazon (dankzegging na de maaltijd) meezongen met de handvol aanwezige Joden. Veel participanten gaan al vele jaren achtereen naar dit coöperatieve weekend.
Eens werd mij in het Israël Centrum in Nijkerk verteld dat ze maar liefst vijftig vrijwilligers per dag ontvangen die zich op enigerlei inzetten voor Israël. Israëlische producten verkopen, samenwerking tussen Israëlische en christelijke ondernemers uit Nederland bevorderen en de Aliyah financieren van de Joden uit Oekraïne zijn slechts een paar voorbeelden. Het gratis huisblad van Christenen voor Israël, Israël Aktueel, lees ik al jaren. Een absolute aanrader als aanvulling op je Israël informatievoorziening. Die paar christelijk-theologische artikelen sla ik meestal over. Het is inspirerend te zien hoe zij zich inzetten. Sinds mijn studententijd doneer ik jaarlijks minstens achttien euro aan CvI als symbolische waardering. Achttien is de letterwaarde van het Hebreeuwse Chai en betekent leven.
Vele verschillende ontmoetingen met betrokken christenen hebben mij gesterkt in het geloof dat wij hun liefde beter moeten leren begrijpen en beantwoorden. Toon je christelijke medemens daarom eens wat Jiddisjkeit bij een volgende ontmoeting en laat zien dat je de oogappel van God bent. Doe dit ook voor jezelf; it feels good to be loved sometimes.’
