Jacobs’ Chanoeka-toer, Dag 3: Urk

Beeld: Jacobs
Beeld: Jacobs

‘We waren vandaag op Urk, want zo heet dat! Met de twaalf meter hoogte de hoogst mogelijk kosjere menora ter wereld. Zo anders als in Middelburg en Maastricht. Alles is daar pro-Israël. De vergadering van de gemeenteraad was speciaal een uur verlaat opdat alle gemeenteraadsleden naar de haven konden komen om de gigantische menora te aanschouwen. Hoeveel mensen er waren? Duizend? Tweeduizend? Het was een grote, indrukwekkende pro-Israël demonstratie. Een protestactie tegen opkomend antisemitisme. De Commissaris van de Koning de heer Verbeek, de burgemeester, heel veel jeugd, Kamerleden, de honorair consul van Israël en natuurlijk de Christenen voor Israël, allen waren ze er.

Om half vijf was er een ontvangst voor genodigden door de burgemeester en zijn echtgenote. Met veel eerbied werden mijn echtgenote en ik opgewacht in de hal van het stadhuis. Een kosjere maaltijd was voor ons gearrangeerd. Na anderhalf uur netwerken gingen we met alle genodigden, zo’n vijftig, gezamenlijk op weg naar de haven. En daar stond de menora, reeds omringd door een enorme menigte en tenten met koffie, thee en soefganiot. Als bedienend vrijwillig personeel stonden er vele dames in de authentieke Urkse klederdracht. Nadat er een microfoon om mijn hoofd gebonden was, mochten we naar boven: honorair consul Benoit Wesly, die namens de ambassadeur aanwezig was,  en ikzelf. Naar boven betekende plaatsnemen in de bak van een hoogwerker van de lokale brandweer. Benoit zou de sjammasj aansteken en ik de drie lichtjes. Maar toen ging het mis, want de wind was op die hoogte zo sterk dat de sjammasj niet aan te krijgen was en daarna hetzelfde kunst en vliegwerk met de drie vlammetjes (nou, zeg maar vlammen). Ik had nog zo aangegeven dat brandweerlieden gespecialiseerd zijn in blussen maar niet in het maken van vuur!

De toespraak van de burgemeester was geweldig: Israël, G’ds volk, bestrijding van antisemitisme. Tientallen drukken me de hand met warmte en sympathie. Velen, ook kinderen, vragen om met mij op de foto te mogen. Ik besef dat de kowed die ik hier ontving niet voor mij persoonlijk was bestemd, maar voor mijn positie als opperrabbijn. Als de hele wereld of zelfs maar tien procent van de wereld, zo pro Joods zou zijn, dan……………….Maar dat is dus helaas niet zo en daarom moet ik iedere dag alert zijn om te voorkomen dat, en dat, etc.. Een van de leiders van Christenen voor Israel, de voorzitter, riep op tot solidariteit met Israël. Het Urks’ mannen koor zong……………Israelische liederen weerklonken, stil galmend over de golven van de Zuiderzee. Het aantal Joden dat naar Urk was getogen was niet zoveel. Een groep uit Almere met verlichte menorot op het dak van de auto, reed na afloop naar het stadhuis in Lelystad. De burgemeester van Lelystad stond ze al op te wachten. Ondertussen is mijn vrouw benaderd door de echtgenote van een dominee. Ze vermoed dat haar vader Joods was, maar dat hij het bewust heeft verzwegen…….en vanochtend naar aanleiding van de Menora in Middelburg een telefoontje van een vrouw die ook vermoedde dat ze uiteindelijk toch Joods is. 

Het is laat terwijl ik dit verslag schrijf en ik ben nu gevloerd. Vanochtend heb ik mijn toespraak voor zondag gemaakt voor de inwijding van de nieuwe sjoel van Haarlem! Gewoonlijk spreek ik voor de vuist weg, maar bij zo’n inwijding mag ik niet te lang spreken en niet te kort en niet over dit en niet over dat. En dus is de enige optie: de toespraak netjes op papier aanleveren!’

Rabbijn Binyomin Jacobs is opperrabbijn. Tijdens zijn Chanoeka-toer steekt hij op plaatsen in heel het land kaarsen aan. Na hetzelfde vorig jaar met succes te hebben gedaan, maakt Jacobs ook dit jaar een dagboekverslag voor Jonet van zijn belevenissen.

Categorie:

Home » Nieuws » Religie » Jacobs’ Chanoeka-toer, Dag 3: Urk