‘Slechte winnaars breken af’

Beeld: Dagblad de Limburger / Limburgs Dagblad
Beeld: Dagblad de Limburger / Limburgs Dagblad

‘Een slechte winnaar is veel erger dan een goede verliezer. Wie zijn nederlaag erkent en de tegenstander sportief de hand geeft, kan op meer sympathie rekenen dan iemand die na een gewonnen wedstrijd, een potje ‘mensch erger je niet’ of als kegelkampioen triomfantelijk de vuist omhoog steekt onder het brallen van obsceniteiten. Winnen is een kunst en vreugde een gave. Ik zag dat weer tijdens de wedstrijd MVV –Roda JC. Als er één terrein te noemen valt waar het menselijk tekort overmatig aanwezig is dan is dat op en rond het voetbalveld. Dat domheid zich graag manifesteert met veel volume kan men in de Geusselt of in elk ander stadion aan den lijve ervaren.

Nu heb ik niets tegen blijdschap of zelfs euforie en ook een gezonde portie chauvinisme smaakt me wel. Maar er zijn grenzen. En daar gaat het mis. In een groep zijn sommige mensen grenzeloos irritant. Kijk maar naar een deel (voor de goede orde: veruit de meeste voetbalfans deugen) van de voetbalaanhang dat in het stadion als beesten tekeer gaat. Smakeloze koren schallend en vaak ook nog met even smakeloze attributen bij zich. Zo was er tijdens de derby MVV- Roda JC een pop te zien van een aan een galg opgehangen speler. De beveiliging had dit toch moeten zien! De wedstrijd tegen Twente werd, zo MVV, bezocht door 3.385 mensen. In werkelijkheid waren er nog geen 1.500 in het stadion. ‘Bijziend’ noemt de opticien dat. Dubbeltellen kan je in de voetballerij even duur komen te staan als in de politiek. Een slordigheid valt, zo te zien, altijd uit in het voordeel van degene die de slordigheid begaat. Ook al ben je politicus en geen heilige of voetbaldirectie en geen wetenschapper, je moet op je tellen passen en anderen niet laten opdraaien voor jouw fouten. Je kunt je niet achter een systeem verschuilen als het gaat om een overduidelijke menselijke tekortkoming. Daar komt Mark Verheijen evenmin mee weg als een voetbalclub.

Het is toch van de zotte dat er tijdens het voetballen een volledig leger aan bewapende politiemensen op de been is. Ook de niet voetballiefhebber betaalt mee aan de noodzakelijke politie inzet. Het is toch raar dat we dit zonder slag of stoot accepteren uit naam van de nationale volkssport. Een volkssport zou een uithangbord moeten zijn van ’s lands cultuur en geen brulboei voor barbarij. Wat barbarij betreft heeft Feyenoord een mooi visitekaartje afgegeven in de Eeuwige Stad, Rome. De Rotterdamse voetbalhooligans hebben zich onsterfelijk belachelijk gemaakt. Rome is zeker niet in één dag gebouwd, maar door de supporters wel bijna in één bezopen dag gesloopt.
Ik ben een voetballiefhebber en een echte fan van MVV-laat daar geen misverstand over bestaan- maar ik word onpasselijk van slechte winnaars die niet op het veld scoren, maar hun opgekropte agressie daarbuiten botvieren -en ons, gewone burgers, ervoor laten opdraaien. MVV verdient beter, Maastricht verdient beter. En ook de wereld heeft dat niet verdiend.’

Benoit Wesly is zakenman, Limburger en voorzitter van de Joodse gemeente in Limburg. Maandelijks schrijft hij voor Dagblad de Limburger een column, waarin hij zijn mening uit over de situatie in zijn streek.
 

Categorie:

Home » Columns en opinie » Archief Oud-columnisten » ‘Slechte winnaars breken af’