Evi en de lamskoteletten

‘Toen ik vijftien was had ik een doel: Een vijfsterren hotel midden in Londen en een vriendin. Ik zag het helemaal voor me. Een groot pand, werknemers, fitnessruimte, een eigen kantoor, mooie vrouw, etc. Samen met mijn moeder ben ik naar alle hotelscholen in Nederland gaan kijken. Den Haag leek de beste optie toentertijd.

Ik was echter nog vijftien en wist niet hoeveel er nog kon veranderen in mijn prille leven. Die zomer ben ik gaan werken in de McDonalds voor de echte horeca-ervaring. En wat zal ik zeggen. Het is nu veertien jaar later en ik heb geen hotel of vriendin.

Ik sta alleen in een Turks eethuis om half twee in de nacht en bestel lamskoteletten.

In de loop der tijd heb ik een vriendschap ontwikkeld met een van de mannen achter het grill-fornuis. Hij is net gestopt met roken en ik moedig hem aan om door te gaan. En vanavond, die blijkbaar anders is dan alle andere avonden, wil deze voormalige roker iets van mij weten:

Wat is je doel?

Mijn leven circuleert momenteel rondom theater, een boek dat ik schrijf, Tinder en het verwijderen van Tinder. De Joodse versie van de dating-app heb ik ook geprobeerd. Zonder succes overigens. Er is te weinig keus. Weer een plek waar de Tweede Wereldoorlog zijn sporen heeft achtergelaten.

De overtuiging die ik als vijftienjarige had ben ik kwijt. Lange tijd wilde ik acteren en dat is gelukt. Nu ben ik al even doelloos lijkt het. Tenminste, zo voelt het.

Terwijl al mijn Joodse vrienden relaties opbouwen, trouwen en zelfs kinderen verwekken ben ik lamskoteletten aan het kopen in het holst van de nacht. En tijdens het wachten swipe ik op Tinder.

Ik raak in gesprek met Evi. Ze heeft nog nooit een Jood ontmoet en wil daarom dat ondergetekende zo snel mogelijk langskomt voor een privé-feestje. Met mijn net gegrilde ribben van een lam op zak race ik richting de studentencontainer waarin zij leeft.

Bij binnenkomst vielen er gelijk twee negatieve zaken op; 1. Evi leek niet op de Evi van de foto’s en 2. Evi was wat aan de zware kant. Onverwachts stond er een dik vrouwtje mij aan de deur op te wachten. Terwijl ik een supermodel hoopte aan te treffen. Toch loop ik binnen. Ik ben er nu toch, dacht ik. Daarnaast werd mijn eten koud.

Terwijl ik mijn lamskoteletten verorber vraagt Evi of ik besneden ben. Om vervolgens te klagen over het gespreksonderwerp. Zodra ik klaar ben met het vlees maak ik aanstalten om te vertrekken. Evi houdt me tegen waarop ik haar begin te zoenen.

In haar opwinding roept ze, ‘Volgens mijn vader zijn Joden niet te vertrouwen. Hij zegt dat de bankencrisis door de Joden komt. Hij zegt dat Joden gevaarlijke mensen zijn. Ben jij gevaarlijk’?

Ik probeer niet te bezwijken onder haar gewicht en poog haar van een gepaste repliek te dienen. Maar voordat mijn longen zich voldoende hebben gevuld glijdt ze van me af, kijkt me aan en zegt: nee, dit voelt niet goed.

Ik ben klaar met de idioterie, pak mijn spullen, laat de restjes van de lamskoteletten liggen en ga op huis aan. Mijn avond kan definitief de boeken in als bedroevend. Op weg naar huis verwijder ik Evi en Tinder voorgoed.

Ik ontdek eindelijk mijn nieuwe doel.

Stiekem voel ik me weer deels die jongen van vijftien.’

Categorie:

Home » Columns en opinie » Evi en de lamskoteletten