Met dank aan de behoudende Joden – column Naomi Italiaander
‘De enige zekerheid die wij hebben is dat de wereld aan constante verandering onderhevig is. In het afgelopen jaar ben ik van baan veranderd, ik ben inmiddels account manager bij een IT-bedrijf, heb een huis gekocht en heb drastisch snijwerk geleverd in mijn sociale circuit. Ik vond dat het tijd werd om vooruit te kijken. En ik ben niet de enige, want iedereen kijkt vooruit. Mijn veranderingen zijn maar klein ten opzichte van de ontwikkelingen van de wereld de afgelopen honderdvijftig jaar heeft gekend. Van paard en wagen naar een wereld vol met auto’s. Van kaarslicht naar elektriciteit. Van het werken in de kolenmijnen tot een van negen tot vijf mentaliteit. De opkomst van het sociaal-economische monopolie van de Westerse wereld en het retour waar wij in verkeren, maar ook de opkomst van China en Rusland in deze tijden.
Op sociaal-economisch gebied gebeurt er veel, om in deze column maar te zwijgen over alle gruwelijke oorlogen en die zich (hebben voltrokken en) voltrekken.
Na een bewogen jaar besluit ik een weekje vrij te nemen van mijn werk. Als een echte vrouw betaamt is het eerste wat ik natuurlijk doe: winkelen.
In de Amsterdamse binnenstad, vlakbij de negen straatjes, heb je allemaal kleine boetiekjes. Op het raam staan grote pamfletten “Opheffingsuitverkoop”. In de schoenenwinkel die ik betreed staan de laatste restanten schoenen en tref ik een man op leeftijd met een droevig aangezicht. Tijdens een langdurig gesprek zonder aankoop, ik voelde mij toch enigszins verplicht deze man op te vrolijken, komen wij tot een toch wel voordehand liggende conclusie. De wereld is onderhevig aan globalisering, het publiek koopt liever bij bekende grote winkelketens en de digitale snelweg heeft het persoonlijk contact ingehaald. Deze conclusie wordt bevestigd zodra ik de Kalverstraat betreed. Ik tel in een straat van geen vijfhonderd meter lang vijf keer een H&M, de V&D (die vergeten is om mee te gaan met de digitalisering) staat leeg en de laatste werknemers ordenen de restanten van het ooit befaamde warenhuis. Of een H&M die nu hoogtij viert over honderd jaar nog bestaansrecht heeft valt te betwijfelen.
Als Joods volk hebben wij ondanks de constante verandering, de bewegingen van oorlog, verdrijving, gevaar en fluctuerende economie altijd stand weten te houden.
Iets waar ik trots op ben, ondanks constante verandering leven wij voort. Als modern seculiere Jood draag ik zeker niet bij aan deze continuering. Het zijn de mensen van traditie en religie, de bewakers van de regels, die ervoor zorgen dat wij nog steeds dezelfde Joodse rechten en plichten kennen als meer dan vijfduizend jaar geleden. De orthodoxe Jood is de bakermat en het fundament van het continueren van onze normen en waarden. Ik vind dat wij daar te weinig stil bij staan.
Ikzelf ben nu seculier, ben in voor snelle verandering en ben totaal opgegaan in de snelheid van de maatschappij. Mijn dank wil ik uiten aan de behoudende Joden in deze snelle tijd. Zonder jullie hadden wij geen religie en geen Joodse kennis meer over, waren wij verloren in de waan van het moment. Iets wat ik koester is dat wij als volk niet aan de constante verandering van de wereld onderhevig zijn.’
