Sanne Wallis de Show, ehem – column Brigitte Wielheesen

Foto van Brigitte Wielheesen.

Ik ben geen fan van cabaretiers. Ik kan er zelden om lachen en vind het vaak tenenkrommend omdat ze vaak grappen maken ten koste van anderen. Natuurlijk zijn er uitzonderingen, maar Sanne Wallis de Vries valt daar niet onder. Sanne Wallis de Vries heeft nog nooit een van mijn mondhoeken omhoog getoverd, alleen al door het feit dat haar mondhoeken altijd naar beneden staan. Ik had dan ook totaal geen behoefte om afgelopen zaterdagavond haar programma Sanne Wallis de show te bekijken. Zondagochtend las ik op mijn twitter tijdlijn verontrustende berichten over haar programma de avond ervoor.

‘Zie toevallig bij het zappen een nogal ongepaste en onsmakelijke persiflage langskomen op het winnende lied van Israël bij het #esf bij #SanneWallisdeShow. Bah. Wmb niets grappigs of leuks aan. @SanneWallis @BNNVARA’, twitterde Jonet-columnist Bart Vink.

Jan-Willem Borsboom schreef: ‘Het zal wel grappig bedoeld zijn maar dat (anti) Israël lied op NPO1 is werkelijk stuitend. Om het nog erger te maken nog even wat referenties naar geldlust en het beeld is weer compleet. Walgelijk. Ben niet pro-Israël, ook niet pro-Palestina, maar inmiddels wel anti-VARA’.

En Matt Steinglass vulde aan: ‘Kennelijk was er gisteren iets controversieels gezegd over Israël tijdens De Show met Sanne Wallis de Vries, maar het programma was zo saai dat niemand het heeft gezien’.

Nieuwsgierig als ik ben, wilde ik natuurlijk weten wat Sanne Wallis de Vries voor iets walgelijks had gedaan. Ik keek het programma terug… Saai, saaier, saaist. Ik begreep dus de bovengenoemde laatste tweetcitaat. Niemand moet hebben gekeken of mensen moeten al heel snel zijn overgeschakeld naar een andere zender. Het was een tenenkrommende show, veertig minuten lang.

Aan het einde van haar programma kondigde Sanne Israël aan. “Israël, terug van nooit weggeweest. Midden-Oosten, Gazastrook. Maandag was het in Israël de bloedigste dag sinds 2014 met meer dan zestig Palestijnse doden. En daar gaat dus volgend jaar het songfestival plaats vinden, dankzij Netta.”

Vervolgens trad de veel besproken persiflage van de Israëlische Netta op. Het winnende songfestival lied met totaal andere tekst wordt gezongen:

“We geven een feest, ga je mee naar de Al-Aqsa moskee? Die staat al gauw leeg, anyway… Wordt je land door stenengooiers omzoomd? Bouw dan muren waar Trump zelfs nat van droomt. Gooi een buk-a-raket. Kijk is hoe mooi ik bommen gooi. Opnieuw wint Israël. Al zeventig jaar is dit feestje aan de gang. Nope, ik dacht het niet. Geen enkele Palestijn komt erin. Niet op mijn gebied, ik ben een strenge doorbitch. Ik jaag Palestijnen in de gordijnen. Het is mijn fissa, ik hoor hier te schinen. Wordt je feest door radicalen gecrasht? Open ambassades, zorg dat je casht…. Van je dollars en cents…. Ik ben een allerliefst landje. Heel de wereld eet nog braaf uit mijn handje.”

Ik denk aan de Franse ‘komiek’ Dieudonné M’bala M’bala. Die noemt Joden graag honden en heeft antisemitische shows. De rechtbank in Luik veroordeelde hem eind 2015 tot een celstraf van twee maanden en een boete van negenduizend euro. Volgens de Belgische rechter uitte hij zich bij een optreden in de provincie Luik discriminerend en antisemitisch. Hij zette daarbij mensen aan tot haat, oordeelde de rechter. Ook werd Dieudonné M’bala M’bala veroordeeld door de Franse rechtbank.

Blijkbaar kwam het anti-Israëlische lied in de uitzending van Sanne Wallis de Vries bij mij net zo hard aan als de zogenaamde grappen en grollen van haar Franse collega. Het is de vraag of het lied antisemitisch is en aanzet tot haat. Dat is eventueel aan de rechter. Maar walgelijk, stuitend, kwetsen en onsmakelijk is het zeker. Ik begrijp niet dat de VARA een dergelijke ‘salonfähige’ show uitzendt, die bovendien ook nog eens erg saai en niet grappig was.

Categorie:

Home » Columns en opinie » Sanne Wallis de Show, ehem – column Brigitte Wielheesen