Dagboekje van een Chanoekaweek in Amsterdam – column David Serphos

Ter gelegenheid van Chanoeka ging ik voor tien dagen naar Amsterdam. Het hoogtepunt was de laatste jomtovavond, zondag 5 december, waar ik voor het eerst in lange tijd weer met de hele familie – althans het deel dat aan die kant van de oceaan woont – kadootjes kon uitpakken en chanoekaspelletjes spelen. Een echt feest. Verder heb ik de familie helaas te weinig gezien, want zoals dat met mij gaat, had ik een te volle agenda.

Bij aankomst op woensdag 24 november was het lot van het B’nai B’rith Chanukah Concert in het Concertgebouw onzeker. Samen met mijn collegabestuurders David Simon en Coen Abram van de organiserende Stichting Chanukah Concert waren we klaar voor een live-concert op zondagavond 28 november, de eerste avond van Chanoeka. Maar twee dagen later gooide het kabinet roet in het eten. Liveconcerten mochten niet meer met publiek plaatsvinden. En daar sta je dan met een uitverkochte zaal, soefganiot, stukjes banket, bloemen, maar vooral 450 gasten die je niet wilt teleurstellen. En last but not least een cantor die uit Israël is overgekomen.

In de weinige tijd die er restte is een waar Chanoekawondertje verricht: alles is op alles gezet om het logistiek en financieel mogelijk te maken om het concert toch door te laten gaan op de geplande 28 november en dit professioneel op te nemen. Dat kostte nog wat centen, maar gelukkig dienden royale sponsors zich aan. Het resultaat mocht er zijn en zodoende kon een wereldpubliek meegenieten op YouTube waar inmiddels meer dan negenduizend huishoudens al inlogden om het concert mee te maken. U kunt dit ook nog steeds doen.

Maar eerst stond op dinsdag 30 november een vergadering gepland van Stichting Zikna, een organisatie die pastoraal werk verzorgt voor mensen die worstelen met levensvragen of gewoon behoefte hebben aan een goed gesprek. Rabbijn Shmuel Katz is de centrale man van deze organisatie. Vijf bestuursleden van de Stichting zorgen ervoor dat het werk kan worden gedaan. Als voorzitter van Zikna mocht ik een nieuw bestuurslid verwelkomen: Henri Vogel. Henri is nauw betrokken bij de Mussarbeweging in Nederland. Mussar is een Joodse leer die zich concentreert op de zielseigenschappen van elk mens en ‘het heilige in het alledaagse’ behandelt.

Op vrijdag 3 december maakten mijn nichtje Jasmin (elf) en ik nieuwe opnamen voor onze vlog Sweetiez, een bijna wekelijks programma waarin wij de nieuwste lekkernijen uitproberen en daar ons onverbiddelijke oordeel over vellen. De eerste nieuwe aflevering stond – hoe kan het ook anders – in het teken van Chanoeka (en Sinterklaas). Op het menu stonden Oreo Cookies met stukjes marshmallow en een andere met worteltjestaart op het menu. U kunt zich nu vast niet meer bedwingen.

Op sjabbat 4 december begon ik aan twee nieuwe boeken. Eentje kreeg ik cadeau, de andere kocht ik in één van de weinige ouderwetse boekwinkels: Blankevoort in Amstelveen (de Amsterdamse Boekhandel in Buitenveldert is trouwens ook heel goed). Het eerste is ‘Sam en Henny; een eeuw orthodox-joodse familiegeschiedenis’ van Bart Wallet. Het vertelt het verhaal van Sam en Henny Eisenmann, de grootouders van mijn goede vriend Ronnie, en plaatst hun levensverhaal in de context van vooroorlogs en vooral naoorlogs Amsterdam. Een werkelijk fascinerend boek.

Het andere boek is ‘De Beethovenstraat; verborgen geschiedenissen’ van Frank van Kolfschooten. Daar ben ik nog niet aan begonnen. Maar voor iemand die meer dan veertig jaar die mooie straat heeft platgelopen, kan ik deze verhalen natuurlijk niet aan mij voorbij laten gaan.

Zoals gezegd, de mooiste avond was zondag 5 december. Van Sinterklaas heb ik weinig gezien, maar wat was het heerlijk om aan een lange tafel te zitten bij mijn zus en zwager thuis en ouderwets plezier te hebben met alle gasten. Van uitslapen kwam weinig de volgende dag, want maandag 6 december vloog ik weer terug naar Curaçao, van waaruit ik deze bladzijden uit mijn dagboekje met u deel.

Een leuk feitje om mee af te sluiten: op dit moment zijn er diverse Joodse jongeren op vakantie in Curaçao. Ik ken er vijf en die ga ik later deze week ontmoeten. Ik ben van plan een kleine sjabbat voor hen te organiseren. Als dat lukt, dan vertel ik u daar een volgende keer over.

Blijf gezond!

Lees ook:
Am Yisrael Chai – column David Serphos
Met enige trots keek ik vorige week naar de uitzending ‘Beth Amstelveen, Jeruzalem aan de Amstel‘ op NPO2, gemaakt door Özgür Canel en de Joodse afdeling van de EO. Bij de opening credits van het programma werd ik verrast om als inspirator te worden genoemd, een heel sympathieke geste van Özgür en de EO. Want het idee voor deze documentaire en een eerste script kwam anderhalf jaar geleden inderdaad van mij, maar door mijn vertrek naar Curaçao is mijn bijdrage beperkt gebleven.

Deze column is mede mogelijk gemaakt door Stichting Maror.