Doe eens lief – column Roland Vos

Roland Vos

Wat is dat toch op sociale media? Moeten we nu echt overal wat van vinden? Kunnen we niet gewoon waarnemen en onze eigen gedachten vormen en die af en toe vóór ons houden?

Op Facebook staat een aankondiging van de opening van een nieuw kosjer restaurant met Israëlisch street food. Ik denk dan: ‘fijn, weer een uitbreiding van de keuze voor de Joodse wel of niet kosjer etende genieters onder ons’. Maar in plaats van felicitaties voor de eigenaar ontstaat er op het platform een discussie over de keuze voor Israëlisch street food.

Ik citeer: ‘Jammer dat het altijd weer Israëlisch eten is. Dat eet ik elke dag. Ik zou juist graag eens Nederlands eten willen.’ Of: ‘Altijd die vreselijke falafel. Maar Nederlands eten en Nederlands Joods eten is nergens neer te vinden’. Het ging vervolgens door: ‘Een mooi sushi restaurant zou Amsterdam veel aantrekkelijker maken voor kosjer etende families. Wie wil er nou elke dag falafel etc. als hij op vakantie is’. Ten slotte: ‘Elk koosjer restaurant in Nederland heet ik welkom, maar het zou fijner zijn inderdaad als het niet een shoarma/ falafel tent zou zijn’.

Nou ja zeg! Dat mag je natuurlijk allemaal wel vinden, maar om onder zo’n aankondiging zó te reageren, is toch niet aardig, misschien zelfs wel onfatsoenlijk. Heb respect voor elke ondernemer die iets nieuws begint en zeker als het dan ook nog om een kosjer restaurant gaat. Dat is echt horeca met een handicap. Geloof me: ik kan het weten!

Overigens is het best wel apart dat er internationaal een opleving van humus, falafel, tahina en meer van dat soort delicatessen is. Ja zeker: delicatessen, mits juist bereid en geserveerd, vind ik dat een aantal van deze producten zo genoemd mag worden. Overigens zijn falafel, humus, boreka’s, pita’s, noem maar op, helemaal niet zo Joods of Israëlisch als ‘wij’ denken. Nee, deze gerechten worden gegeten in een groot deel van het Midden-Oosten, zeg maar het hele voormalig Ottomaanse Rijk – Turkse overheersing 1299-1923.

Maar hoe zit het dan met die Nederlands Joodse delicatessen waar die reageerders om vroegen? Nou. die zijn dus gewoon al jaren te bestellen bij Mouwes en Meat me Kosher. Ook in het Museumcafé van het Joods Museum wordt een aantal van deze gerechten geserveerd. Daar  hebben ze zoveel mogelijk ‘Oud-Hollandse Joodse specialiteiten’ op de menukaart, zoals perenkugel, viskoekjes, bolussen, boterkoek en matzekoek. Ook kan je kiezen voor pita’s met humus of baba anouch, voor wie wel van ‘Israëlische’ specialiteiten houdt.

Overigens ben ik al bij het nieuwe Israëlische restaurant geweest om de eigenaars geluk te wensen en mijn nieuwsgierigheid te voeden. Misschien zouden de klagers en zwartkijkers op Facebook eens hetzelfde kunnen doen. In ieder geval zou ik tegen deze gebruikers op sociale media willen zeggen: doe eens lief !

Lees ook:
Oekraïners gidsen door Joods Amsterdam – column Roland Vos

Wandelen door de Joodse buurt, ik doe het regelmatig en graag. In veel gevallen leid ik mensen rond door het gebied waar honderden jaren Joden hebben gewoond, en waar zij in de Sjoa zijn weggehaald om te worden vermoord. Zondag was ik er weer eens voor een toer, maar dit keer had ik wel heel bijzondere gasten bij me. U zult er misschien niet zo gauw meer aan denken omdat ze het nieuws niet echt meer halen, maar ze zijn er nog steeds en blijven ook nog wel een poosje.

Logo Maror.

Deze column is mede mogelijk gemaakt door Stichting Maror.

Categorie: |

Home » Nieuws » Doe eens lief – column Roland Vos