De Premier en de psycholoog – column Ya’akov Almor
Iedere vrijdagochtend slingert de bezorger rond zeven uur de Hebreeuwse weekendeditie van Ha’aretz en de International New York Times over de manshoge muur van mijn terras. Hij is er zeer bedreven in geworden. Wanneer ik thuis ben – meestal ben ik dan nog bezig aan mijn 1.500 meter in Mitzpe Ramon’s gemeentebad – hoor ik de twee opgerolde kranten tegen mijn voordeur aan knallen.
Er is geen groter genoegen dan op mijn terras op de vroege vrijdagmorgen met een kop koffie mijn favoriete columnisten in de weekendbijlage van Ha’aretz te lezen. Een paar vrijdagen terug, aan de vooravond van de Sederavond en de sjabbat, trok de voorpagina van de bijlage mijn aandacht: ‘51 gekke ideeën voor een beter leven’. De stukjes vormden het leeuwendeel van de bijlage. Gemiddeld 250 woorden lang waren ze door een keur van bekende en minder bekende burgers opgeschreven. Drie koppen koffie later had ik het merendeel doorgenomen. Ik vat hieronder graag enkele van de pareltjes samen.
Inspirerende ideeën
De kunstenares Sigalit Landau stelde dat de meeste vrouwen hun achternaam onder de choepa kwijtraken. Hun kinderen dragen de achternaam van de vader. Ouders die kinderen met beide achternamen aangeven, zadelen hen met onnodige sociale problemen op. Landau’s voorstel: geef jongens de achternaam van de vader en dochters die van de moeder. [Ik vroeg me af: waarom niet andersom?]
Journaliste Neta Achitov ergert zich rot aan de gemiddelde Israëlische automobilist die dag en nacht voor het geringste claxoneert. Kunnen de technologen er niet voor zorgen dat de claxon binnenin de auto even oorverdovend klinkt als erbuiten? Dat de chauffeurs vervolgens hard gaan schelden en onkuise gebaren zullen maken, is dan een tweede.
De juriste Sigal Shahav pleit om in Israel, net als in the VS, in het ministerie van Justiie een afdeling op te richten om onschuldig veroordeelden recht te doen. Deze lichamen – er zijn er al bijna honderd van in the VS – heten Conviction Integrity Units. In 2021 hebben deze afdelingen in de VS direct of indirect 129 onschuldig veroordeelden vrij gekregen. Schandelijk genoeg bestaat dit fenomeen In Israël niet.
Ravit Hecht, journaliste, zou graag een app op haar telefoon kunnen installeren die haar en haar dierbaren waarschuwen wanneer gesprekken op WhatsApp en soortgelijke kanalen de verkeerde kant uitgaan. Ze beschrijft een gesprek tussen echtgenoten: “Ik wist wel dat je zo zou reageren! Ik begrijp niet waarom ik nog enige moeite doe. Het zij zo, ’t is okay.” Al bij de eerste woorden zou er dan een digitaal alarm afgaan. Datzelfde alarm zou je waarschuwen wanneer je te veel spellingfouten maakt, te veel ‘agressieve’ leestekens gebruikt of te veel digitaal schreeuwt. Een ‘Zint eer Ge begint’ app.
Premier op de sofa?
Psychloog Yaov Grovais benijdt regeringsleiders niet. De premier staat onder hoge druk en wie weet wat er allemaal in hem of haar omgaat. Een premier wordt omringt door adviseurs die hem in de jungle van de politiek, de rechterlijke macht en de media terzijde staan. Maar waarom heeft de premier ook niet een psycholoog in vaste dienst, vraagt Govais? Met een psycholoog zou de premier zijn motieven, cruciale beslissingen, twijfels, emotionele obstakels en angsten tegen het licht kunnen houden. Het zou het verschil kunnen betekenen tussen een geslaagde en een briljante premier.
Een vriend van me had die Ha’aretz-bijlage ook met plezier gelezen en zei: “Stel je voor dat 22 jaar geleden Ehud Barak een psycholoog bij zich gehad tijdens de onderhandelingen in Camp David met Yasser Arafat? Dan hadden we misschien de twee-staten oplossing al werkelijkheid zien worden, alhoewel de psycholoog waarschijnlijk beter bij Arafat had gepast!” En zou een huispsycholoog er in geslaagd zijn om Bibi Netanyahu van zijn grootheidswaanzin –en die van zijn echtgenote Sara Netanyahu – te behoeden en hem kunnen laten inzien dat niet zijn eigen maar de belangen van de staat Israël voorrang hadden moeten krijgen?
Voor de huidige premier, Naftali Bennett, zou een huispsycholoog hem, zijn echtgenote en jonge kinderen goed van dienst kunnen zijn. In de afgelopen week onvingen de Bennetts via de post twee brieven met kogels en doodsbedreigingen. Er komen nu in en rond huize Bennett in Ra’anana (nog) meer veiligheidsmensen. De psychloog moet dus nog maar even wachten.
Lees ook:
Coronareizen Ltd. – column Ya’akov Almor
‘Ik reis nogal eens. Zo vaak dat mijn kinderen vaak op WhatsApp vragen waar ik ben. “Ben je in Israël?” vragen ze dan. Vaak ben ik, ook in coronatijd, op stap voor mijn werk en regelmatig ben ik ook weg om persoonlijke redenen. Tot begin 2021 vloog ik jaarlijks minstens zes tot acht keer naar Nederland om mijn vader toe bezoeken, om een dag of twee daarna door te reizen naar Madrid waar mijn lief woont. Vervolgens nam ik op de terugreis de omgekeerde route…’
Deze column is mede mogelijk gemaakt door Stichting Maror.
