Een blindengeleidehond in Nazareth
Honden zie je niet veel in Arabische steden en dorpen in Israël omdat honden traditioneel in de islam als onrein worden beschouwd. Salim en zijn labrador Winston vechten tegen stereotypen… over hen beiden.
Salim Sharif is blind en één van de weinige Arabische Israëliërs met een blindengeleidehond – in zijn woonplaats Nazareth is hij zelfs de enige. Winston is een enorme hulp voor Sharif: hij is zowel zijn beste vriend als een paar ogen voor de twintigjarige die acht jaar geleden blind werd. Sharif is kalm, geestig, sarcastisch en perfect drietalig. Arabisch leerde hij thuis, Hebreeuws van alle ziekenhuisbezoeken als kind en Engels van de vele uren die hij samen met Winston naar YouTube ‘kijkt’.
En toch heeft de hond hem ook veel leed bezorgd. “Er is een verschil tussen de Joodse en Arabische gemeenschappen in Israël in de manier waarop zij naar blinden kijken. Dat merk je als je rondloopt met iets dat men hier niet gewend is: een blindengeleidehond. Ik voel het en ik lijd eronder,” zegt Sharif.
Je ziet toch weinig honden in Arabische plaatsen. Ze worden beschouwd als onrein en contact ermee is in het algemeen verboden, al zijn er wel mensen die toch een hond hebben.
Sharif heeft een hele lijst van vreselijke en komische verhalen over zijn beproevingen als eigenaar van een geleidehond. Hij werkt als vrijwilliger in een gezondheidscentrum en sommige moeders schreeuwen tegen hem omdat hij zijn hond meeneemt naar zijn werk; kinderen pesten de hond, omdat ze niet weten dat het dier Sharif helpt om buiten de deur actief te kunnen zijn; grote mannen weigeren om in de lift te gaan met de zachtaardige labrador.
Hij zit buiten bij zijn favoriete restaurant in zijn woonplaats. Hij is bevriend met de eigenaar, maar mag Winston toch niet mee naar binnen nemen. Dat zou de klanten wegjagen. Maar ook buiten moet hij om de paar minuten aan voorbijgangers uitleggen dat het veilig is om langs de hond te lopen. “Mensen denken dat je, als je in de buurt komt van een hond, gebeten wordt. Soms moet ik er om lachen. Soms word ik boos, maar dat wil ik niet laten merken,” zegt Sharif.
Afgelopen mei verbood Hamas, de islamistische organisatie in de Gazastrook aan de macht is, om honden uit te laten op de openbare weg. Hamas beweert dat dat is om de inwoners te beschermen. “De laatste tijd zien we steeds meer jonge mannen met honden op straat lopen. Dat is niet iets van onze cultuur of onze traditie. Kinderen en vrouwen worden bang als zij honden zien. Het is onze plicht de veiligheid van burgers te handhaven,” zei een woordvoerder van Hamas toen.
Sharif, die naar eigen zeggen wel leeft volgens zijn religie maar niet bidt, zegt dat hij geen religieus probleem heeft met zijn geleidehond: “In ons geloof is het zo dat als je een hond nodig hebt voor een specifieke reden, hij niet langer onrein is. Je kunt een hond hebben, op voorwaarde dat die een speciaal doel heeft. Die van mij heeft dat en is dus niet onrein.”
Hij heeft het initiatief genomen om zijn gemeenschap – in het bijzonder kinderen – voor te lichten over geleidehonden. Toen hij Winston net had, mocht hij in geen enkel restaurant binnenkomen. Nu, zo zegt hij, mag dat wel in veel zaken. Hij bezoekt scholen in de omgeving en geeft les aan leerlingen van alle leeftijden. “Ik leer hun dat ze geen contact mogen zoeken met de hond terwijl hij aan het werk is,” zegt hij. “Er is al een merkbaar verschil, maar we moeten nog veel doen. Ik probeer deuren te openen die nu nog dicht zijn.”
Abbass, de oprichter van Almanarah, een belangengroep voor gehandicapte Arabische Israëliërs, zegt dat van de ongeveer 250 eigenaren van geleidehonden – op een populatie van 27.000 blinden – er maar drie Arabisch zijn. Abbass is zelf ook visueel gehandicapt en boos over wat hij ‘dubbele discriminatie’ noemt: het gebrek aan overheidsdiensten in Arabische gemeenten en de cultureel bepaalde houding die obstakels schept voor gehandicapten. Sharif zegt daarentegen dat hij niet het idee heeft dat het schort aan overheidsdiensten.
“Arabieren met een handicap worden binnen hun eigen gemeenschap gediscrimineerd,” zegt Abbass. “Wij lijden onder een gebrek aan bewustzijn, allerlei stigma’s, stereotypen en een negatieve houding.” Hij heeft trainingen gegeven aan leerlingen en leraren, imams en buschauffeurs om uit te leggen dat een blindengeleidehond een middel is dat blinden toegang geeft en toegang makkelijker maakt.
Sharif zegt dat hij niet bang voor honden was voor hij Winston kreeg. Maar in het begin vond hij het wel raar om ‘s ochtends wakker te worden met een hond in de kamer. Zijn moeder was eerst bang voor de hond. Maar nu zijn de zaken omgekeerd: “Nu lijkt het wel of zij meer van hem houdt dan van mij. Ze zijn bereid om mij het huis uit te schoppen en hem te houden.”
Bron: Times of Israel