‘Hoe is het mogelijk dat Paul Witteman de Joodse slachtoffers in Parijs negeerde?’
‘Paul Witteman mocht zondag 11 januari tijdens Buitenhof als enige minister-president Mark Rutte interviewen voor deze die dag naar Parijs ging om mee te lopen in de optocht: “je suis Charlie Hebdo”. Natuurlijk ging het gedurende bijna een uur over de aanslag en moord op tien altijd kritische journalisten en cartoonisten van Charlie Hebdo. Hun dood en die van de bewakende politieagenten was verschrikkelijk en misdadig.
Maar hoe is het journalistiek te verklaren dat Witteman zelfs niet een vraag stelde aan de minister-president of één opmerking maakte over VIER totaal onschuldige burgers in een Joodse supermarkt in Parijs die zonder enig verband met Charlie Hebdo werden vermoord. Omdat zij Joden waren. Hoe is het mogelijk dat Witteman, zoon van KVP-politicus P.J. Witteman (minister in 1947-’48) geen enkel moment over dit drama sprak waarbij vier totaal onschuldige mannen van twintig tot zestig jaar ten prooi vielen aan zo’n moordpartij? Hoe is het mogelijk dat niemand van de redactie van Buitenhof dit niet noemde. Hoe groot is de betrokkenheid van Corinne Hegeman, Pieter-Jan Hagens, Marcia Luyten, Leonard Ornstein, Marit van Kooij, Bart Snels, Ewald Engelen bij Joodse slachtoffers waar ook in deze wereld, zeventig jaar na de bevrijding van Auschwitz. Ik ben van ná de oorlog maar begrijp door dergelijke keuzes van deze keurige journalisten in een democratisch en vrij land steeds beter hoe de situatie in 40-45 hier was. “Toen de gemeenteraad van Amsterdam, kort na het ontslag van de Joodse raadsleden op 30 november 1940, bijeenkwam, zei de toenmalige burgemeester De Vlugt daar geen woord over. Geen woord van dank, geen woord van spijt, laat staan een woord van protest.” Het klinkt nog onschuldig in 1940. Paul Witteman en wij weten wat er daarna is gebeurd met de Joodse raadsleden.
Witteman en de andere keurige journalisten beseffen niet dat zij bijdragen aan wat Ruben Vis de situatie in de Slotervaart-wijken noemt. Ruben Vis in zijn column op Jonet: De minister van Justitie zei destijds: “De ontkenning van de Holocaust komt op internet regelmatig voor.” Regelmatig. Dat was in 2003, meer dan tien jaar geleden. Inmiddels is het probleem veel breder. Veel meeromvattend en veel ingrijpender. Wie in de Slotervaart-wijken van dit land heeft iets met het Europa dat op de na-oorlogse waarden is opgebouwd? Terwijl onze koning Auschwitz bezoekt, lopen in de Slotervaart-wijken de Syrië-ronselaars ongehinderd rond.’
Docenten maatschappijleer en geschiedenis die anno 2015 in de klas de Sjoa met miljoenen totaal onschuldige slachtoffers, ook in Nederland niet aan de orde (durven of willen) stellen, én het wegkijken van verantwoordelijke journalisten is bepalend voor wat er in de toekomst in Nederland zal gebeuren ten koste van de Joodse gemeenschap en dus ten koste van de Nederlandse gemeenschap: zie Denemarken, waar gelukkig wél een premier zegt dat de moord op een joodse Deen een aanslag is op alle Denen.’
